பதிவிடப்படுகின்றன. இவை அனைத்தும் ஒவ்வொருவரின் வாழ்க்கையில் நிகழ்ந்த உண்மை சம்பவங்கள் மட்டுமே. இந்த கதைகளில் சோகம், சந்தோஷம், துக்கம், வெறுப்பு,  சிரிப்பு, அழுகை போன்ற அனைத்து உணர்வுகளும் கொட்டிக்கிடக்கின்றன.

இந்த கதைகள் மூலம் நாம் உலகில் உள்ள பலரின் வாழ்வில் நினைத்துப் பார்க்க முடியாத சம்பவங்கள்மட்டுமல்லாமல், அவர்களுக்கு உதவி செய்யவும் பல கரங்கள் முன்வந்துள்ளன. இந்த பக்கம் ஒருவரின் ஆறுதல் தளமாக ஆரம்பிக்கப்பட்டாலும், அது தற்போது உதவி செய்யக்கூடிய தளமாகவும் மாறி வருகிறது. அதில், ஒரு பெண் தன் வாழ்க்கை அனுபவத்தை அழகாகக் காட்சிப்படுத்தியதை உங்களோடு பகிர்கிறோம்...

“என் பெற்றோருடன் வாழ்ந்த காலகட்டம் என் நினைவில் இல்லை. நான் பிறந்த காலகட்டத்தில், பெண் குழந்தைகளை சுமையாகக் கருதியது இந்த சமூகம். 11 வயதிலேயே எனக்கு திருமணம் செய்து வைத்துவிட்டனர். அப்போது என் கணவருக்கு வயது 14. திருமணம் நடந்தது எல்லாம் எனக்குப் பெரிதாக நினைவில் இல்லை.

அன்றைய தினம் எனக்குப் பிடித்த தின்பண்டங்கள் நிறைய சாப்பிட்டதுதான் நினைவில் இருக்கிறது. அன்றைய தினத்திலிருந்து என் பெற்றோருக்குப் பதில் அந்த இடத்தை என் கணவர் குடும்பத்தினர் பிடித்துக் கொண்டனர். என்னைப் பள்ளியில் சேர்த்தனர். அதற்கு முன் நான் பள்ளிக்குச் சென்றதில்லை. எனக்கு புது புத்தகங்களையும், பேனா மற்றும் சிலேட் போன்றவற்றை வாங்கி கொடுத்தனர்.

என் கணவர் பக்கத்தில் உள்ள பண்னையில் வேலை பார்த்தார்.

விவசாயப் பணியில் அவருக்கு அனுபவம் இல்லை. மாதச் சம்பளம் ரூ.1500 மட்டுமே கிடைத்தது. இதன் மூலம் வீட்டின் உணவுப் பிரச்சினைக்கு தீர்வு ஏற்பட்டது. மாமியாரின் மருத்துவச் செலவும் அதிகரித்தது. நானும் வேலைக்கு வருகிறேன் என்றேன். மற்ற பழைமைவாத ஆண்களைப் போல் வேண்டாம் என்று சொல்வார் என நினைத்தேன். ஆனால், ‘வா போகலாம்...’ என்றார். இதைக் கேட்டுத் திகைத்துப் போனேன்.