அரண்மனை குடும்பம் -51

பங்களாவுக்குள் நுழைந்துவிட்டிருந்த ரத்தி, ஹாலில் கிடந்த சோபாவில் அமர்ந்தவளாக அழத் தொடங்கியிருந்தாள். அருகிலேயே அமர்ந்த தியா தன் தாயை மிகப்பரிதாபமாக பார்த்தாள்.“அம்மா... என்ன நடந்துச்சு! எனக்கு எல்லாமே ஆச்சரியமாயிருக்கு... அய்யாவுக்கும் உங்களுக்கும் மனஸ்தாபமா?” என்று பங்கஜம் சோபாவுக்குக் கீழே தரையில் கார்பெட் மேல் அமர்ந்தபடி கேட்கவும் ரத்தியும் நடந்தவைகளை அவளிடம் சொல்லத் தொடங்கினாள்.

“என்னன்ன தெரியல பங்கஜம்... திடீர்னு நான் அவருக்கு பிடிக்காம போயிட்டேன். அது மட்டுமில்ல... அவர் மாமா பொண்ணான மஞ்சு மேலயும் அவருக்கு ஒரு மோகம் உண்டாயிடுச்சு. இப்ப அவர் அவளை கல்யாணம் பண்ணிக்கற ஒரு முடிவுல இருக்காரு...” “அட கொடுமையே... அது எப்படிம்மா இப்படி ஒரு மாற்றம்..?”

“அதான் எனக்கும் தெரியல...”
“வீட்ல பெரியவங்க என்ன சொல்றாங்க?”
“எல்லாரும் அவர் பக்கம்தான் நிக்கறாங்க. நான்தான் வெளிய இருந்து வந்தவளாச்சே? என் கிட்ட வேண்டா வெறுப்பாதானே இது நாள் வரை பேசிகிட்டிருந்தாங்க...”
“அது எப்படிம்மா... இதோ மொசக் குட்டி கணக்கா அழகா ஒரு பொண்ணு வேற... உங்கள எப்படிம்மா அவங்க மறுக்க முடியும்?”“ஏதோ நடந்துருக்கு பங்கஜம்... இங்க நாம சந்திச்ச வாழைப்பழ சாமியாரும் கவனமா இரு... விபரீதம் நடக்க நிறைய வாய்ப்பு இருக்குன்னாரு... அது இப்ப நடக்க தொடங்கியிருக்கு...”
“சரி... என்னம்மா பண்ணப் போறீங்க?”

“எனக்கு இப்போதைக்கு உதவி செய்ய அந்த சாமியார்தான் இருக்கார். அவருக்காகதான் நான் இப்ப ஏற்காட்டுக்கே வந்துருக்கேன்...”
“நாளைக்கு காலைல அப்ப முதல்ல போய் பாத்துடுவோம்மா...”
“ஆமாம்... அவர் கைலதான் இருக்கு இப்ப என் வாழ்க்கை...”
“பாப்பா உடம்பு நல்லாதானே இருக்கு... திரும்ப எந்த பிரச்னையும் இல்லையே?”

“தியாவுக்கு உடம்புல இப்ப ஒரு பிரச்னையுமில்ல... ஆனா, பாவம்... பாரு... நடக்கறதை எல்லாம் பாத்து குழந்தை குழம்பிப் போயிட்டா. தன் அப்பாவா இப்படி நடந்துக்கறார்னு அதிர்ச்சியில் இருக்கா...”ரத்தி பேச்சோடு பேச்சாக தியாவை இழுத்து கட்டிக் கொண்டாள்.

பங்கஜம் கண்களும் கலங்கி விட்டன. அமைதியாக எல்லாவற்றையும் கேட்டபடி இருந்த நாச்சிமுத்து “அந்த மாமாகாரர் நல்ல மனுஷன் இல்லம்மா. எங்களை இங்க இருந்து கீழ துரத்தும் போதே நினைச்சேன். அவர்தான் ஏதோ திருகு வேலை பாத்துருக்கணும்...” என்றான். “திருகு வேலைன்னா?” பங்கஜம் பின் பாய்னட் ஆக கேட்டாள்.“இப்படி ஒரு ஆள் மின்னல் வேகத்துல மனசு மாறி தப்பா நடந்துக்கறாருன்னா அதுக்குப் பின்னால ஏதோ மருந்து மாயம் இருக்கணும் புள்ள...”“மருந்து மாயம்னா... புரியற மாதிரி சொல்லுய்யா...”“ஏன் நீ கேள்விப் பட்டதில்லையா... இது ஏதோ செய்வினையாதான் இருக்கணும்...”
“ஐயோ செய்வினையா... அப்படின்னா?”

“யாருக்கு தெரியும்... இங்க கூட ஒரு எஸ்டேட்ல அதோட முதலாளிக்கு வேலைக்காரி ஒருத்தி மருந்து மாயம் செஞ்சு அந்த எஸ்டேட்டையே தன் பேருக்கு எழுதி வாங்கிட்டதா சொல்வாங்க...”
“அது  யாருய்யா எனக்கு தெரியாத அப்படி ஒருத்தி?”
“செம்மநத்தம் ஆரஞ்சு எஸ்டேட் பாக்கியலட்சுமி புள்ள...”
“பாக்கியம் அம்மாவா... அவுகளா... நெசமாவா..?”
“நான் என்ன நேர்லயா பாத்தேன்... எல்லாம் சொல்லக்
கேள்விதான்...”

“அந்த மருந்து மாயம்லாம் யார் செய்றா?”
“இங்க சேர்வராயன் மலைலயே ஆள் இருக்கறதா கேள்வி...”
“அட கொடுமையே... இப்படியும் கூட மனுசங்களா?”
“பொறவு... சாமியே அசுரங்களோட சண்டை போட்டுருக்காருன்னும்போது நாமெல்லாம் ஒண்ணுமேயில்ல...”
நாச்சிமுத்து சொல்லச் சொல்ல ரத்திக்கு குளிரை மீறி வியர்க்க ஆரம்பித்தது. கூடவே தீர்க்கமாய் ஒரு எண்ணம்.

“நாச்சிமுத்து... நீ சொன்ன மாதிரிதான் எதாவது இருக்கணும். என் கணேஷ்ஜீ ரொம்ப நல்லவர். அவரை மாதிரி ஒரு நேர்மையானவரை பார்க்கவே முடியாது. இன்னும் சொல்லப் போனா அவருக்கு மஞ்சுவை கொஞ்சம் கூட பிடிக்காது. ஏன்னா மஞ்சு ஒரு ஹிஸ்டீரியா பேஷண்ட். பிடிவாதம், திமிர், துரோகம்னு கெட்ட குணங்கள் அவ்வளவும் உடையவ! சுய நலத்தோட உச்சம்.

நிச்சயமா அவளை என் கணேஷ்ஜீ விரும்ப சான்ஸே இல்லை...”