‘‘நம்ம உழுகிற நிலம் நமக்கே சொந்தம்ன்னு சொல்லுது 2006 வன உரிமைச்சட்டம். அந்த நிலத்தை மணியகாரர், தாசில்தார் எல்லாரும் அளந்துட்டும் போயிருக்காங்க. அப்படி சொந்தமுள்ள நிலத்திற்கு நில உரிமைச் சான்று வேண்டி இந்த கிராம சபை தீர்மானம் போடுது. இதை நாம் மணியகாரர், ஆர்.ஐ, தாசில்தார் எல்லோருக்கும் அனுப்பப் போறோம்!’’ வசந்தராஜ் பேச, கூட்டமே கைதட்டுகிறது.

இந்த கிராமத்தின் பெயர் சோளகனை; ஒரு காலத்தில் வீரப்பன் நடமாடிய கிராமம், ஒரு காலத்தில் அதிரடிப்படைக்கு மறைந்து திரிந்த மக்கள் கூட்டம்தான் இப்போது இப்படியொரு தீர்மானத்தை முன்மொழிந்து வருவாய்த்துறை அதிகாரிகளுக்கு அனுப்பியிருக்கிறார்கள்.   

ஊரின் நாலாபுறமும் குவியல், குவியலாய் மலைகள், நடுவே பள்ளத்தாக்கு, சிறு, சிறு நீரோடைகள். இப்படியொரு அற்புதமான பகுதியை அவ்வளவு சுலபமாகக் காண முடியாது. இங்கே சோளகர் பழங்குடிகள் சுமார் 220 குடும்பங்கள் வசிக்கின்றனர். திரும்பின பக்கமெல்லாம் ராகிப் பயிர் பூத்துக்குலுங்குகிறது.  கால் பதித்து நடந்தால் ஐம்பது, நூறு மீட்டர் இடைவெளியில் ஏதாவது ஒரு நீரூற்றுகுறுக்கிட்டு கால்களை ஜிலுஜிலுக்க வைக்கிறது.

ஊருக்குள் முக்கால்வாசிப் பேர் மூங்கில் கீற்றுகளை வைத்து முறம் செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள். அதை சந்தைக்கு கொண்டு போய் வியாபாரிகளுக்கு தருகிறார்கள். அதில் கிடைக்கும் சொற்ப வருவாய் வாழ்க்கையின் ஒரு பகுதிக்கு ஜீவாதாரமாக விளங்குகிறது.

சாதி இல்லை, பேதம் இல்லை. பசிக்கு சோறு என்று கேட்டுவிட்டால் எந்த வீடும் சோறு பொங்கிப் போடத் தயங்குவதில்லை. இந்த குணத்தால் 1992 - 93ம் ஆண்டுகளிலேயே இவர்கள் வீரப்பன் விவகாரத்தால் மாளாத் துன்பத்திற்கு ஆளாகியிருக்கிறார்கள். யார் வந்து சோறு கேட்டாலும் பசியாற்றும் மக்கள்.

அவர்களுக்கு மட்டும் இல்லை என்றா சொல்லியிருப்பார்கள். அப்படி யாரோ ஓரிருவர் சோறு பொங்கிப் போட ஊரே அல்லோல கல்லோலப்பட்டது. இரவு பகல் பாராது வந்த அதிரடிப்படை ஆளாளுக்குத் தூக்கிக் கொண்டு போனது. அந்த ரணம் மிகுந்த  வாழ்க்கை இன்றில்லை. நிம்மதியான வாழ்க்கைதான் என்றாலும், பிழைப்புதான் கேள்விக்குறி.

அத்தனை பேரும் ஒரு ஏக்கர், அரை ஏக்கரில் விவசாயம் செய்பவர்கள்தான். அதிலும் யானைகள் தொந்தரவு, காட்டுப்பன்றிகள் நடத்தும் சேதாரம், அதற்கான கட்டுக்காவல், பரண் மீது படுத்துக்கூவல். தவிர, கூலி நாழிக்கு வேலைக்குப் போவதோடு, ஆடு, மாடு மேய்ப்பையே தொழிலாக வைத்திருக்கிறார்கள்.

அப்படியானவர்களுக்குத்தான் இப்போது அவரவர் உழும் நிலங்களை அவரவர்க்கே சொந்தமாக்கித்தரும் வேலையை முனைப்புடன் செய்து தந்து கொண்டிருக்கிறது விபிஜி என அன்புடன் அழைக்கப்படும் வி.பி.குணசேகரன் தலைமையிலான பழங்குடியினர் சங்கம். நில அளவீடுகள் செய்து அரசுக்கும், பழங்குடி மக்களுக்கும் பாலமாக இருந்து செயல்படுகிறார்கள்.