சிறுகதை - மூக்குப்பொடி!

‘‘நாலு பேரு இருக்குறப்பவும் மூக்குப்பொடியப் போட்டு உறிஞ்சிக்கிட்டு... அந்த கருமத்த விட்டுத்தொலைங்கன்னு சொன்னா கேட்டாத்தான!’’ராஜாராமனை அவரது மனைவி திட்டித்திட்டி ஓய்ந்து போனதுதான்  மிச்சம். பேரறிஞர் அண்ணாவின் பேச்சுக்கு ரசிகராக இருந்த ராஜாராமன், அவரது மூக்குப்பொடி போடும் பழக்கத்தையும் அவர்மீதான ஈர்ப்பில், தனது இளமைப் பருவத்திலேயே கற்றுக்கொண்டார்.

அப்போதெல்லாம் குறைந்த அளவிலிருந்த அப்பழக்கம், வயது ஏற ஏற அதிகரித்துவிட்டது. செயின் ஸ்மோக்கர் என்று சொல்வதுபோல் மூக்குப்பொடியையும் தொடர்ச்சியாக உறிஞ்சப் பழகிவிட்டார்.ஆசிரியப்பணி காரணமாக பாடம் நடத்தும் வேளைகளில் மட்டும் மூக்குப்பொடியை உறிஞ்சுவதில்லை. மற்ற நேரங்களிலெல்லாம் ‘‘சர்ர்ர்ர்... சர்ர்ர்ர்...’’ என உறிஞ்சுவது வழக்கமாகிவிட்டது.

அவரது மனைவியின் வருத்தம், அவர் ‘சர்ர்ர்...’ ‘சர்ர்ர்...’ரென மூக்குப்பொடியை உறிஞ்சுவது குறித்தானது மட்டுமல்ல. பொடி போடும்போது மூக்கைத் துடைப்பதற்காகப் பயன்படுத்தும் துண்டுகளாகட்டும், கைக்குட்டைகளாகட்டும், அனைத்திலும் மூக்குப்பொடியை இழுவிவிட்டு, அழுக்காக்கிவிடுவதால் அதைத் துவைப்பது கடுப்பான வேலையாக இருக்கும்.