நம்மூர்களில் எல்லாமே சினிமாதான். சினிமா வழியாக நல்லவைகளும், கெட்டவைகளும் சமூகத்தில் பெரிய தாக்கத்தை உண்டு பண்ணாமல் இல்லை.

இது சினிமாவுக்கும், சமூகத்துக்கும் ஆரோக்யமாக இருக்குமா என்ற கேள்வியை 2025ல் எழுப்பியாக வேண்டும்.

அண்மையில் வெளியான ‘புஷ்பா-2’ படத்தின் கதை, சட்டவிரோதமாக  செம்மரக்கட்டைகளைக் கடத்தி விற்கும் கூட்டம்... அதன் தலைவர்... அவருக்கான எதிரிகள்... அவருடைய ஆசைகள்... ஏக்கங்கள் மற்றும் எதிர்பார்ப்புகளை மையப்படுத்தி இருந்தது.

கடைசியாக காவல்துறை அதிகாரியை அவமானப்படுத்தி கூனிக்குறுக வைப்பதோடு அந்தப்படம் முடியும்.ஒரு கடத்தல்காரனை கதாநாயகனாக வைத்துக் கொண்டிருந்தாலும் முதல்பாகத்தில் அவர் செய்யும் செயல்களின் பெரும்பகுதி வெகுமக்களுக்கு ஆதரவாக அமைந்திருந்தது. 

அதனால் தமிழில் வந்த ‘மலையூர் மம்பட்டியான்’ வகைப்படங்களோடு சேர்த்து அந்தப்படமும் கொண்டாடப்பட்டது.ஆனால், இரண்டாம் பாகத்தில் அதே கதாநாயகன் செய்யும் செயல்கள் எல்லாமே வெகுமக்களுக்கு எதிரானவையாகவே அமைந்திருக்கின்றன.

அப்படிக் கைது செய்யப்பட்டவர்கள் எல்லாம் புஷ்பாவின் ஆட்கள். அதில் ஒருவருக்கு அன்று திருமணம். மணமேடையில் மணப்பெண் அவருக்காகக் காத்திருக்கிறார். அவரோ கைது செய்யப்பட்டு காவலில் இருக்கிறார்.இந்நிலையில் ‘புஷ்பா அண்ணன் எப்படியும் மணமகனைக் கூட்டிவந்துவிடுவார்’ என்கிற பில்டப் கொடுக்கப்படுகிறது. 

அதுபோலவே புஷ்பா நேரடியாக அந்தக் காவல்நிலையத்துக்குச் செல்கிறார். அங்கு போய் மணமகனை மட்டும் விட்டுவிடுங்கள் என்று கேட்கிறார். இல்லையில்லை... உத்தரவிடுகிறார்!

இதற்கடுத்து இன்னொரு இடத்தில், முதலமைச்சரோடு புகைப்படம் எடுக்க ஆசைப்படுவார் புஷ்பா. அது அவருடைய ஆசை இல்லை. அவர் மனைவியின் ஆசை. கடத்தல்காரனோடு ஃபோட்டோ எடுப்பதா என்று முகத்துக்கு நேராகக் கேட்டு மறுத்துவிடுவார் முதலமைச்சர். இதனால் மனைவியின் ஆசை நிராசையாகிறது. அந்தக் கோபத்தில் அவர் முதலமைச்சரையே மாற்ற முனைகிறார்.அந்த முயற்சியில் ஈடுபடும்போது ஒன்றிய அமைச்சரைத் தொடர்புகொள்ள அவர் தம்பியை அணுகுகிறார். 

ஒன்றிய அமைச்சருக்கு போன் மூலம் தொடர்பு ஏற்படுத்தித் தருவதற்கு ஐந்து கோடி ரூபாய், அந்த ஒன்றிய அமைச்சருக்கு இருபத்தி ஐந்து கோடி, சட்டமன்ற உறுப்பினர் ஒவ்வொருவருக்கும் ஆளுக்குத் தகுந்தாற்போல் இரண்டு கோடி, மூன்று கோடி என்று கொடுத்து முதலமைச்சரையே மாற்றிவிடுகிறார். அதன்பின் அவரோடு ஏற்கெனவே எடுத்த புகைப்படத்தை வீட்டில் மாட்டுகிறார்.

இவை படத்தில் உள்ள முக்கியமான அம்சங்களைப் பற்றிய கருத்துகள் மட்டுமே. இன்னும் வசனங்கள் மற்றும் காட்சியமைப்புகளில் உள்ள விஷயங்களையெல்லாம் கணக்கிலெடுத்தால் நிறையச் சொல்லலாம்.இந்தப்படம் தெலுங்கில் எடுக்கப்பட்டு பான் இந்தியா படம் என்கிற பெயரில் எல்லா மாநிலங்களிலும் வெளியாகியிருக்கிறது.

இதற்கு இந்தப் படம் மட்டும் காரணமில்லை. 2022ல் வெளியான ‘கேஜிஎஃப்’ படமும் முக்கிய காரணம். அந்தப் படத்தின் இரண்டாம் பாகத்திலும் பாராளுமன்றத்துக்குள்ளேயே போய் ஓர் உறுப்பினரைச் சுட்டுக் கொல்வார் கதாநாயகன். அதையும் தணிக்கைக் குழு அனுமதித்து சான்றிதழ் கொடுத்தது.

அவர்கள் வெறிக்குத் தீனி போடுவது போல் திரைக்கதை எழுதி வாய்ப்பு பெறுகிறார்கள் இயக்குநர்கள். 

அப்பாவிப் பொதுஜனம்தான் இவற்றையும் பணம் கொடுத்துப் பார்த்து கைதட்டிவிட்டு வெளியில் வந்து வீட்டுக்குப் போகும்போது முகப்பு விளக்கில் கறுப்பு ஸ்டிக்கர் ஒட்டவில்லை என்று கையில் இருக்கிற மீதிக்காசை தண்டமாகக் கட்டிவிட்டு புலம்பிக் கொண்டே வீட்டுக்குச் சென்று கொண்டிருக்கிறார்கள்.

ஆனால், அதற்கு ஒரு நியாயத்தை கற்பிக்க வேண்டும். அதற்கு பொருத்தமான காரணத்தை மக்களுக்கு சொல்ல வேண்டும். எந்த காலக்கட்டத்திலும் தர்மம் தர்மம்தான்; அதர்மம் அதர்மம்தான். 

இயக்குநர்கள், தயாரிப்பாளர்கள் கமர்ஷியலுக்காக பல அம்சங்களைச் சேர்த்தாலும் சமூக நோக்கத்தோடு தர்மத்தையும் வைக்க வேண்டும். இல்லையென்றால் இப்படி படமெடுப்பது கடத்தல் தொழிலுக்கு சமமானதுதான். தவறான விஷயங்களைச் சொல்லி, சமூக நீதிக்கு எதிரான கருத்துகளைச் சொல்லி சம்பாதிப்பது, தவறான வழியில் சம்பாதிப்பது போன்றதுதானே?