நீராதாரங்களை மீட்கப் போராடும் ஓய்வுபெற்ற ஆசிரியர்!

* சேவை

பருவமழை பொய்த்துப் போய் கிணறு, ஏரி, குளம், ஓடை, ஆறு என எல்லாமும் வற்றி நிலம் வறண்டு, திட்டு திட்டாக வெடித்தும், புதர்கள் மண்டியும் கிடக்கின்றன. பாதி நீராதாரங்கள் தனியார் ஆக்கிரமிப்பில் உள்ளன. தண்ணீரின்றி மக்கள் தினமும் சாலைக்கு வந்து போராடுகின்ற அவலம் ஒவ்வொரு நாளும் செய்தியாக வந்துகொண்டுதான் இருக்கின்றன. பயிர்கள் வாடி விவசாயிகள் தற்கொலை நிகழ்வுகளும் அரங்கேறுகின்றன. கோடைகாலமும் கைகோத்துக்கொண்டு வாட்டி வதைக்கின்றது.

  மனித வாழ்வுக்கு தண்ணீரின் தேவை இன்றியமையாதது என்பதால்தான் நீர் இன்றி அமையாது உலகு என்கிறார் வள்ளுவர். ஆனால், நீராதாரங்களைப் பாதுகாப்பதற்கான செயலில் அரசோ மக்களோ நடவடிக்கை எடுத்ததாக எந்த அறிகுறியும் தெரியவில்லை. இந்த மாதிரியான சூழலில் அரியலூர் மாவட்டம் விளாங்குடி கிராமத்தை சேர்ந்த ஓய்வுபெற்ற ஆசிரியர் தன் கிராமத்திலுள்ள ஆறு ஏரிகளை தனது சொந்த செலவில் தூர்வாரும் பணியில் செயல்பட்டுவருகிறார். இதுவரை நான்கு ஏரிகளை சுத்தம் செய்து, நீர் வரத்தை உருவாக்கி பொதுமக்கள் பயன்பாட்டிற்கும், விவசாயிகள் பாசன வசதிக்கும் ஏற்பாடு செய்துள்ளார். நீர்நிலைகளை சீர்படுத்தும் எண்ணம் உருவானதையும் அதற்காக அவர் மேற்கொண்ட முயற்சிகளையும் நம்மிடம் பகிர்ந்துகொண்டார்.

நான் அரசுப் பள்ளி ஆசிரியராக பணியாற்றிவந்தேன். ஆசிரியப் பணியில் பல ஊர்களில் மாற்றலாகி பணியாற்றியுள்ளேன். கடைசியாக அரியலூர் மாவட்டம் மனக்குடி ஊராட்சி ஒன்றிய நடுநிலைப் பள்ளியில் பணியாற்றி ஓய்வு பெற்றேன். பணி ஓய்வு பெற்ற பிறகு வீட்டில் சும்மா இருக்க பிடிக்கவில்லை. சமூகம் பயன்பெறும் வகையில் ஏதாவது செய்ய வேண்டும், என்ன செய்யலாம் என யோசித்துக்கொண்டிருந்தேன். மக்கள் சேவை சங்கம் என்ற தொண்டு நிறுவனத்தை தொடங்கி கிராமங்களில் தேசிய வங்கிகளை அமைத்தல், சாலைகளை சீரமைத்தல் என்பன போன்ற பல சமூகம் சார்ந்த செயல்பாடுகளை செய்துகொண்டிருந்தேன்’’ என்றவர் நீராதாரங்கள் பாதுகாப்பில் ஆர்வம் வந்ததைப் பற்றியும் தெரிவித்தார்.

‘‘எனக்கு மூன்று மகள்கள். மூன்றாவது மகள் அமெரிக்காவில் மென்பொருள் நிறுவனம் ஒன்றில் பணியாற்றிவருகிறார். அவருக்கு சமூகம் சார்ந்த செயல்பாடுகளில் அதிக ஈடுபாடு உண்டு. வருங்காலங்களில் நீராதாரங்களை பராமரிப்பதும், பேணிக்காப்பதும் எவ்வளவு இன்றியமையாதது என்பதை என் மகள் விளக்கினார். அப்போதுதான் என் விளாங்குடி கிராமத்திலுள்ள ஏரிகள், குளங்கள் போன்ற நீராதாரங்களின் நிலை எனக்கு புரியவந்தது. பல்வேறு நீராதாரங்களில் பாதி பகுதி தனியார் ஆக்கிரமிப்பிலும், மீதி பகுதி நிலம் வெடித்து, கருவேலஞ் செடிகளாலும் காட்டாமணக்குகளாலும் சூழ்ந்திருகின்றன.

ஒரு காலத்தில் பொதுமக்களின் தேவைகளுக்கு பாசனத்திற்கு ஊற்றாக இருந்த நீராதாரங்களின் தற்போதைய நிலை என்னை மிகவும் பாதித்தது. அவற்றை தூர்வாரி பொதுமக்கள் பயன்பாட்டிற்கு கொண்டு வரவேண்டும் என சொல்லி என் மகள் இரண்டு லட்சம் பணம் கொடுத்தார்’’ எனும் தியாகராஜன் ஒரு தனிநபர், நீராதாரங்களை புனரமைப்பதில் உள்ள நடைமுறை சிக்கல்களை விளக்க தொடங்கினார்.