பை

கடைசி கடைசியாக வீட்டை அண்ணாந்து பார்த்தாள் ஜெகதா. அந்தக்கால வீடு. இரண்டு கட்டு சுற்று. ஜெகதாவின் மாமனார் பார்த்துப் பார்த்து கட்டிய வீடு. அவ்வளவுதான். இனி இந்த வீட்டிற்கு, தான் வரப்போவதில்லை. இனிமேல் தன் வாழ்நாளில் பார்க்கவே முடியாது. சுகுணா விடமாட்டாள். தன்னைக் கூட்டிவர விடவே மாட்டாள்.

கண்கள் கலங்கியது. உதடுகள் துடித்தன. கண்ணீர் கசிந்து கன்னக் கதுப்புகளில் இறங்கியது. வாய்விட்டுக் கதறி அழவேண்டும்போல துடித்த இதயத்தைக் கட்டுப்படுத்த சிரமமாக இருந்தது.சுகுணாவிற்கு முன்னால் அழக்கூடாது என்பதில் உறுதியாக இருந்தாள். மிகப்பெரிய சாதனையை நிகழ்த்திவிட்ட பெருமித கர்வத்தில் ஆட்டோவின் வருகையை எதிர்நோக்கி காத்திருந்தாள் சுகுணா.

சுகுணாவிற்கு கனிவு என்பதே தெரியாது. ஆயிரம் கத்திகளை உருக்கி உருவாக்கியது மாதிரி நாக்கு. சாதாரண வார்த்தையே சவுக்கால் அடிப்பதுபோலத்தான் பேசுவாள். ஈவு இரக்கமற்ற ராட்சசி.இத்தனைக்கும் சுகுணா பிறத்தி கிடையாது. நெருங்கிய உறவுக்காரப் பெண்தான். தன்னையும் தன் பிள்ளையையும் பாசமாக அரவணைத்துக்கொள்வாள் என நினைத்துத்தான் வெங்கட்டிற்கு மணமுடித்தாள்.

வெளுத்ததெல்லாம் பால் என நினைத்து நினைத்து ஜெகதா ஏமாந்ததுதான் மிச்சம். தோட்டம், மாந்தோப்பு, கடலைக்கொல்லை, பேங்க் பேலன்ஸ், அலமாரிக்குள் பூட்டியே வைக்கப்பட்டிருந்த பழைய நகைகள், வெள்ளிப்பாத்திரங்கள் என எல்லாவற்றையும் சுகுணாவிடம் ஒப்படைத்தாள்.இனிப்பான பேச்சில் மயங்கி சொத்துக்களையும் பெயர் மாற்றிக் கொடுத்தாள். எல்லாம் வீண். எல்லாவற்றிலும் மண்.

‘‘ஒங்கம்மா இந்த வீட்ல இருந்தா... என்னால ஒங்ககூட குடும்பம் நடத்த முடியாது...’’‘‘போயிடுவேன்... எங்காச்சும் போயிடுவேன்...’’சுகுணா இப்படி பிடிவாதம் பிடிப்பாள் என்று வெங்கட் எதிர்பார்க்கவே இல்லை. ஆடிப்போனான்.இந்த இடியை ஜெகதாகூட எதிர்பார்க்கவில்லைதான். சுகுணாவா... இப்படி?ஏதோ சாதாரண கோபத்தில் சொல்கிறாள் என்றுதான் முதலில் எண்ணினான். நாளாக ஆக தன் குணத்தையே முற்றிலும் மாற்றிக் கொண்டிருந்தாள் சுகுணா. ஜெகதாவோடு தினமும் சண்டை. ஒதுங்கிப்போனாலும் விடமாட்டாள். வெறி பிடித்தவள்போல கத்துவாள்.

வீட்டில் எந்தப் பொருளையும் ஜெகதா தொடக்கூடாது. பாபு மட்டும் விதிவிலக்கு. எட்டு வயது பேரன். பாட்டி மீது பாசமோ பாசம். உயிரையே வைத்திருந்தான். ஜெகதா ஊட்டிவிட்டால்தான் சாப்பிடுவான். ஜெகதாவின் தோளும் மடியும்தான் பாபுவிற்கு தொட்டில்.வெங்கட்டிற்கு வங்கியில் வேலை. பளு அதிகம். பொறுப்பான பதவி. எந்த நேரமும் டென்ஷன் டென்ஷன்... கொஞ்சம் கவனம் சிதறினாலும் அவ்வளவுதான். இழப்புகள் அதிகமாகி விடும்.

வேலை முடிந்து வீட்டிற்கு வர எப்படியும் இரவு எட்டு மணி ஆகிவிடும். வெங்கட்டிற்கு ஹோட்டல் சாப்பாடெல்லாம் ஒத்து வராது. அரை வேக்காடாக இருந்தாலும் சுகுணா சமையல்தான் சரிப்பட்டு வரும். இதை நன்றாகப் புரிந்து வைத்திருந்த சுகுணா வேண்டுமென்றே இரவு எதையும் சமைக்க மாட்டாள்.