ஜூன் 19 to 21, 2020...சென்னை ரவுண்ட் அப்!

அதிகாலை ஆறு மணி. எப்போதும் பரபரப்பாக இருக்கும் சென்னை சென்ட்ரல் ரயில்நிலையம் வெறிச்சோடி கிடக்கிறது. இத்தனை அமைதியை இதற்குமுன் சென்ட்ரல் கண்டிருக்குமா?

தெரியாது. சில போலீசார் நடப்பதும், உட்காருவதுமாக இருக்கின்றனர். வெளியே உள்ள பிளாட்பாரத்தில் ரிக்‌ஷாக்காரர்கள், பிளாட்பாரவாசிகள் கண் அயர்ந்து உறங்குகின்றனர்.வடஇந்தியர்கள் சிலர் தங்கள் ஊருக்குச் செல்வதற்கான ரயிலுக்காக வேகம் காட்டுகின்றனர். ஆறரை மணிக்குக் கிளம்பும் அந்த ராஜ்தானி விரைவு வண்டியில் கூட அவ்வளவு கூட்டமில்லை.

‘‘இதுபோல ஒரு நிலைமை வரவே கூடாது சார்… வீட்டுக்குப் போக முடியாம டூட்டி பார்த்திட்டே இருக்கோம். அப்படியே போனாலும் வீட்டுல யாருக்காவது பரவிடுமோனு பயமாயிருக்கு. என்ன நோய் சார் இது…’’ என நம்மிடம் வேதனையைப் பகிர்ந்துவிட்டு நடக்கத் தொடங்கினார் பாதுகாப்பில் இருந்த போலீஸ்காரர் ஒருவர்.   

கொரோனா தொற்றால் தமிழகமே அல்லல்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் இந்ேநரத்தில், தலைநகர் சென்னை 45 ஆயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட பாசிட்டிவ் கேஸால் இரண்டாவது முறையாக ஊரடங்கிற்குள் ஊடரங்கை சந்தித்துள்ளது.முதன்முதலில் ஊரடங்கிற்குள் ஊரடங்கு போட்டபோது பொருட்கள் வாங்க மக்கள் கூடியதே தொற்று அதிகமானதற்குக் காரணமாகச் சொல்லப்பட்டது. இப்போது முன்கூட்டியே ஊரடங்கு அறிவிக்கப்பட்டு தளர்வுகளின்றி நடந்து வருகிறது.

சென்ட்ரலிலிருந்து சவுகார்பேட்டை பக்கமாக நகர்ந்தோம். சுமார் மூன்று கிலோமீட்டர் தொலைவு கொண்ட மின்ட் தெரு பேரமைதியாக இருக்கிறது.
ஆங்காங்கே தென்படும் தெருவோரவாசிகள் மட்டும் தங்களுக்குள் பேசிக் கொண்டிருந்தனர். தேவராஜ முதலியார் தெருவில் உள்ள சென்னகேசவப் பெருமாள் கோயிலில் இருந்து மணிசத்தம் கேட்டது. தினமும் நடக்கும் காலை பூஜை. ஆனால், இந்த இக்கட்டான காலத்தால் கதவுகள் மூடப்பட்ட நிலையில் நடந்து கொண்டிருந்தது.
 
கோயிலின் அருகே ஒரு குடும்பத்தினர் காய்கறிகளை பாலிதீன் பைகளில் வேகமாகப் போட்டபடி இருந்தனர். தக்காளி, உருளைக்
கிழங்கு, பெல்லாரி வெங்காயம் என எந்தக் கவரை எடுத்தாலும் 20 ரூபாய் என்றனர். ‘‘அத்த ஏன் சார் கேட்குறே..? நான் பொறந்து வளர்ந்தெல்லாம் இந்தத் தெருவுலதான். மூணு தலைமுறையா இங்கக் கிடக்கோம். எங்களுக்கு யாரும் உதவி செய்ய மாட்டேங்குறாங்க. இப்ப சாப்பாட்டுக்கு ரொம்ப கஷ்டப்படுறோம். முன்னாடி பூ வித்து பொழச்சிட்டு இருந்தோம். கோயில் மூடினதால வியாபாரம் போச்சு. அதான் காய்கறி வியாபாரம் பண்றோம்.
நேத்து நைட் அதோ அந்த வண்டிய (டாடா ஏஸ் வண்டியைக் காட்டுகிறார்) புடிச்சு திருமழிசையாண்ட காய்கறி வாங்கிட்டு வந்தோம். இப்ப கவர்ல போட்டு மீன்பாடி வண்டியில எடுத்திட்டு தெருவா தெருவா போவணும்.

ரெண்டு மணிக்கெல்லாம் இங்க வர்றலன்னா வண்டிய டேஷனுக்கு இழுத்திட்டு போயிடுவாங்க. அப்புறம் எங்க பாடு திண்டாட்டம்தான்...’’ எனக் கவலை தோய்ந்த குரலில் சொன்னார் அதிலிருந்த பெண் ஒருவர். அங்கிருந்து பாரீஸ் பஜாருக்குள் சென்றோம். கிடங்குத் தெரு, பந்தர் தெரு, கோவிந்தப்ப நாயக்கன் தெரு, பத்ரியன் தெரு, ஆண்டர்சன் தெரு, கொத்தவால்சாவடி என எல்லாமே களையிழந்து கிடந்தன.

ஐகோர்ட்டின் எதிரில் உள்ள ரங்கவிலாஸில் டீ குடிக்கவும், காலை உணவை வாங்கவும் மக்கள் சமூக இடைவெளியுடன் வரிசையாக நின்று கொண்டிருந்ததைப் பார்த்தோம். தொடர்ந்து, ராயபுரம் வழியாக காசிமேடு நோக்கி பயணமானோம். வழியெங்கும் போலீஸார் பேரியர்கார்டுகளைப் போட்டு தடைகள் ஏற்படுத்தியிருந்தனர்.

சில போலீஸார், ‘பாதுகாப்பா போங்க சார்…’ என அன்புடனும் சிலர், ‘ஏன் சார் எங்க உயிரை வாங்குறீங்க…’ என எரிச்சல்பட்டும் நம்மை அனுப்பி வைத்தனர்.எப்போதும் பரபரப்பாகவே காட்சியளிக்கும் காசிமேடும் களையிழந்து இருந்தது. பெரிய, சிறிய விசைப்படகுகளுடன் ஃபைபர் படகுகளும், கட்டுமரங்களும் ஓரமாக நிறுத்தப்பட்டிருந்தன. இப்போதுதான் தடைகாலம் முடிந்து மீன்பிடிக்க ஆயத்தமாகினர். அதற்குள் தளர்வுகளில்லாத ஊரடங்கால் கடலுக்குப் போக முடியாமல் வலைகளைப் பழுதுபார்த்துக் கொண்டிருந்தனர்.

‘‘இன்னப்பா சொல்றது… போன வாரம் ஃபைபர் படகுல கடலுக்குப் போனோம். அதுக்குள்ள மறுபடியும் ஊரடங்குப் போட்டுட்டாங்க. மூணு மாசமா யாருக்கும் எந்தத் தொழிலுமில்ல. பெரிய விசைப்படகுகள் இன்னும் தொழிலுக்கே போகல. அதனால, சில குடும்பங்கள்தான் சமாளிக்குது. பல குடும்பங்கள் கஞ்சிக்கே வழியில்லாம செத்திட்டு இருக்கு…’’ வேதனையுடன் சொன்னார் அங்கிருந்த மீனவப் பெரியவர் ஒருவர்.

அங்கிருந்து மெரினா கடற்கரைக்கு வந்தோம். காத்து வாங்கவோ, காதலிக்கவோ ஆளில்லாமல் வெறிச்சோடி கிடந்தது. ஆம்புலன்ஸ்கள் சைரன் சத்தத்துடன் போவதும் வருவதுமாக இருந்தன. கார்களிலும் டூவீலர்களிலும் அத்தியாவசியப் பணிக்குச் செல்பவர்களைப் பார்க்க முடிந்தது. இங்கேயும் நிறைய பேரியர்கார்டுகள். தொடர்ந்து ரிச்சி தெருவிற்குள் நுழைந்ேதாம். ஆண்டுக்கு சுமார் 2 ஆயிரம் கோடி ரூபாய் வருமானம் ஈட்டும் தெரு. இன்று அங்குள்ள தொழிலாளர்கள் வருமானமின்றி தவிக்கின்ற நிலை.