உணவுப்பொருளோ அல்லது வேறு ஏதேனும் பொருளோ, தொண்டையை அடைத்துக்கொண்டு  மூச்சுப் பாதையில் தடை ஏற்படுத்துவதையே ‘சோக்கிங்’ (Choking) என்கிறோம்.தொடர்ந்து இப்படிப்பட்ட மரணங்கள் நிகழ்கின்றன. 

சிறியவர் முதல் பெரியவர் வரை வயது வித்தியாசம் இல்லாமல் இந்த சோக்கிங் இறப்புகள் நிகழ்கின்றன.  குழந்தைகளுக்கு எதிர்பாராவிதமாக நடக்கிறது என்றால், பெரியவர்கள் மற்றவர்களுடன் பேசிக்கொண்டே சாப்பிடும்போதுதான் இப்படி நிகழ்கின்றன.

பிறகு அவருடைய முதுகுப்பக்கத்தில் இரண்டு தோள் பட்டைகளும் சேரும் இடத்தில் உள்ளங்கையை வைத்து ஐந்து முறை நன்றாக அடிக்க வேண்டும். இப்படிச் செய்வதன் மூலம் தொண்டையில் அடைத்துக்கொண்டிருக்கிற பொருள் வெளியேற வாய்ப்பு அதிகம்.

மேலே சொன்ன முதலுதவி பயன்கொடுக்கவில்லை என்றால், மூச்சுத்திணறல் ஏற்பட்டவரின் பின்புறம் நின்று அவரது இடுப்பை பின்புறத்தில் இருந்து ஒரு கையால் அணைத்துக்கொள்ள வேண்டும். பிறகு இன்னொரு கையின் ஐந்து விரல்களையும் குத்துவதற்கு தயாராவதுபோல ஒன்றாக இணைத்து சரியாக அவரின் மேல் வயிற்றுப்பகுதியில் இருக்கும்படி வைக்கவேண்டும். 

ஒருவேளை பாதிக்கப்பட்டவர் மூர்ச்சை நிலைக்கு சென்றுவிட்டால் அவரது முதுகுப்பகுதி தரையில் இருக்குமாறு படுக்க வைத்து அவருடைய வாயை கவனிக்க வேண்டும். 

மூச்சுத்திணறலை ஏற்படுத்திய பொருள் கண்ணுக்குத் தெரிந்தால், அதை லாகவமாக எடுத்துவிடலாம்.கண்ணுக்குத் தெரியாத பொருளை எடுக்க வாய்க்குள் விரலைவிட்டால் அடைத்துக்கொண்டிருக்கிற பொருள் இன்னும் உள்ளே சென்று பிரச்னையை அதிகமாக்கி விடலாம் என்பதை நினைவில் கொள்வது நல்லது.

அப்படியும் மூர்ச்சை நிலை தொடர்ந்தால், சிபிஆர் எனும் உயிர்காக்கும் முதலுதவியை செய்ய வேண்டும்.ஒருவேளை யாருமே இல்லாத இடத்தில் நமக்கே இந்த நிலை ஏற்பட்டால் நம் கைகளை இணைத்து வயிற்றுப்பகுதியில் வைத்து நாற்காலி அல்லது மேஜை போன்ற கடினமான சமதளத்தில் அழுத்த வேண்டும்.

பொதுவாக குழந்தைகள் கண்ணில்படுகிற சின்னச்சின்னப் பொருள்களை வாயிலோ அல்லது மூக்கிலோ போட்டுக்கொள்வார்கள். எனவே அப்படிப்பட்ட பொருள்கள் வீட்டில் இல்லாமலோ அல்லது குழந்தைகள் கைக்கு எட்டாமலோ பார்த்துக்கொள்ள வேண்டும்.