பேராசையல்ல. வெறும் ஆசையும் அல்ல. எதுவுமல்ல. தோன்றியது யோசனையும் அல்ல. விழுந்தது விதை. விதைத்தது பரம்பொருள். விருட்சமாக வளர நிலத்தை தேர்வு செய்தது இறைவனே. 

இங்கேதான் இராமாயணம் ஆரம்பமாகிறது. இங்கேயேதான் இராமாயணம் முடியவும் செய்கிறது. வால்மீகி மகரிஷி இராம காவியம் பாட ஆரம்பித்ததும் இங்கேதான். 

ராமனால் கை விடப்பட்டதும் சீதை வந்து சேர்ந்ததும் இங்கேயேதான்.‘‘அன்னையே...’’ லட்சுமணனின் குரல் தழுதழுத்தது.நிமிர்ந்து தன் மைத்துனரைப் பார்த்தார் சீதா தேவி.லட்சுமணனுக்கு வார்த்தைகள் வரவில்லை. கலங்கிய கண்களுடன் தலைகுனிந்தான்.

கட்டளையிட்டிருக்கிறார். அண்ணனின் வாக்கு தெய்வ வாக்கு. தம்பி மீற மாட்டான்.

நிறைமாதக் கர்ப்பிணியான சீதாப் பிராட்டி மெல்ல தேரில் இருந்து இறங்கினார். 

‘‘நமது மாமன்னர் ஸ்ரீராமச்சந்திரமூர்த்தி தந்தையாகப் போகிறார் என்பது மகிழ்ச்சியான செய்திதான். ஆனால், மகாராணியார் அசோகவனத்தில் சில திங்கள் சிறையில் அடைக்கப்பட்டிருந்தார். 

அப்பொழுது அவர் கர்ப்பம் தரித்திருக்க மாட்டார் என்பது என்ன நிச்சயம்..?’’அயோத்தி மக்கள் அனைவரும் இப்படிப் பேசினார்களா என்று தெரியாது. ஆனால், ஒரு குடிமகனின் நாவிலிருந்து இந்தச் சொற்கள் உதிர்ந்தன. ஸ்ரீராமபிரானின் செவியையும் அடைந்தன. 

ராமரைத் துதித்தபடி கண்களை மூடினார்.வால்மீகி மகரிஷி தியானத்தில் இருக்கிறார். அதிகபட்சம் அரை நாழிகை. பிறகு பூஜை செய்யத் தொடங்கிவிடுவார். அபிஷேகத்துக்கு நீர் வேண்டும். 

குளித்து முடித்திருந்த சீதாப் பிராட்டி, தாமஸா நதியிலிருந்து நீரை எடுத்து வர புறப்பட்டார். சுகப் பிரசவம். சுபயோக சுபதினத்தில் குசன் ஜனனம். தந்தைக்குத் தந்தையாக இருந்து வால்மீகி மகரிஷிதான் பார்த்துக் கொள்கிறார். 

குசன் ஜனித்த ஒரு திங்களுக்குப் பிறகு வால்மீகி மகரிஷி அன்றாடம் செய்யும் பூஜைக்குத் தேவையான அனைத்து கைங்கரியத்தையும், தானே செய்யத் தொடங்கினார் சீதாப் பிராட்டி.

‘ராமா, இதென்ன சோதனை? மகன் இல்லாவிட்டால் சீதை நொறுங்கி விடுவாளே...’ வால்மீகி மகரிஷி கண்களை மூடினார். 

ஸ்ரீராமபிரானை பிரார்த்தனை செய்யத் தொடங்கினார்.‘‘தந்தையே... தாமதமாகிவிட்டதா?’’ தலையில் குடமும் இடுப்பில் குசனும் இருக்க வேகமாக சீதாப் பிராட்டி பர்ணசாலைக்குள் நுழைந்தார். 

‘‘குசன் உறங்கிக் கொண்டிருந்தான். ஒருவேளை எழுந்து அழுதால் உங்கள் தியானம் தடைபட்டு விடுமே... அதனால்தான் அவனையும் தூக்கிக் கொண்டு தாமஸா நதிக்குச் சென்றேன்...’’

‘‘குசனைக் காணவில்லையே எனப் பதறிவிட்டேன் குழந்தாய்... இந்த ஏமாற்றத்தை உன்னால் தாங்கமுடியாது என நான்தான் தர்ப்பையினால் குசனைப் போன்றே தோற்றமுள்ள குழந்தையை உருவாக்கினேன்... சரி... குசன் வந்துவிட்டான் அல்லவா? இந்தக் குழந்தையை, நானே மறைய வைத்துவிடுகிறேன்...’’‘‘வேண்டாம் தந்தையே... இவனும் என் மகன்தான்... 

குசனுடன் சேர்ந்து இவனையும் வளர்த்து ஆளாக்குகிறேன்... இவனுக்கு என்ன பெயர் வைக்கலாம்..?’’‘‘தர்ப்பையில் இருந்து வந்தவன் என்பதால் ‘லவன்’...’’ மெல்ல மந்திரம்போல் உச்சரித்தார் வால்மீகி மகரிஷி.லவனையும் குசனையும் அள்ளி அணைத்தார் சீதாப் பிராட்டி.

ஸ்ரீராமச்சந்திர மூர்த்திக்குள் அடைக்கலமான நிம்மதி பிறந்தது.‘‘ஒரு குழந்தை மட்டுமே நமக்குப் பிறந்ததாக அறிந்தேன் சீதா... இவர்கள் இருவரில் யார் நம் மகன்?’’ அழுத்தமாகக் கேட்டார் ஸ்ரீராமர்.சீதைக்கு என்ன பதில் சொல்வதென்று தெரியவில்லை.

ஸ்ரீராமச்சந்திர மூர்த்தி, அஸ்வமேத யாகம் செய்ய முற்பட்தும் அதன் ஓர் அங்கமாக புரவியை ஓட விட்டதும், தாமஸா வனத்துக்கு வந்த அப்புரவியை லவனும் குசனும் மரத்தில் கட்டி வைத்ததும், அதைத் தடுக்க வந்த அயோத்தி படைகளை இரு சிறுவர்களும் எதிர்த்து சதிராடியதும், இறுதியில் ஸ்ரீராமரே போருக்கு வந்ததும், ஸ்ரீராமரை மனதுக்குள் வணங்கியபடியே அவரை லவனும் குசனும் எதிர்த்ததும் சீதாப் பிராட்டி நினைத்துக் கூடப் பார்க்காத சம்பவங்கள்.

சீதாப் பிராட்டி மவுனமாகத் தலைகுனிய, வால்மீகி மகரிஷி அனைத்தையும் சொன்னார். கேட்ட ஸ்ரீராமர் நிமிர்ந்து லவனையும் குசனையும் பார்த்தார். சுற்றிலுமிருந்த அயோத்தி மக்கள் தங்களையே பார்த்துக் கொண்டிருப்பது புரிந்தது.

‘‘உங்கள் தாய் சீதைதானே? அவள் எப்படி மக்கள் முன் தீக் குளித்தாரோ அப்படி லவனும் குசனும் தீக்குள் இறங்கட்டும்...’’தந்தையின் கட்டளைக்குக் கட்டுப்பட்டு லவனும் குசனும் தீக்குள் இறங்கினார்கள். குசன் அப்படியே வெளியே வந்தான். மாறாக லவன், தீயிலிருந்து வெளிப்பட்டபோது அவனது உடல் கருத்திருந்தது. 

‘‘குசன் உங்களுடன் அயோத்திக்கு வரட்டும் தந்தையே... உங்களுக்குப் பிறகு அவன் ஆட்சி செய்யட்டும். நான் இந்த தாமஸா வனத்தில் இருந்தபடி அயோத்தியைக் காவல் காக்கிறேன்...’’ லவனின் குரல் ஓங்கி ஒலித்தது.இந்த லவனே கருப்பண்ணசாமி. 

கருப்பரின் பிறப்புக்காகவே சீதையை நிறைமாத கர்ப்பிணியாக தாமஸா வனத்துக்கு ஸ்ரீராமர் அனுப்பினார் என்பது நம்பிக்கை.ஒரு சிலர், லவனல்ல... தர்ப்பையில் இருந்து தோன்றியது குசன்தான் என்கிறார்கள். லவனோ குசனோ... யாரோ ஒருவர். இருக்கட்டும். நம் கருப்பர் இப்படித்தான் தோன்றினாரா..?