கரண்ட் கட் ஆகிவிட்டது.‘சே’ என்றிருந்தது செல்வத்திற்கு. தூர்தர்சனில் அன்றைக்கு ‘திருவிளையாடல்’ திரைப்படம். நாகேஷ் தருமியாக வந்து “சொக்கா…’’ என்று புலம்ப ஆரம்பித்த நேரம் பார்த்து கரண்ட் கட் ஆகிவிட்டது.சுற்றி அமர்ந்திருந்தவர்களைப் பார்த்தான் செல்வம். கொஞ்சம் தள்ளி மணி உட்கார்ந்திருந்தான்.

அவர்கள் வீட்டிலும் டிவி இல்லை. எல்லா வாரமும் படம் பார்க்க அவனுக்கும் பஞ்சாயத்து போர்ட் டிவிதான். மணி இவனைப் பார்த்த மாதிரி தெரியவில்லை. அவன் பார்வை எதிரே பஞ்சாயத்து போர்ட் கட்டட வாசலில் போடப்பட்டிருந்த டேபிள் மீதிருந்த டிவி மேல் இருந்தது.

செல்வம் பின்னால் திரும்பி சிமெண்ட் பென்ச்சில் இருந்த ஆட்களைப் பார்த்தான். பெரியவர்கள் மட்டுமே சிமெண்ட் பென்ச்சில் அமரலாம். செல்வம் மாதிரி சிறுவர்கள் எல்லாம் தரைதான். திடீரென்று போன கரண்ட் வந்துவிடாதா என்ற ஏக்கம் அங்கிருந்த எல்லோர் முகத்திலும் இருந்தது.

ஏழாம் வகுப்பு அரையாண்டுப் பரீட்சை, நாளை மறுநாள் தொடங்க இருக்கிறது. சாயந்திரம் ஐந்து மணி போல, “படம் பார்க்கப் போறேன்...” என்று கிளம்பின செல்வத்திடம் ‘‘டே… பரீட்சை வருதேடா?’’ என்ற அம்மாவிடம் “அதெல்லாம் படிச்சிட்டேன்மா...’’ என்றபடியே ஓடி வந்திருந்தான் செல்வம்.

“டிவியை எடுத்து உள்ள வைக்கலாமா? கரண்ட் வர மாதிரி தெரியல…’’சிமெண்ட் பெஞ்ச் பகுதியில் இருந்து மதியழகன் குரல் கேட்டது. குரல் வந்த திசையில், இருட்டில் புகைந்துகொண்டிருந்த பீடி தெரிந்தது. கூடவே ஒரு குரல் ‘‘இருப்பா... கொஞ்ச நேரம் பார்க்கலாம்... நாகேஷ் காமெடி சூப்பரா இருக்கும்பா...’’ என்றது.