சமீபத்தில் இந்தியாவுக்கும் பாகிஸ்தானுக்கும் இடையில் நடந்த போர் நாட்டையே உலுக்கியது. உலகம் முழுவதும் முக்கியச் செய்தியாக போருக்கு நாலாப் பக்கமிருந்தும் எதிர்ப்புகளும் கிளம்பின. அமெரிக்காவின் தலையீட்டால் போர் நிறுத்தப்பட்டது. இதற்கிடையில் பலூசிஸ்தான் முக்கிய பேசு பொருளாகவும், டிரெண்டாகவும் மாறியுள்ளது.  

பாகிஸ்தானின் மிகப்பெரிய மாநிலமாக இருந்தது, பலூசிஸ்தான். ஈரானின் மேற்குப் பகுதியிலும், ஆப்கானிஸ்தானின் வட மேற்குப் பகுதியிலும், பாகிஸ்தானின் வடக்கு மற்றும் கிழக்குப் பகுதியிலும் பரவியிருக்கும் ஒரு பெரும் நிலப்பகுதி இது. அதனால் இதனை ஆப்கன் பலூசிஸ்தான், பாகிஸ்தானி பலூசிஸ்தான், ஈரானின் பலூசிஸ்தான் என்று மூன்று விதமாக அழைக்கின்றனர்.  

இந்தச் சம்பவம்தான் பலூசிஸ்தான் முக்கிய பேசுபொருளாக காரணம்.  மட்டுமல்ல, ஆங்கிலம், இந்தி மற்றும் பலூச் மொழியை அலுவலக மொழியாகவும் அறிவித்தார். அதனால் இதன் வரலாறும் வைரலாகி வருகிறது. 

உலகில் மனித நாகரீகம் தோன்றியபோது, அதன் மையப்பகுதியாக இப்போதிருக்கும் பலூசிஸ்தான் இருந்ததாக வரலாற்றுத் தகவல்கள் சொல்கின்றன. அங்கே கி.மு 7000த்திலேயே மனிதர்கள் வாழ்ந்ததற்கான  தடயங்கள் கிடைத்திருக்கின்றன. இதுபோக கி.மு 2500களில் சிந்து சமவெளி நாகரீகத்தின் ஒரு பகுதியாகவும் பலூசிஸ்தான் இருந்திருக்கிறது.

இன்றைய பலூசிஸ்தானில் பலூச்சி மொழி பேசுபவர்கள் பெரும்பான்மையானவர்களாக இருந்தாலும், ப்ராஹு, ஜட்கலி, பெர்சியன், சிந்தி, உருது, கேத்ரானி, பாஸ்டோ மொழிகளைப் பேசுபவர்களும் அங்கே கணிசமாக வாழ்ந்து வருகின்றனர்.  பேரரசர் அலெக்சாண்டரின் காலத்தில் பலூசிஸ்தானின் சில பகுதிகளைக் கைப்பற்றியிருந்தார். பலூசிஸ்தான் வழியாகத்தான் அவர் இந்தியாவுக்குள் நுழைந்தார் என்று சொல்கின்றனர். 

 பண்டைய இந்தியாவில் சந்திரகுப்த மௌரியரின் ஆட்சியின் கீழ் இப்போதிருக்கும் பலூசிஸ்தானின் பகுதி இருந்தது. கி.பி. ஒன்றாம் நூற்றாண்டிலிருந்து, மூன்றாம் நூற்றாண்டு வரை இப்போது பாகிஸ்தானின், பலூசிஸ்தான் என்றழைக்கப்படும் பகுதி ‘பாரத ராஜா’க்களின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்தது. அதாவது இந்து மத சாம்ராஜ்யத்தின் ஆட்சியின் கீழ்தான் பலூசிஸ்தான் இருந்திருக்கிறது.

ஏழாம் நூற்றாண்டில் அரேபியர்படையெடுப்புக்குப் பிறகு பலூசிஸ்தானுக்குள் இஸ்லாம் நுழைந்தது. ஆம்: அரேபிய படைகள்தான் பலூச் மக்களை இஸ்லாம் மதத்துக்கு மாற்றின. அங்கே வசித்து வந்த மக்களும் வேறு வழியின்றி இஸ்லாமை ஏற்றுக்கொள்ள ஆரம்பித்தனர். இப்போது பலூசிஸ்தானில் வசிக்கின்ற மக்களில் 99.09 சதவீதம் பேர் இஸ்லாமியர்கள் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. 

பிறகு முகமது கஜினியின் ஆட்சிக் காலத்தில் அவர் வசமிருந்தது பலூசிஸ்தான். 13ம் நூற்றாண்டில் மங்கோலியப் பேரரசின் வசமிருந்து பலூசிஸ்தான். 14ம் நூற்றாண்டில் தைமூரிடம் சென்றது. அதற்குப் பிறகு முகலாயப் பேரரசின் ஒரு பகுதியாக மாறியது. இப்படி பல ராஜ்ஜியங்களின் கைப்பாவையாகவே பலூசிஸ்தான் இருந்து வந்தது. 

இந்தியாவை பிரிட்டிஷ்காரர்கள் ஆக்கிரமிக்கத் தொடங்கிய காலத்திலிருந்து பலூசிஸ்தானும் பிரிட்டிஷின் காலனி ஆதிக்கத்துக்குள் உட்பட்டிருந்தது. குறிப்பாக பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் ஈரானும், பிரிட்டிஷும் பலூசிஸ்தானைப் பல பகுதிகளாகப் பிரித்தனர்.

அப்போதிருந்த பலூச் போராளிகள் தாங்கள் பாகிஸ்தானியர்கள் இல்லை... பலூசிஸ்தானியர்கள் என்று குரல் கொடுத்து வந்தனர். 1948ம் வருடமே பலூசிஸ்தான் போராளிகள் பாகிஸ்தானுக்கு எதிராக ஆயுதம் ஏந்தி போராட ஆரம்பித்துவிட்டனர். பாகிஸ்தானில் ஒரு நாடு என்ற கொள்கையைக் கொண்டு வந்தது. 

அதனால் பலூசிஸ்தானின் பழங்குடி மக்களுக்கு பாகிஸ்தானின் அரசவையில் பெரிதாக இடம் கிடைக்கவில்லை. இதுபோக பலூசிஸ்தானின் கிளர்ச்சியாளர்களை பாகிஸ்தானின் அரசாங்கம் கடுமையாகத் தண்டிக்கவும் ஆரம்பித்தது. பலூசிஸ்தானின் இயற்கை வளங்கள்தான் அதை பாகிஸ்தான் ஆக்கிரமித்திருப்பதற்கு முக்கிய காரணம் என்ற விமர்சனமும் இருக்கிறது.  

சுமார் 3.5 லட்சம் சதுர கிலோமீட்டர் பரப்பளவு கொண்ட பலூசிஸ்தானில், 1.5 கோடிப் பேர் வசித்து வருகின்றனர்.இப்பின்னணியில் நாம் தெரிந்து கொள்ள வேண்டிய முக்கியமான விஷயம் ஒன்று இருக்கிறது. அதுதான் பாகிஸ்தானின் அரசியல் அமைப்பு.பாகிஸ்தான்... ஒரு புதிரின் சரிதம்!பாகிஸ்தானை இஸ்லாமியர்களுக்கான நாடாகத்தான் ஜின்னா உருவகித்தார்; இஸ்லாமிய நாடாக அல்ல. 

ஜின்னாவின் ஆட்சிக் காலத்தில்  அமைச்சர்களாக இந்துக்கள் இடம்பெற்றிருக்கிறார்கள். ஆனால், ஜின்னாவின் துரித மறைவுக்குப் பின் பாகிஸ்தான் திசை மாறியது. 1953ல் முஸ்லிம்களில் ஒரு பிரிவினராகக் கருதப்படும் அஹமதியாக்களுக்கு எதிராக நடந்த கலவரத்தை சிவிலியன் அரசு கையாள முடியாமல் போக முதன் முறையாக நிர்வாக அதிகாரத்தில் ராணுவம் தலையிடும் சூழல் உருவாகியது.