பெங்களூருவுக்கு அருகே உள்ள ஒரு கிராமம், சாகலெட்டி. இக்கிராமத்தைப் பற்றி அதன் அருகிலுள்ள ஊர்களில் வசிப்பவர்களுக்குக் கூட பெரிதாகத் தெரியாது. 

எப்போது இந்த நூலகத்துக்குள் நுழைந்தாலும் நான்கைந்து குழந்தைகள் இருப்பார்கள். சில குழந்தைகள் ஏதாவது நிகழ்ச்சியை நடத்திக் கொண்டிருப்பார்கள்; சில குழந்தைகள் வட்டமாக அமர்ந்து தாங்கள் படித்த புத்தகங்களைப் பற்றிக் கலந்துரையாடிக் கொண்டிருப்பார்கள். புதிதாக ஒரு குழந்தை நூலகத்துக்கு வந்தால், மற்ற குழந்தைகள் எல்லோரும் ஒன்றுகூடி வரவேற்பார்கள். 

‘‘நாங்க ஒன்றாகச் சேர்ந்து படிப்பதற்கும், விளையாடுவதற்கும் ஒரு இடத்தைத் தேடினோம். அப்போது உதித்த ஐடியாதான் இந்த நூலகம்...’’ என்று கோரஸாகச் சொல்கின்றனர் நண்பர்கள்.

இன்று இந்தியா முழுவதும் ஆயிரக்கணக்கான நூலகங்கள் இருக்கின்றன. ஆனால், அவற்றில் வெற்றிகரமாக இயங்கி வரும் நூலகங்களின் எண்ணிக்கையை விரல்விட்டு எண்ணிவிடலாம். 2010ல் சாகலெட்டி குழந்தைகள் நூலகம் தொடங்கப்பட்டதிலிருந்து, இன்று வரை வெற்றிகரமாக இயங்கி வருவதற்குக் காரணம் குழந்தைகள்தான். 

நூலகம் ஆரம்பித்த 6 குழந்தைகளும் பல இடங்களில் புத்தகங்களைச் சேகரித்து வந்தனர். இதற்கு குழந்தைகள் உரிமைப் போராளிகளும் உதவினார்கள். புத்தகங்களைப் பட்டியலிட்டதோடு, மற்ற குழந்தைகளுக்கு இரவல் கொடுக்கும் வேலையையும் அவர்களே செய்தனர். 

அத்துடன் நூலகத்தையும் அந்த 6 குழந்தைகள்தான் ஆரம்ப நாட்களில் பராமரித்தனர். இக்குழந்தைகளின் முயற்சியை அங்கீகரிக்கும் விதமாக, நூலகம் ஆரம்பித்த 8 மாதங்களிலேயே ‘ஹிப்போகேம்பஸ் ரீடிங் ஃபவுண்டேஷன்’ எனும் அமைப்பு, சிறந்த சமூக நூலக விருதை வழங்கியது. 

இந்த நூலகத்தில் வெறுமனே நூல்களை இரவல் மட்டுமே கொடுப்பதில்லை. வாசிப்பை மேம்படுத்துவதற்காக பல நிகழ்வுகளைக் குழந்தைகளே ஒருங்கிணைக்கின்றனர். அதாவது, தாங்கள் படித்த புத்தகங்களைப் பற்றி மற்றவர்களிடம் பகிர்வது, ஒரு வாரத்தில் யார் அதிகமான புத்தகங்களைப் படிக்கப் போகிறோம் என்று தங்களுக்குள்ளேயே போட்டிகளை வைத்துக்கொள்வது, படித்த கதைகளை நாடகமாகப் போடுவது என நூலகத்தை ஒரு கலைக்கூடம் போல மாற்றியிருக்கின்றனர். 

கொரோனா காலத்தில் இந்த நூலகம் இயங்கிய விதம் எல்லோருக்குமே ஒரு பாடம். 

ஸ்மார்ட்போன் மூலமாக வாசிப்பு நிகழ்வை ஒருங்கிணைத்து நடத்தினார்கள். புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களின் வீடுகளுக்கு நேரடியாகச் சென்று, சமூக இடைவெளியைக் கடைப்பிடித்து அங்கிருக்கும் குழந்தைகளுக்குப் புத்தகங்களை இரவல் கொடுத்தனர். 

புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளிகளின் குடும்பங்களைச் சேர்ந்த 18 குழந்தைகள் இந்த நூலகத்தில் உறுப்பினர்களானதோடு மட்டுமல்லாமல், உள்ளூர் குழந்தைகளுடன் நல்ல நட்பையும் ஏற்படுத்திக்கொண்டனர். இந்த நூலகம் கற்றலுக்கும், விளையாடுவதற்குமான இடமாக மட்டுமே இல்லாமல், புதிய நட்புகளை ஏற்படுத்திக் கொள்வதற்கான நுழைவாயிலாகவும் இருந்து வருகிறது. 

குறிப்பாக வேற்று மொழி பேசும் புலம் பெயர்ந்தவர்களின் குழந்தைகளுக்கு கன்னடத்தைக் கற்றுக்கொடுக்கின்றனர். அவர்களின் மொழியை உள்ளூர் குழந்தைகளும் கற்றுக்கொள்கின்றனர். 

ஆம்; ஒரு வண்டியில் புத்தகங்களை எடுத்துக்கொண்டு, பக்கத்து கிராமங்களுக்குச் சென்று அங்குள்ள குழந்தைகளுக்கு இரவல் தருகின்றனர். இதற்கு நல்ல வரவேற்பு கிடைத்து வருகிறது.