ரத்த மகுடம்-47

பிரமாண்டமான சரித்திரத் தொடர்

சாளுக்கிய மன்னர் விக்கிரமாதித்தர் தன் புரவியை வேகமாகச் செலுத்தியபடி காஞ்சி அரண்மனையை அடைந்தபோது பொழுது சாய்ந்திருந்தது.அவரைக் கண்டதும் அரண்மனை வாயிலில் காவல்புரிந்து கொண்டிருந்த வீரர்கள், ‘‘வாழ்க! வாழ்க! சக்கரவர்த்திப் பெருமான் வாழ்க!’’ என கோஷமிட்டு வணங்கி வழிவிட்டார்கள்.

காவலர்களுடைய வாழ்த்து ஒலியுடன் அங்கே வரிசை வரிசையாக நின்ற குதிரைகளின் கனைப்பு ஒலியும் சேர்ந்தது. அரண்மனை முன் வாசலைத் தாண்டி அவர் உள்ளே நுழைந்ததும் அங்கேயிருந்த விசாலமான நிலா முற்றத்தில் வீரர்கள் பலர் அணி வகுத்து நிற்பது தெரிந்தது.
சக்கரவர்த்தியைக் கண்டதும் அந்த வீரர்களும் ஜயகோஷம் செய்தார்கள். எல்லோருக்கும் முன்னால் நின்ற ஒருவர் மட்டும் தனியே பிரிந்து முன்னால் வந்து பணிவுடன் நின்றார்.

‘‘சேனாதிபதி! தூதர்களுக்கு எல்லா விஷயமும் சொல்லியாகி விட்டதா! புறப்படுவதற்கு ஆயத்தமாயிருக்கிறார்களா?’’ நிதானமாகக் கேட்டார் விக்கிரமாதித்தர். ‘‘ஆம், பிரபு! எல்லோருக்கும் சொல்லியாகிவிட்டது. அவரவர்களும் இன்னின்ன திக்குக்குச் செல்ல வேண்டுமென்று தெரிவித்து விட்டேன். எல்லோரும் கிளம்ப ஆயத்தமாகித் தங்கள் கட்டளைக்காகக் காத்திருக்கிறார்கள்!’’

எதுவும் சொல்லாமல் சுற்றிலும் தன் பார்வையைச் சுழற்றிய சாளுக்கிய மன்னரின் கண்களில் அந்த இளைஞன் தட்டுப்பட்டான். கங்கநாட்டு இளவரசன்!முகத்தில் மலர்ச்சியுடன் அவனை அருகில் அழைத்தார்.பணிவுடன் அவர் முன்னால் வந்து வணங்கினான். ‘‘சக்கர
வர்த்திக்கு என் சிரம் தாழ்ந்த வணக்கங்கள்!’’அன்புடன் அவனை ஏறிட்டார். குழந்தையாகப் பார்த்தவன்... எப்படி வளர்ந்து நிற்கிறான்! ‘‘குழந்தாய்! எப்போது வந்தாய்..? வீட்டில் அனைவரும் நலமா..?’’

‘குழந்தையா’ என்ற சொல் கங்க இளவரசனை சங்கடப்படுத்தியது! அதை வெளிக்காட்டிக்கொள்ளாமல் ‘‘இப்போதுதான் வந்தேன் சக்கரவர்த்தி...’’ என்றான்.‘‘நல்லது! உன் தாயார் அந்தப்புரத்தில்தான் இருக்கிறார். அவருடன் அளவளாவியபடியே போஜனத்தை முடித்துவிட்டு மேல் மாடத்துக்கு வா. தூதர்களை அனுப்பிவிட்டு நானும் அங்கு வந்து சேர்கிறேன்!’’‘‘உத்தரவு சக்கரவர்த்தி...’’ மீண்டும் அவரை வணங்கிவிட்டு கங்க இளவரசன் அரண்மனைக்குள் நுழைந்தான்.

தாயார் என சாளுக்கிய மன்னர் குறிப்பிட்டது அவனது சொந்த தாயாரைத்தான். சாளுக்கியர்களின் நட்புச் சக்தியாக கங்கநாடு இருப்பதால் இரு குடும்பத்தாரும் உறவு முறையுடன்தான் பழகி வந்தார்கள். அந்த வகையில் காஞ்சி மாநகரத்தையும் இங்கிருக்கும் கோயில்களையும் பார்க்க வேண்டும் என்ற தன் ஆவலைப் பூர்த்தி செய்யும் விதமாக அவன் தாயார் பத்து நாட்களுக்கு முன் காஞ்சிக்கு வந்திருந்தார்.

கங்க இளவரசன் அகன்றதும் விக்கிரமாதித்தர் தன் சேனாதிபதியைப் பார்த்தார்.‘‘மன்னா...’’ மரியாதையுடன் சற்றே அருகில் வந்து அவர் நின்றார்.‘‘தூதுவர்களிடம் சொல்லி அனுப்ப வேண்டிய செய்தி இது; தொண்டை மண்டலத்திலும் சோழ மண்டலத்திலும் உள்ள
ஒவ்வொரு கோட்டத்திலும் ஆயிரம் வீரர் அடங்கிய படைகளைத் திரட்டி ஆயத்தமாக வைத்திருக்க வேண்டியது. மறுபடியும் செய்தி அனுப்பியவுடனே படை புறப்படச் சித்தமாயிருக்க வேண்டும்! புரிந்ததா..?’’ ‘‘புரிந்தது பிரபு!’’