இந்திய மக்கள் தொகையில் கிட்டத்தட்ட முப்பது சதவீதம் குழந்தைகள். இன்னும் கூட இதில் பெருவாரியான குழந்தைகளுக்கு அடிப்படை ஊட்டச்சத்து, கல்வி, மருத்துவ வசதிகள் போன்றவை முழுமையாகக் கிடைக்காத சூழலே இருக்கிறது. குழந்தைகளின் முழுமையான உடல் நலத்தையே இன்னும் உறுதி செய்திடாத நிலையில் சமீப காலங்களில் குழந்தைகள் மனரீதியாகவும் நலமற்று இருப்பதை பல்வேறு சம்பவங்களின் வழியே உணர்கிறோம்.

குறிப்பாக சமீபகாலங்களில் அதிகரித்திருக்கும் குழந்தைகளின் மீதான பாலியல் துன்புறுத்தல்கள் உண்மையில் கவலையளிப்பதாகவே இருக்கின்றன. உலகம் முழுக்க இந்த ஊரடங்கு காலத்தில் குழந்தைகளின் மீதான பாலியல் வன்கொடுமைகள் கணிசமான அளவு அதிகரித்திருப்பதாக ஆய்வுகள் சொல்கின்றன.

இப்படிப்பட்ட சம்பவம் நடக்கும்போது அதை களங்கமாகவோ, அவமானமாகவோ எண்ணாமல், இதை எதிர்த்து தீவிரமாகப் போராடுவதன் வழியாக தன்னை ஓர் உறுதியான குழந்தையாக உணரலாம், மற்றவர்களையும் அப்படி உணரச் செய்யலாம்.உடலளவில் ஒருவரின் தொடுதலை நீங்கள் அசூசையாக உணர்ந்தாலே அதை யார் செய்திருந்தாலும் அந்த தொடுதல் தவறானதுதான்.

இதில் ‘குட் டச்’, ‘பேட் டச்’ என்றெல்லாம் வித்தியாசம் ஒன்றும் இல்லை. அப்படி நீங்கள் உணர்ந்தால் உடனடியாக அவரிடம் இருந்து விலகி இருங்கள். அவரிடம் எப்போதும் எச்சரிக்கையாகப்பழக வேண்டும். அவர் மீது சந்தேகம் இருக்கிறது என்பதையும் பெற்றோர்களிடம் தெரியப்படுத்துங்கள். நமது யூகம் தவறாக இருந்தால் பரவாயில்லை. ஆனால், அப்படிப்பட்ட யூகங்கள் தவறாக இருப்பதற்கு வாய்ப்பு மிகக் குறைவுதான்.

‘நம்மை பெற்றோர்கள் புரிந்து கொள்வார்கள். இதை வைத்து நம்மை மதிப்பிட மாட்டார்கள். நமது வலியை உணர்ந்து கொள்வார்கள்’ என்ற நம்பிக்கை குழந்தைகளுக்கு வரும்போதுதான் அவர்கள் நம்மிடம் பகிர்ந்து கொள்வார்கள்.  பெரும்பாலான நேரங்களில் குழந்தைகளின் மீதான இப்படிப்பட்ட குற்றங்களில் ஈடுபடுபவர்கள் குழந்தைகளுக்கு நன்கு அறிமுகம் ஆனவர்களே என்கின்றன ஆய்வுகள். அதனால் குழந்தைகள் யார் மீது இப்படிப்பட்ட புகார்களை அளித்தாலும் அவர்களின் உள்ளுணர்வைப் புரிந்து கொண்டு அதை உண்மை என்றே கொள்ள வேண்டும்.

நம் உடலின் மீதான பிறரின் அத்துமீறல்கள் நமது தவறல்ல என்பதை நாம் முதலில் தீர்க்கமாக நம்ப வேண்டும். அப்போது தான் அந்த நம்பிக்கையை குழந்தைகளிடம் ஏற்படுத்த முடியும்.

குழந்தைகளின் நலனின் மீது உண்மையாக அக்கறையுடன் இருக்கும் ஆசிரியர்களையும், பெற்றோர்களையும், சமூகநல ஆர்வலர்களையும் ஒருங்கிணைத்து ஒரு விசாரணைக் குழுவை ஒவ்வொரு பள்ளியிலும் ஏற்படுத்த வேண்டும். இதன் மீதான நிர்வாகத் தலையீட்டை நீக்கி முற்றிலும் சுதந்திரமான அமைப்பாக இந்தக் குழு செயல்படுவதை உறுதி செய்ய வேண்டும்.

அரசாங்கம் என்ன செய்ய வேண்டும்?