சூடு

அடுப்பில் காயப்போட்டிருந்த கரண்டிக் காம்பை துணியில் சுற்றி எடுத்தபடி வாசலுக்கு விரைந்து வந்தாள் அம்மு. கரண்டியின் வெப்பம் அவள் நாசியில்
இடறியது.“மணி... எங்கடா போனே..? கொஞ்சநேரத்துல ஆத்தாவுக்கு கோபம் கொறஞ்சிடும். உன்னைத் தூக்கி மடியில் வெச்சுக் கொஞ்சுவேன்னு நெனக்கிறியா... மவனே... ஒழுங்கா எம்முன்னால வா...” கத்தியபடி கையில் கரண்டிக்காம்புடன் ஒரு சுற்று சுழன்று அவனைத் தேடினாள். இன்றைக்கு அவள் தேடிக் கொண்டிருப்பது இது மூன்றாவது முறை.

சற்று தூரத்தில், செம்மண் ரோட்டில் புழுதிபறக்க ஓடிப்பிடித்து விளையாடிக் கொண்டிருந்த சிறுவர்களை உற்று நோக்கினாள். அங்கு அவன் இல்லை.‘வேறெங்கு போயிருப்பான்?’ என்று யோசித்தாள் அம்மு.அடுத்த தெருவில் அவனது மாமன் வீடு இருக்கிறது. அங்கு போயிருப்பானோ? வீட்டின் உள்ளிருந்து மொபைல் போன் எடுத்து தம்பிக்கு போன் போட்டாள். ஆங்கிலத்திலும், இந்தியிலுமாக போனில் வந்த செய்தி என்றாலும் அவள் புரிந்து கொண்டாள். கையில் காசு இல்லாதவர்களுக்கு எல்லா மொழிகளும் புரியும்.

போனில் ஒரு பத்து ரூபாய் போட்டால் போதும். தம்பியிடம் பேசிவிடலாம். பணத்தைத் தேடித்தானே எல்லா ஓட்டமும் பாட்டமும். இதெல்லாம் அந்த மணிப்பயலுக்கு தெரியுமா..?