‘‘கடந்த 2011ம் ஆண்டுதான் தெற்கு சூடான் அங்கீகரிக்கப்பட்ட நாடானது. இந்த பத்து ஆண்டுகள்ல அங்க பெரிசா வளர்ச்சியில்ல. மக்கள் பலரும் உடல் நலிந்து, ஊட்டச்சத்துக் குறைபாட்டுடன் இருப்பதைப் பார்க்கிறப்ப ரொம்ப வருத்தமாக இருக்கு.

இப்ப எங்க குழு அவங்களுக்கு மருத்துவ உதவிகள் செய்திட்டு வருது. இதுல நான் மனஆரோக்கியத்தை மேம்படுத்தும் பணியை செய்றேன். மனம் நன்றாக இருந்தால் வாழ்க்கை சிறப்பானதாக மாறும் இல்லையா?’’ வெகு இயல்பாகப் பேசுகிறார் செந்தூரி.

கடந்த ஆண்டு பங்களாதேஷில் பணி செய்தவர், இந்த ஆண்டு தெற்கு சூடான் மக்களோடு உறவாடி வருகிறார். ஆண்டுகள் இரண்டுதான் என்றாலும்கூட அனுபவங்கள் நிறைய வைத்திருப்பவர். 

ஏன்னா, நாம் எப்படி இருக்கிறோம் என்பதை மனம்தான் தீர்மானிக்குது. நம்மை நமக்கே புரியணும்னா முதலில் மனதை புரிஞ்சுக்கணும். அதுக்காகவே சைக்காலஜி எடுத்து படிச்சேன். பிறகு, படிப்பு முடிச்சதுமே கனடாவுல இருந்து செயல்படுகிற ‘டாக்டர்ஸ் வித்அவுட் பார்டர்ஸ்’ என்கிற அரசு சாரா நிறுவனத்துல வேலைக்கு சேர்ந்துட்டேன். இதுக்கு எல்லைகள் இல்லாத மருத்துவர்கள்னு பெயர்.

அதாவது போர்ப் பகுதிகள், இயற்கைப் பேரழிவுகள் மற்றும் தொற்றுநோய் உள்ள இடங்களில் எங்கள் மருத்துவக் குழுக்கள் சென்று பணிகள் செய்யும்.

‘‘அப்புறம், இந்த ஆண்டு தெற்கு சூடான் வந்திருக்கேன். இங்குள்ள மக்களுக்கும் சரியான சாப்பாடு இல்ல. ஊட்டச்சத்து குறைபாட்டுடன் இருப்பதைப் பார்க்கிறோம். ஒரு குழந்தை அம்மாவின் தாய்ப்பாலை குடிக்க முடியாமல் தவிக்குது. அந்தளவுக்குத்தான் அந்த அம்மாவின் உடல்நிலை இருந்தது. இங்க ஆஸ்பத்திரி வசதிகளும் இல்ல.

மக்களுக்கு தடுப்பூசி பற்றின விழிப்புணர்வு எதுவும் கிடையாது. இப்ப இவங்களுக்கு நிறைய விழிப்புணர்வு கொடுத்திட்டு வர்றோம்...’’ என வருத்தமாகச் சொல்கிறவர், ‘‘ஒரு தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனமாக எங்களாலான உதவிகள் செய்றோம். ஆனா, உண்மையில் அந்த மக்களின் நிலைமை மாறணும்னா அதற்கு அந்தந்த நாட்டு அரசுகள்தான் கருணையுடன் உதவிகள் செய்யணும்...’’ என்கிறார்.