விஜயனின் வில்

கே.என்.சிவராமன் - 20

‘‘மாஸ்டர்...’’ அலறிய ஆதியின் தோளை இறுகப் பற்றினார் மாஸ்டர். ‘‘பொறு...’’ ‘‘இதுக்கும் மேலயா? சித்திரக்குள்ளர்கள் தூக்கிட்டு போறது யாரையோ இல்ல. நம்ம கார்க்கோடகரை...’’ சொன்னவன் பதிலை எதிர்பார்க்காமல் காரை விட்டு இறங்கினான். ஹாபிட்ஸ்களை பின்தொடர்ந்து ஓட ஆரம்பித்தான்.

‘‘ஆதி நில்லு...’’ இறங்கிய படியே கத்தினார் மாஸ்டர். ‘‘அவங்களைப் பிடிக்காத. எங்க தூக்கிட்டு போறாங்கனு மட்டும் பாரு...’’ மேற்கு வாசலில் நடமாடிக் கொண்டிருந்த பக்தர்கள் அவரை விநோதமாக பார்த்தார்கள். ‘யாரைப் பிடிக்க வேண்டாம்னு சொல்றாரு..?’ ஒருவரையொருவர் பார்த்தபடியே தோளைக் குலுக்கினார்கள்.

ஒருவருக்கும் ஒன்றும் புரியவில்லை. உதட்டைப் பிதுக்கிவிட்டு தங்கள் வழியைப் பார்த்தபடி நடந்தார்கள். ஆதி புரிந்துகொண்டான். மாஸ்டர் சொன்னதை மட்டுமல்ல. நிகழ்ந்து வரும் விபரீதத்தையும். சித்திரக்குள்ளர்கள் மட்டுமில்லை... அவர்கள் கயிற்றினால் இறுகக் கட்டி சுமந்து செல்லும் கார்க்கோடகரும் அங்கிருந்த பக்தர்களின் கண்களுக்கு தெரியவில்லை.

இல்லாவிட்டால் இந்நேரம் சத்தம் போட்டு தடுத்து நிறுத்தியிருப்பார்களே... அப்படியானால் எதார்த்தமான உலகத்துக்குள்ளேயே மாயா உலகம் இயங்குகிறதா? அப்படித்தான் இருக்க வேண்டும். சித்திரக்குள்ளர்களைப் பிடிக்க வேண்டாம் என்று மாஸ்டர் உத்தரவிட்டதற்குப் பின்னால் நிச்சயம் வலுவான காரணம் இருக்கும்.

நம்மை விட பலசாலியாக அல்லது மாய வித்தை அறிந்தவர்களாக அவர்கள் இருக்கலாம். அவர்களைப் பிடிக்கப் போய் நாம் சாம்பலாகலாம். எல்லாமே ‘லாம்’தான். அறிய வரும்போது உண்மையான காரணத்தை அறியலாம். அதற்காக அதுவரை சும்மா இருக்க முடியாது. சித்திரக்குள்ளர்கள் எங்கு செல்கிறார்கள்? ஏன் கார்க்கோடகரை சிறைப் பிடித்திருக்கிறார்கள்? முக்கியமாக இறந்துவிட்ட கார்க்கோடகர் எப்படி உயிருடன் வந்தார்..? இதற்கான பதிலை கண்டு பிடிக்க வேண்டும்.

அதிகம் நெருங்காமல் அதே நேரம் சித்திரக்குள்ளர்கள் பார்வையை விட்டு விலகாமலும் ஆதி பார்த்துக் கொண்டேபின்தொடர்ந்தான். பொட்டில் அறைவது போல் ஓர் உண்மை உறைத்தது. எப்படி பக்தர்களின் கண்களுக்கு சித்திரக்குள்ளர்கள் தெரியவில்லையோ அப்படி சித்திரக்குள்ளர்களுக்கும் பக்தர்கள் தெரியவில்லை. அவரவர் உலகில் அவரவர்கள் சர்வசாதாரணமாக நடமாடுகிறார்கள்.

இரு உலகமும் ஒருசேர பார்வையில் படும் நாம்தான் எங்கே ஒருவருக்கொருவர் மோதி விடுவார்களோ என பயப்படுகிறோம்... எண்ணியபடியே வந்த ஆதி யார் மீதோ மோதினான். ‘‘சாரி பாஸ்...’’ சொன்னவன் அப்படியே சில நொடிகள் நின்றான். காரணம் விழுப்புரம் ஆரம்ப சுகாதார நிலையத்தில் யார் மீது மோதினானோ அதே உருவத்தின் மீது இப்பொழுதும் அதேமாதிரி  மோதி இருக்கிறான். தோளை இடித்திருக்கிறான்.

அப்படியானால் இது தெற்கு வாசல். யார் இவன்? நம்மைப் போலவே சித்திரக்குள்ளர்கள் இவனுக்கும் இவனுடன் ஒட்டி நிற்கும் பெண்ணுக்கும் தெரிகிறார்களா? நரம்பை சுண்டி விட்டதுபோல் உடல் அதிர்ந்தது. தலையை உலுக்கிவிட்டு சித்திரக்குள்ளர்களைப் பின் தொடர்ந்து நடந்தான். வேகமாக கால்களை வீசினான். ஓடினான். ‘‘கிருஷ்...’’ ‘‘ம்...’’ ‘‘அவன் யாரு? ஏன் நம்மைப் பார்த்ததும் அவன் முகம் மாறுது?’’

‘‘நோ ஐடியா ஐஸ்... ஆனா, அவனை எங்கயோ பார்த்திருக்கேன். எங்கனு சட்டுனு நினைவுக்கு வரலை. பட், இப்ப விஷயம் அதில்லை. ஹாபிட்ஸ் அவன் கண்ணுக்கும் தெரியறாங்க! அவங்களோட சேர்ந்து ஓடறான். தட்ஸ் த பாயிண்ட்!’’ ‘‘இப்ப என்னடா செய்யறது?’’ ‘‘லெட்ஸ் ஃபாலோ...’’ ஐஸ்வர்யாவின் கரங்களை கெட்டியாகப் பிடித்துக் கொண்ட கிருஷ்ணனின் பார்வை தன் முன்னால் ஓடிக்கொண்டிருந்
தவனின் முதுகை விட்டு விலகவேயில்லை.

ராஜகோபுரத்தைக் கடந்து தார் ரோட்டை அடைந்தவர்கள் அதன் பிறகு ஓட ஆரம்பித்தார்கள். காரணம் ஹாபிட்ஸ்களின் வேகம். ‘‘மூன்றடிதான். ஆனா, முப்பதடிக்கு பாயறாங்களே...’’ முணுமுணுத்த ஐஸ்வர்யாவுக்கு மூச்சு வாங்கியது. ‘‘முடியலடா...’’ ‘‘இன்னும் கொஞ்ச தூரம்தான். அங்க பாரு வலப்பக்கம் திரும்பறாங்க...’’ நிமிர்ந்து பார்த்த ஐஸ்வர்யா சட்டென்று அவன் கைகளைப் பிடித்தாள்.

‘‘என்ன ஐஸ்...’’ ‘‘சம்திங் ஃபிஷ்ஷி...’’ ‘‘வாட்?’’ ‘‘அங்க பாரு...’’ பார்த்தான். ஹாபிட்ஸும் தொடர்ந்து ஆதியும் பாழடைந்த கோயில் ஒன்றினுள் நுழைந்து கொண்டிருந்தார்கள். ‘‘ஓல்ட் டெம்பிள். அதுல என்ன விசேஷம்?’’ ‘‘முட்டாள். ஆலமரத்தோட வேர்ல கோயிலோட சுவர்கள் இருக்கா?’’ ‘‘ஆமா...’’ ‘‘அந்த இடத்தைச் சுத்தி காவலுக்கு என்ன இருக்குனு பாரு...’’ ‘‘ஒண்ணும் தெரியலையே...’’ ‘‘உம் மூஞ்சி.

மேக்னடிக் வேவ்ஸால மூடப்பட்டிருக்கு!’’ அதிர்ந்தவன் தன் கூலிங் க்ளாஸை எடுத்து மாட்டினான். டெக்னோ கண்ணாடி துல்லியமாக மின்காந்த அலைவரிசைகளைக் காண்பித்தது. ‘‘மேக்னடிக் வேவ்ஸ் மட்டுமில்ல ஐஸ்...’’ ‘‘தென்?’’ ‘‘இட்ஸ் க்ரிப்டோ ப்ளேஸ்...’’ ‘‘...’’ ‘‘புரியலை? codeஐ பிரேக் பண்ணாம அந்த ஏரியாவுக்குள்ள நுழைய முடியாது...’’

கிருஷ்ணன் சொல்லி முடிக்கவும் சித்திரக்குள்ளர்களைப் பின்தொடர்ந்து ஓடிய ஆதி - மின்சாரம் தாக்கப்பட்டது போல் பின்னோக்கி எகிறி விழவும் சரியாக இருந்தது. அ்தை முழுமையாகப் பார்த்துவிட்டு புன்னகைத்தபடியே அந்த பாழடைந்த கோயிலுக்குள் மறைந்தான் ஒரு சித்திரக்குள்ளன் அலைஸ் ஹாபிட்!