“காதல் என்பது அலங்காரம் செய்யப்பட்ட காமம். மனிதனின் இயற்கைத் தேவையான பசியைப் போல், காமமும் ஒருவகையான பசிதான். மனிதனின் பரிணாம வளர்ச்சியில் எது சாப்பிட வேண்டும், எப்போது சாப்பிட வேண்டும் என்கிற வரைமுறை எப்போது வந்ததோ அப்போது காமத்திலும் சில கட்டுப்பாடுகள் உருவாகின. காதல் மலரத் தொடங்கியதும் இந்த இடத்தில்தான்.

மனிதர்களுக்கும் விலங்குகளுக்கும் உள்ள வித்தியாசம் இங்கு துல்லியமாக மாறியது. மனிதர்களுக்கு காதல் எப்படி வெளிப்படும் என்பது சமூகத்தால் வடிவமைக்கப்பட்டது. அதன் பின் இதன் பன்முகத்தன்மையினால் புனிதமாகப் பார்க்கப்பட்டது.    

இன்றிருக்கும் இளைஞர்களுக்கு பெரும் மன சந்தோஷத்தையும் அதே வேளையில் மன உளைச்சலையும் கொடுக்கும் விஷயமாக சமூக வலைத்தளங்கள் இருக்கின்றன.முன்னெல்லாம் ஒரு பெண்ணையோ, ஓர் ஆணையோ சந்தித்து காதல் சொல்வதென்றால் காலம் எடுக்கும்.

இந்த இடைவெளியில் பரஸ்பரம் ஒருவரைப் பற்றி மற்றவர் தெரிந்து கொள்வதற்கான வாய்ப்புகள் இருந்தன. இன்று முன் பின் தெரியாதவர்களிடம் காதல் வயப்பட்டு, யார் இவர்கள் என அறிவதற்கு முன்பே காதலிக்கத் தொடங்கி பிரேக் அப்பில் முடிந்து விடுகிறது. சமூக வலைத்தளங்கள் இந்த விஷயத்தில் முக்கியப் பங்கு வகிக்கின்றன.

அதேபோல் திருமண உறவை மீறிய காதல் இன்று அதிகரிக்கத் தொடங்கியுள்ளன. இதற்கும் தனிமனிதத்  தேவை மட்டுமே அடிப்படையாக அமைகிறது.எல்லோருக்கும் ஓர் எதிர்பார்ப்பு இருக்கிறது. வாழ்க்கைத் துணை நன்றாகப் பேச வேண்டும் என்பதில் தொடங்கி, பாலியல் தேவை உட்பட சகல எதிர்பார்ப்புகளும் சகலரிடமும் இருக்கின்றன.

தவிர நீண்ட நாட்களாக ஒரே துணையுடன் இருப்பதும் பலருக்கு சலிப்பை ஏற்படுத்துகிறது, ‘புதுசா ஏதாவது எனக்கு வேணும்...’ என்ற தனி மனித அவா, காதல் விஷயத்தில் எதிரொலிக்கிறது...’’ என்ற ராமானுஜம் கோவிந்தன், இப்படி தனி மனித தேவைகள் முன்னிலை வகிப்பதால் பலரும் இன்று நட்பு, காதல், காமம் ஆகியவற்றுக்கு இடையில் வித்தியாசம் காண முடியாமல் தவிக்கின்றனர் என்கிறார்.