‘‘எந்த ஒரு கடுமையான சூழ்நிலையிலும் நாம் எங்கோ கேட்கும் ஒரு இசை நம்மை சாந்தப்படுத்தி அமைதிப்படுத்திவிடும். இசைக்கு மயங்காதவர்களே இல்லை. இசை நம்முடைய மனநிலையை எப்படி எல்லாம் அமைதிப்படுத்தும் என்பது பற்றி பலரும் பேசக் கேட்டிருப்போம். அழகான ஒரு இசையை கொடுத்ததற்கு நாம் இசைக் கலைஞர்களை குறித்து வியந்து பேசுவோம். 

அதே இசை சிறப்புக் குழந்தைகளுக்குள் உள்ளது. அதனை வெளிக்கொண்டு வருவதுதான் நம்மிடையே இருக்கும் சவால்’’ என்கிறார் லட்சுமி. இவர் கடந்த 20 வருடமாக சிறப்புக் குழந்தைகளுக்கு இசை வகுப்புகள் நடத்தி அந்தக் குழந்தைகளின் திறமைகளை மேடையேற்றி அழகு பார்த்து வருகிறார்.

நானும் சரி என்று சொன்னேன். ஆனால் அந்த ஆசிரியர் உடனடியாக என்னிடம் வந்து வகுப்பிற்கு அழைத்து சென்றார். காரணம், இவர் வகுப்பிற்கு சென்ற போது, மாணவன் ஒருவன் என் வருகைக்காக வகுப்பின் வாசலில் காத்திருந்திருக்கிறான். 

அவர் எதற்காக இங்கு நிற்பதாக கேட்ட போது, அவனுக்கு அதற்கு சரியான பதில் சொல்லத் தெரியல. மாறாக நான் பாடிய பாடல் ஒன்றை பாடி இருக்கான். அவர் அப்படி சொன்னதும்தான் எனக்கு புரிந்தது. சிறப்புக் குழந்தைகளுக்கு தனக்கு என்ன வேண்டும் என்பதை சொல்லத் தெரியவில்லை என்றாலும், அவர்களை சுற்றி நடப்பதை கூர்ந்து கவனிப்பார்கள். அதை உள்வாங்கிக் கொள்கிறார்கள்.

அவர்களுக்கு தேவையான போது அதை வெளிப்படுத்துவார்கள். இதை புரிந்து கொண்ட நாள் முதல் நான் இந்தக் குழந்தைகளுக்கு இசையினை முழு மூச்சாக சொல்லித்தர ஆரம்பித்தேன். பல பள்ளிகளுக்கு சென்று சிறப்பு வகுப்புகளும் எடுத்தேன். அதில் சில குழந்தைகளின் பெற்றோர்கள் வகுப்பில் சொல்லித் தரும் பாடல்களை அவர்கள் வீட்டில் பாடுவதால், பள்ளிக்கூடம் தாண்டி இசை வகுப்பினை வீட்டில் எடுக்கச் சொல்லி கேட்டுக் கொண்டார்கள். மாலை நேரங்களில் இவர்களுக்காக சிறப்பு வகுப்பினை எடுத்தேன். 

நான் வகுப்பு எடுப்பதைப் பார்த்து நிறைய சிறப்புக் குழந்தைகள் என்னிடம் இசையை கற்றுக்கொள்ள ஆர்வத்துடன் வந்தார்கள். தற்போது இதற்காக இசைப்பள்ளி அமைத்து அதில் கற்றுக் கொடுத்து வருகிறேன்’’ என்றவர், சிறப்புக் குழந்தைகளின் குணநலன்கள் குறித்து விவரித்தார்.