விஜய் சேதுபதி, பசுபதி... என பல நடிகர்கள் உருவாகிய இடம் கூத்துப்பட்டறை. இதன் அடையாளமாகத் திகழ்ந்தவர் ந.முத்துசாமி.  ஆனால், அவரது மகனான நடேஷின் அடையாளமோ கோட்டுச்சித்திரம்.  தந்தையின் வழிகாட்டுதலால் நாடக மேடை அமைப்பாக்கத்திலும் நடேஷின் கைவண்ணம் ஜொலிக்கும்.

இருந்தாலும் அவரது கோட்டுச்சித்திரங்களுக்கு ரசிகர்கள் பட்டாளமே இருக்கிறது.  பலப்பல வண்ணங்களில் பரிணமிக்கும் உலகளாவிய, இந்திய ஓவியங்கள் லட்சங்களில், கோடிகளில் விலைபோகும் காலம் இது. இப்படியான சூழலில்  கருப்பு, வெள்ளை ஓவியங்களான கோட்டுச்சித்திரங்களின்  இன்றைய நிலை குறித்து அவரிடம் உரையாடினோம்.

‘‘எனக்கு சர்க்கரை நோய் இருந்தது. அதை சரியாக கவனிக்காமல் விட்டுவிட்டேன். அதனால் கடந்த 3 வருடங்களாக கண்பார்வையில் பிரச்னை. டிவியைக் கூட தூரத்திலிருந்துதான் பார்க்கிறேன். பூதக்கண்ணாடி கொண்டுதான் படிக்கிறேன். காலில்கூட வீக்கம் ஏற்பட்டு நடக்க முடியாமல் போய்விட்டது. நான் பார்வை இழப்பதற்கு முன் இந்த ஓவியங்களை வரைந்ததால் புத்தகத்துக்கு இந்தப் பெயர்.

இந்த முடக்கம் வருவதற்கு முன் ‘நடை’ என்று எனக்கு ஒரு பெயர் இருந்தது. ஆம்; எல்லா இடத்துக்கும் நடந்தே செல்வேன். கோயம்பேட்டிலிருந்து ஈ.சி.ஆரில் உள்ள சோழ மண்டல ஓவியர் கண்காட்சிக் கூடத்துக்கு நடந்தே சென்றிருக்கிறேன். ஏழு மணிநேரம்கூட தொடர்ச்சியாக நடந்திருக்கிறேன்.

‘‘ஒரு காலத்தில் பிகாசோவைப் பின்பற்றியிருக்கிறேன். ஆனால், பிறகு அவரைத் தூக்கி ஒரு ஓரத்தில் வைத்துவிட்டேன். பிகாசோவின் ஓவியத்தில் மேற்குலக கோடுகள் இருந்ததால் நான் தமிழ்க் கோடுகளைத் தேடி பயணமானேன். நம்ம ஊர் கோயில்களில் உள்ள சிற்பங்களிலிருந்து தமிழ்க் கோடுகளை உருவிக்கொண்டேன்.

இது மண்ணுக்கு ஏற்ற கோடுகள். கோட்டுச்சித்திரம் என்பது வெறும் கை விரல்களில் இருந்து வருவதில்லை. அது மனமும், விரல்களும் சங்கமிக்கும் இடத்திலிருந்து பிறப்பவை...’’ என்கிற  நடேஷிடம், ‘பொதுவாக ஒவ்வொரு ஓவியத்துக்கும் அடியில் அந்த ஓவியத்துக்கான பெயர் இருக்குமே. உங்கள் ஓவியங்களில் அது இல்லையே...’ என்றோம்.

‘‘அண்மையில் ஒரு நாயும், எலியும் விளையாடுவதை யூடியூப்பில் பார்த்தேன். பொதுவாக ஆண்கள் மிருகத்தனமாகத்தான் இருக்கிறார்கள். எல்லாவற்றையும் சம்போகமாகவே பார்க்கிறார்கள்.