கஷ்டங்கள் தீர்க்கும் ஆலயங்கள்

தம்பதிகளின் ஊடலைத் தீர்த்து வைக்கும் தியாகேசர்

கைலாசம். ஒரு வில்வ மரத்தடியில் உமையும் ஈசனும் அமர்ந்திருந்தனர். அவர்கள் தனிமையைக்குலைக்கும் விதமாக அவர்கள் மீது ஒரு குரங்கு, வில்வ இலைகளை வாரி இறைத்துக் கொண்டிருந்தது. நெருப்பு தெரிந்து தொட்டாலும் சுடும் ,தெரியாமல் தொட்டாலும் சுடும். அதுபோல ஈசனும்,அறிந்து வழிபட்டாலும் அறியாமல் வழிபட்டாலும் அருளுவார். எனில் குரங்கை மட்டும் விட்டு விடுவாரா..?

கருணை பொழிய எண்ணம் கொண்டு அதை அருகில் அழைத்தார் ஈசன். ‘‘குரங்கே, உன்னையும் அறியாமல் என்னை நீ பூஜித்துள்ளாய். ஆகவே, வேண்டும் வரம் கேட்டு பெற்றுக்கொள்!’’ ‘‘தங்கள் பாத தரிசனமே போதும்...’’‘‘ஆஹா என்ன ஒரு பற்றற்ற நிலை! குரங்கே,  நீ  அண்டசராசரங்களையும் ஆளும் சக்கரவர்த்தியாகப் பிறப்பாய்!’’‘‘சுவாமி! பூமியில் பிறந்து அரசனாக வாழ்வதால் என்ன பயன்? புண்ணிய பலன் முடிந்ததும் மீண்டும் இடர்ப்பட வேண்டும். நிலையான இன்பம் தங்கள் பாதங்கள்தானே? ஆகவே தங்கள் சொல்படி பூமியில் பிறக்கிறேன்.

ஆனால், அப்படி பிறக்கும் பிறப்பிலும் எனக்கு இந்த குரங்கின் முகமே இருக்க வேண்டும்! தங்களை வில்வத்தால் என்னையும் அறியாமல் பூஜித்தே, உலகை ஆளும் வரத்தைப் பெற்றேன் என்று அந்த முகம் எனக்கு நினைவுபடுத்தும்! இதனால் உங்களை மறக்க வழி இல்லாமல் போகும். இந்த வரத்தை மட்டும் அருளுங்கள் சுவாமி...’’ வேண்டியது அந்தக் குரங்கு.