கஷ்டங்கள் தீர்க்கும் ஆலயங்கள் -5

சகல செல்வங்களும் அருளும் தியாகேசன்

‘‘ம்... சரியான கேள்விதான் கண்ணா! தம்பதிகளுக்குள்ள எந்த பிரச்னையும் வராம குழந்தை குட்டின்னு சந்தோஷமா இருக்கணும்னா திருவாரூர் தியாகராஜரை போய் வணங்கணும்!’’ பட்டென்று சொன்னார் நாகராஜன். ‘‘அது மட்டுமில்ல கண்ணா... தம்பதிகளுக்குள்ள மனஸ்தாபம் வந்தாலும் இந்த சாமியே தீர்த்து வைச்சுடுவார்..!’’ ஆனந்தவல்லி தன் பங்குக்கு சொன்னாள்.

‘‘ஆமாம்... பாட்டி சொல்றது சரிதான்...’’
‘‘தாத்தா... அப்படீன்னா இதுக்கும் சுவாரஸ்யமான கதை இருக்கும் இல்லையா..? அதையும் சொல்லுங்க...’’ கண்ணன் கேட்கத் தயாரானான்.நாகராஜன் சொல்லத் தொடங்கினார்...ஸ்ரீ வைகுண்டம். சொல்லவே வேண்டாம். கோலாகலத்துக்குப் பஞ்சமே இல்லை. அந்த அற்புத விண்ணகரத்தின் மத்தியில் இருந்த தங்க மயமான மாளிகையில் பாம்பணையில் கள்ள நித்திரை கொண்டிருந்தார் மாயவன்.

அவரது பாதமே கதி என்று பாத சேவை செய்து கொண்டிருந்தாள் திருமகள். எங்கும் இன்பம் பொங்கி வழிந்து கொண்டிருந்தது. அந்த இடத்துக்குச் சற்றும் பொருந்தாத கவலை தோய்ந்த முகத்தோடு ஒருவன் வந்தான். அவன் உடையும் நடையும் அவன் மாமன்னன் என்பதைப் பறைசாற்றியது. தலையில் உள்ள வைரக் கிரீடத்தைக் கழற்றி மரியாதை நிமித்தமாக கையில் வைத்துக்கொண்டான்.

மாதவனின் அருகில் சென்று பக்தியால் உடலை வில் போல் வளைத்து வணங்கினான். ‘‘பிரபோ! நாராயணா! அம்மா மகாலட்சுமி! உங்கள் பொற்பாத கமலங்களுக்கு இந்த சிறியவனின் அநேக வந்தனங்கள்!’’மாலவன் கண் திறந்து அவனை நோக்கினார். ‘‘வா இந்திரா! சுவர்க்கத்தில் அனைவரும் நலம்தானே? வலாசுரனை, முசுகுந்த சக்கரவர்த்தியின் துணை கொண்டு வென்றபிறகும் உன் முகத்தில் மகிழ்ச்சி இல்லையே... என்ன விஷயம்?’’ கேட்டபடி எழுந்து அமர்ந்தார்.

‘‘வெற்றிவிழாவைக் கொண்டாட சுவர்க்கத்துக்கு முசுகுந்த சக்கரவர்த்தியை அழைத்து வந்தேன். விழா இனிதே நடந்தேறிய பின் என்ன பரிசு வேண்டும் என்று முசுகுந்தனிடம் கேட்டேன்...’’‘‘அதற்கு முசுகுந்த சக்கரவர்த்தி என்ன சொன்னார்?’’
‘‘நான் தினமும் பூஜிக்கும் தியாகராஜ பெருமான் மூர்த்தத்தை கேட்டுவிட்டான்!’’