‘‘திருநெல்வேலி போகிற ட்ராவல்ஸ் பஸ்லாம் இங்கதானே நிற்கும்?’’

‘‘சாரும் நம்ம பஸ்ஸுதான்... நம்மூர்க்காரர முகத்த பார்த்தா தெரியாதா எனக்கு...’’ என்று அவர் மனைவியிடம் அறிமுகம் செய்தார்.மனைவி கொஞ்சம் தேவலாம். சீ த்ரூ ஜார்ஜெட் சாரியை பதவிசாய் அணிந்து, இவரை விட விவரம் என்று தெரிந்தது. கழுத்தில் ஒரு எட்டு பவுன் சங்கிலி பாரு பாரு என்று மின்னிக் கொண்டிருந்தது.சென்னை வெப்பம் சட்டையிலும், அக்குளிலும் கசகசத்தது.

 நின்றவாறே சுற்றிப் பார்த்தேன். ஏகப்பட்ட பாலங்கள், அவற்றின் கொள்ளவுக்கு மூன்று மடங்கு கூடுதலாய் வாகனங்கள், இந்தியா மிளிரும் ரோட்டுக் கடைகள், பளபள கண்ணாடி சுவற்றுக்குப் பின்னால் ஏசியில் புரளும் கரன்சிகள், சம்பந்தமே இல்லாமல் அவற்றின் வாசலில் இருக்கும் பொட்டிக் கடையில் பல்லைக் குத்திக்கொண்டு நிற்கும் பைக் ஆபீஸர்கள், வாய் நிறைய ‘‘....த்தா’’க்களுடன் பொதுஜனம்.

ஏகப்பட்ட மாற்றங்கள்  - இருந்தாலும் ஊர் மாறவே இல்லை.‘‘ஃபோன் போட்டு சொல்லாட்டி அப்படியே அழுத்திக்கிட்டு போயிடுவானுங்க... இந்த ஸ்டாப்புக்கு உள்ளியே வரமாட்டானுங்க. நான் அப்பவே ஃபோன் போட்டு சொல்லிட்டேன், நீங்க வேஸ்ட்டா கால் பண்ணிராதீங்க...’’ஊரை விட்டுப் போய் பன்னிரெண்டு வருடங்கள் ஆயிற்று.

கட்டடங்கள் மாறியிருக்கலாம் பாலங்கள் மாறியிருக்கலாம். ஆனால், அவற்றையெல்லாம் தாண்டிய இந்த மாதிரி முத்திரைகள் ஊர் இன்னும் மாறவே இல்லை என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்தன.அவர் மனைவியிடம், ஜிப்பா, பவுடர் கர்சீஃப் சகிதமாய் நெற்றியெங்கும் சந்தனத்தோடு இருந்த நபர் பேசிக் கொண்டிருந்தார். ‘‘என்ன நட்சத்திரம்...’’ என்று சந்தனம் விசாரித்துக் கொண்டிருந்தார். ஜோசியராயிருக்கலாம்.

‘என்னங்க என் தாலியக் காணோம்ங்க...’‘ஓடுறா... அவன்தான் அந்த சந்தனம்தான்... நான் பார்த்தேன்... குங்குமம் வைக்கும் போதே நினைச்சேன். இப்படியா தாலிய பெப்பரப்பேன்னு காட்டுவாங்க... அவன மண்டமேலயே ஒண்ணு போடுறா...’என் சமூகப் பிரக்ஞை வயிற்றை முட்டிக்கொண்டு வர, சில்லறையைத் தேட வேண்டியிருந்தது.

குழாயில் இலவசமாய் சென்னை வெந்நீர் வந்தது. திரும்ப வந்தபோது பஸ் வந்துவிட்டிருந்தது.‘‘சீக்கிரம் வாங்க சார் வண்டி கிளம்பிடப் போகுது. நான்தான் நீங்க பாத்ரூம்ஸ் போயிருக்கீங்கன்னு டிரைவர பிடிச்சு வைச்சிருக்கேன்...’’சந்தனம் எனக்கு முந்தின சீட். மல்லுவேட்டியும் அவன் மனைவியும் அதே வரிசையில் அந்தப்புறம் இரண்டு சீட். என் பக்கத்து சீட் காலி என்று நினைத்துக் கொண்டிருக்கும்போதே மல்லுவேட்டி என் பக்கத்தில் வந்து மாறி உட்கார்ந்தான்.

‘‘சார்... பெங்களூர்ல பொண்ணுங்கலாம் முட்ட முட்ட ரிங்க்ஸ் அடிப்பாங்களாமே... கூட ஆடியிருக்கீங்களா சார்?’’

சந்தனம் பஸ் ஓடும் சத்தத்தில் காது கேட்காத மாதிரி அவன் மனைவி கழுத்துக்கு மிக அருகில் வந்து காதில் பேசிக் கொண்டிருந்தான். அவன் மனைவியும் ரொம்ப ஆழ்ந்து பேசிக்கொண்டிருந்தார்.

ஜனங்களுக்கு தங்களுடைய பிற்காலத்தைப் பற்றிய ஆரூடத்தில்தான் எவ்வளவு அதீத ஆர்வம்.தாம்பரம் தாண்டி புது சினிமா புண்ணியத்தில் கண்கள் தானாய் மூடிக் கொண்டன. முழித்துப் பார்த்தபோது இரவு கவ்வியிருந்தது. பஸ் ஏதோ ஒரு மோட்டலில் நின்று கொண்டிருந்தது. கீழே அல்லோலகல்லோலப் பட்டுக்கொண்டிருந்தது.