முத்தமிழ்செல்விக்கு எந்த அறிமுகமும் தேவையில்லை. பல வரலாற்று சாதனைகளைத் தன்னகத்தே கொண்டுள்ளதால் இப்போது உலகம் அறிந்த ஒரு நபராக மாறியிருக்கிறார். 

அதுமட்டுமல்ல. 

இந்த ஏழு சிகரங்களையும் தொட்ட முதல் தமிழ்ப் பெண்ணும் இவர்தான். இதனை வெறும் இரண்டு ஆண்டுகளில் செய்து இந்தியாவிற்கும் தமிழகத்திற்கும் பெருமையைத் தேடித் தந்திருக்கிறார்.  

‘‘சொந்த ஊர் விருதுநகர் மாவட்டத்துல உள்ள ஜோஹில்பட்டி என்ற குக்கிராமம். நான் வளர்ந்ததெல்லாம் கடலூர்ல. பள்ளியில் படிக்கும்போது அதலெட்டாக இருந்தேன். 400 மீட்டர் ரன்னிங், ஹை ஜம்ப், ஷட்டில், த்ரோ பால்னு எல்லாவற்றிலும் இருந்திருக்கேன். மாவட்ட அளவில் வெற்றியும் பெற்றிருக்கேன்.

பிறகு ஒரு எம்என்சி கம்பெனியில் வேலை கிடைச்சது. என் கணவர் வெளிநாட்டில் வேலை செய்றார். இந்நேரம் என் சின்ன வயசு தோழி, ‘எனக்கு வேலைக்குப் போகணும்னு ஆசையாக இருக்கு. ஆனா, குடும்பத்தில் உள்ளவங்க என்ன சொல்வாங்கனு தெரியல. பசங்களையும் கவனிக்க வேண்டியிருக்கு’ என்றாள். 

அவளுக்கு வீட்டுல சொல்ல தயக்கம். அப்பதான் எத்தனையோ பெண்கள் தங்கள் ஆசைகளை ஒளிச்சு வைச்சிருக்காங்கனு புரிஞ்சுது. ஒவ்வொரு பெண்ணுக்கும் பின்னால் ஒரு ஆண், அது அப்பாவாகவோ, அண்ணனாகவோ, கணவராகவோ ‘நாங்க இருக்கோம்’னு சொன்னால் எவ்வளவு தைரியம் கிடைக்கும்?!

இதன்வழியாக ‘பெற்றோர் குழந்தைகளுக்கு நம்பிக்கை கொடுக்கணும். இருவருமே பரஸ்பரம் நம்பிக்கையை வளர்க்கணும்’னு ஒரு மெசேஜ் சொன்னேன். இதுவும் யூனிகோ வேர்ல்டு ரிக்கார்டுல  பதிவாகியிருக்கு.  

இதன்பிறகு இந்தப் பிரச்னைகளுக்கு எல்லாம் காரணம் பெண்களுக்கு வீரமில்ல என்கிற எண்ணம். அப்ப, 2022ம் ஆண்டு குடியரசு தின அணிவகுப்பில் வீரமங்கை வேலுநாச்சியார் இடம்பெற்ற ஊர்தியைப் புறக்கணிச்சாங்கனு ஒருசெய்தியைப் பார்த்தேன்.

உடனே வேலுநாச்சியார் மாதிரி குதிரையில் அமர்ந்து மூன்று மணி நேரத்தில் 1389 வில் அம்பு எய்து 87 புள்ளிகள் பெற்று உலக சாதனை செய்தேன். 

இவை எல்லாமே பெண்கள் சார்ந்தே செய்தேன்.இப்படி ஒவ்வொரு விஷயத்தையும் சொல்ல ஒரு உலக சாதனை செய்ய வேண்டியிருக்கு. உலக சாதனை முடிஞ்சதும் அப்படியே அது போயிடும். அப்போ, தொடர்ந்து பேசப்படணும்னு நினைச்சேன்.

இதுக்காக இமயமலை பத்தின விஷயங்களை இணையத்தில் தேடிப் படிச்சேன். குறிப்பா, தமிழ்நாட்டிலிருந்து யாராவது ஏறி இருக்காங்களானு பார்த்தேன். பெண்களில் யாரும் செய்யல. அப்பதான் எவரெஸ்ட் ஏறி சரித்திரத்தில் இடம்பிடிக்கணும்னு தோணுச்சு. 

பொதுவா எவரெஸ்ட் ஏறணும்னா அடிப்படை கோர்ஸ், அட்வான்ஸ் கோர்ஸ் எல்லாம் பண்ணணும். எனக்கு ரெண்டு பெண் பிள்ளைங்க இருக்காங்க. நான்கு மாதம் தனியாகக் குழந்தைகளை விட்டுட்டு பயிற்சி என்பது முடியாத காரியம். இதுக்கு வேறு வழியில்லையானு கேட்டப்ப, ‘5,500 மீட்டருக்கு மேல் உள்ள ஒரு பனிமலையை ஏறிட்டு வாங்க. நாங்க அனுமதிக்கிறோம்’னு சொன்னாங்க.

சரினு லடாக்ல ஒரு மலையை ஏறிட்டு வந்தேன். பிறகே எவரெஸ்ட் ஏற தேர்வானேன். பல சிரமங்களுக்கு இடையில் 58 நாட்கள்ல 8 ஆயிரத்து 848 மீட்டர் உயரமுள்ள எவரெஸ்ட்டில் ஏறி சாதிச்சேன்...’’ என்கிறவர், அந்த வாழ்வா சாவா தருணத்தை பகிர்ந்து கொண்டார். ‘‘சரியாக உச்சிமலைக்கு முன்னாடி ஹிலாரி ஸ்டெப்னு ஓர் இடமிருக்கு. 

அந்த இடத்துல நான் கீழ சறுக்கிட்டேன். அவ்வளவுதான் வாழ்க்கை முடிஞ்சதுனு நினைச்ச நேரத்தில் என்னை ஒரு இறந்த பிணம் காப்பாத்தியது. அது ஒரு பெண்ணுடைய உடல். நான் கால் இடறி கீழே விழும்போது என் கால் ஷூ அந்த உடலில் போய் குத்திடுச்சு. அதனால் மேற்கொண்டு நான் கீழ விழல.  

பிறகு, என் கைடு என்னை மேலே கஷ்டப்பட்டு தூக்கினார். இதன்பிறகுதான் நான் எவரெஸ்ட்டின் உச்சியை அடைஞ்சேன். இதனையடுத்து கீழிறங்கும்போது ஆக்ஸிஜன் இல்லாமல் உயிருக்கு போராடினேன். 

இந்நேரம் மெக்ஸிகோவைச் சேர்ந்த ஆண்ட்ரூ என்பவர் என்னை ஆக்ஸிஜன் கொடுத்து காப்பாத்தினார்.அவர் காப்பாத்தும்முன் நான் மகாராஷ்டிராவைச் சேர்ந்த போலீஸ் அதிகாரிக்கு என்னுடைய ஆக்ஸிஜனைக் கொடுத்துட்டேன். அதனால் நான் உயிருக்குப் போராட வேண்டியதாகிடுச்சு. பிறகு நல்ல படியாக வந்து சேர்ந்தேன்.   

இதனை ஒன்றரை ஆண்டுகள்ல முடிச்சிருந்தால் நான் உலக அளவில் குறுகிய காலத்தில் வேகமாக முடிச்ச டாப் 3 பெண்களில் ஒருவராக வந்திருப்பேன். ஆனா, விசா கிடைக்க சில நாடுகளில் தாமதமானதால் இரண்டு ஆண்டுகள் ஆகிடுச்சு.  எவரெஸ்ட் முடிச்சதும் 2023ம் ஆண்டு ஜூலை மாசமே ஐரோப்பா கண்டத்தில் ரஷ்யாவில் 5 ஆயிரத்து 642 மீட்டர் உயரமுள்ள மலைச் சிகரமான எல்பர்ஸில் ஏறி சாதிச்சேன். 

அடுத்து அதே ஆண்டு செப்டம்பரில் ஆப்ரிக்கா கண்டத்தில் 5 ஆயிரத்து 895 மீட்டர் உயரமுள்ள கிளிமஞ்சாரோ மலைச் சிகரத்தைத் தொட்டேன். 2024ம் ஆண்டு பிப்ரவரி மாசம் தென்அமெரிக்கக் கண்டத்தில் 6 ஆயிரத்து 962 உயரமுள்ள அகோன்காகுவா மலைச் சிகரத்தை முடிச்சேன்.

பொதுவாக இதுக்கு 18 நாட்கள் எடுக்கும். 

நான் ஏழாவது நாளில் உச்சியை அடைந்தேன். என்னுடன் கேரளாவைச் சேர்ந்த ஷேக் ஹாசன் கான் என்பவரும் வந்திருந்தார்.  ஆனா, இறங்கும்போது காத்து எங்களைத் தள்ளியது. நாங்க தூக்கி வந்த எடையை வச்சுக்கிட்டு எங்களால் இறங்க முடியல. எனக்கு மாதவிடாய் காலம் வேறு. இந்த வலியும், காத்தும் சேர என்னால் நடக்கமுடியல. அங்கேயே உட்கார்ந்திட்டோம்.

தண்ணீர் பாட்டிலும் காலியாகிடுச்சு. ஆக்ஸிஜன் குறைவாக இருந்ததால் என்னால் மூச்சுவிட முடியல. அந்நேரம் அந்தக் கேரளக்காரர் உடனே சேட்டிலைட் போன் மூலம் கேரள அரசுக்கு மெசேஜ் கொடுத்தார். அவர் கேரளத் தலைமைச்செயலகத்தின் நிதித்துறையில் இருக்கார். 

அவங்க அதைப் பார்த்திட்டு கேரள முதல்வருக்குச் சொல்லியிருக்காங்க. அவர் உடனடியாக பிரதமர் மோடிக்கு சொல்ல அங்கிருந்து அமெரிக்காவில் உள்ள இந்திய தூதரகத்திற்கு தகவல் வந்திருக்கு. அவங்க எங்களுக்குக்கால் பண்ணி என்ன பிரச்னைனு கேட்டாங்க.

‘‘இந்தச் சாதனைகளுக்கு தமிழக அரசு உள்ளிட்ட பலருக்கு நான் நன்றி சொல்லணும். தமிழக அரசின் விளையாட்டு மேம்பாட்டு ஆணையம் எனக்கு நிறைய உதவிகள் செய்தாங்க. அப்புறம், படப்பை மனோகரன் அண்ணானு இருக்காங்க. 

அவங்களும் நிறைய ஸ்பான்சர்ஷிப் உதவிகள் செய்தாங்க. எல்லோருக்குமே கடமைப்பட்டிருக்கேன்.குறிப்பா,தமிழக முதல்வரும், துணை முதல்வரும் செய்த சப்போர்ட் ரொம்பவே அலாதியானது. அவங்களைச் சந்திச்சு வாழ்த்து பெற்றது சந்தோஷமா இருக்கு...’’ என்று சொல்லும் முத்தமிழ்ச்செல்வி, அடுத்து கார் ரேஸில் கலக்கப் போகிறாராம்!