நான் அப்போதுதான் ஒரு நீண்ட காதலை இழந்திருந்தேன். கையிலிருந்த குழந்தையை யாரோ என்னிடமிருந்து பிடுங்கிக்கொண்டு ஓடிவிட்ட ஒரு தாயின் பரிதவிப்பு; கையறுநிலை. கையாலாகாத்தனத்தோடு இருந்தேன்.

நான் தனித்துவிட்ட சில மாதங்களில் ஷைலஜா தன் அடர் த்தியான காதலை என் உள்ளங்கை நிறைய நிறைத்த அந்த மாலை எப்பொழுதும் நினைவிருக்கும்.எதாவது ஓர் ஆறுதலான மடிசாய்த்தலுக்கு ஏங்கித் தவித்த நாட்கள் அவை. என் உள்ளங்கை கொள்ளாமல் நிரம்பி வழிந்த அந்த பேரன்பின் கனிகளை நான் அப்படியே அடைகாத்துக் கொண்டேன்.

ஷைலஜாவும் அப்படித்தான். ஆனால், அவள் முதல் தேர்வு வாசிப்பும், மொழிபெயர்த்தலும், புத்தக பதிப்பும்தான். காதலிக்கும்போதிருந்த பேரன்பு கொஞ்சம் லௌகீக மழையில் கரைந்திருந்தது. எங்கள் இருவரின் அன்பின் அடர்த்தியை குழந்தைகள் தங்களுக்கென யாசித்துப் பெற்றிருக்கிறார்கள்.

அவர்கள் கற்க வேண்டிய கல்வியை, பள்ளியை, கல்லூரியை, அவர்களின் ஆசான்களை, வாசிக்க வேண்டிய நூல்களை அவர்களே தேர்வு செய்கிறார்கள். அல்லது என் வயதையொத்த என் நண்பர்கள் அவர்களின் தோழர்களாக அவர்களை வழி நடத்துகிறார்கள்.