ஒரு  பிராண்டை உருவாக்குவது ரொம்பவே கடினம். அப்படி உருவாக்கப்பட்ட பிராண்டை வாடிக்கையாளர்களின் மத்தியில் மதிப்பு மிக்கதாக மாற்றுவது இன்னமும் கடினம். அப்படி ஒரு பிராண்டை மதிப்பு மிக்கதாக உருவாக்கிவிட்டால் எந்தச் சூழலிலும் அதன் மதிப்பு குறைவதில்லை. எதனாலும் அதை அழித்துவிட முடிவதில்லை.

இதற்கு மிகச் சிறந்த உதாரணம், ‘குச்சி’.  ஆம்; இப்பிராண்டை உருவாக்கிய குச்சியின் குடும்பத்துக்குள் ஏற்பட்ட சிக்கல்கள், கொலை, வாரிசுகளுக்கு இடையிலான மோதல்கள், பகை , நிறுவனம் கைமாறுதல் என பல வீழ்ச்சிகளைத் தாண்டியும் நிலைத்து நிற்பது ‘குச்சி’ எனும் பிராண்டின் சாதனை. 

தவிர, ‘குச்சி’ பிராண்டில் போலி தயாரிப்புகள் அதிகம். பல காலமாக ‘குச்சி’யைப் பயன்படுத்தும் வாடிக்கையாளர்களால் மட்டுமே அசலைக் கண்டுபிடிக்க முடியும் என்பது இதன் சிறப்பு.  

1410ம் வருடத்திலிருந்து எங்களது குடும்பம் ஃப்ளாரன்ஸ் நகரில் வாழ்ந்து வருகிறது என்று குச்சி குடும்பம் சொல்கிறது. ஆனால், ‘குச்சி’ எனும் மாபெரும் ஃபேஷன் பிராண்டின் வரலாறு குச்சியோ குச்சி என்கிற பிசினஸ் மேன் மற்றும் ஃபேஷன் டிசைனரின் காலத்திலிருந்துதான் தொடங்குகிறது.

இத்தாலியில் உள்ள ஃப்ளாரன்ஸ் நகரில் வாழ்ந்து வந்த ஓர் எளிமையான குடும்பத்தில், 1881ம் வருடம் பிறந்தார் குச்சியோ குச்சி. இவரது தந்தை தொப்பி வியாபாரம் செய்து வந்தார். வியாபாரம் சரியாகப் போகாமல் திவாலாகிவிட்டார் குச்சியின் தந்தை.

குடும்பச்சூழல் காரணமாக ஃப்ளாரன்ஸிலிருந்து வெளியேறி, பாரிஸ் நகரில் குடியேறினார் குச்சி. அங்கே கிடைத்த வேலைகளைப் பார்த்துக்கொண்டு வாழ்க்கையை ஓட்டினார். அப்போது அவரது வயது 16. பாரிஸிலும் குச்சிக்கு ஏற்ற வாழ்க்கையும், தொழிலும் அமையவில்லை. சில மாதங்கள் மட்டுமே பாரிஸில் இருந்தார் குச்சி. 

பிழைப்பைத் தேடி லண்டனில் தஞ்சமடைந்தார். லண்டனில் உள்ள புகழ்பெற்ற சொகுசு ஹோட்டலான சாவோயிலில் லிஃப்ட் ஆபரேட்டர் மற்றும் வாடிக்கையாளர்களின் சுமையைத் தூக்கும் உதவியாளர் வேலை கிடைத்தது.இந்த வேலைதான் அவரது வாழ்க்கையின் முக்கிய திருப்புமுனை.

ஆம்; மர்லின் மன்றோ, வின்ஸ்டன் சர்ச்சில் போன்ற பிரபலங்களும், பெரும் செல்வந்தர்களும் அந்த ஹோட்டலுக்கு அடிக்கடி வந்தனர். ஹோட்டலில் தங்குவதற்காக வருகின்ற செல்வந்தர்கள் கொண்டு வரும் அனைத்துப் பொருட்களையும் கூர்மையாக கவனிப்பது குச்சியின் வழக்கம். 

இதற்காக, தானாகவே சென்று அவர்களது பெட்டிகளைத் தூக்கிக்கொண்டு, அவர்கள் தங்குகின்ற அறை வரைக்கும் செல்வார். இதன் வழியாக பெரும் செல்வந்தர்களுக்கு விருப்பமான ஃபேஷன், தரம், துணி வகைகள், பயணப் பொருட்கள் என அனைத்தையும் தெரிந்துகொண்டார்.

முப்பதுகளில் பெரிய தொழிற்சாலையை உருவாக்கி, விதவிதமான வகைகளில்தோல் லக்கேஜ்களைத் தயாரிக்க ஆரம்பித்தார் குச்சி. தரமும், டிசைனும் வாடிக்கையாளர்களைக் கவர்ந்தன. 

செல்வந்தர்களின் மனதுக்கு என்ன பிடிக்கும் என்பதை முன்பே தெரிந்து வைத்திருந்ததால் அவர்களின் விருப்பங்களுக்கு ஏற்ற லக்கேஜ்களைத் தயாரிக்க முடிந்தது. 1935ல் இத்தாலிக்கும், எத்தியோப்பியாவுக்கும் இடையில் போர் மூண்டது. 

லக்கேஜ் தயாரிப்பதற்குத் தேவையான முக்கிய மூலப்பொருளான தோலுக்கு ரொம்பவே பற்றாக்குறை ஏற்பட்டது. தோலுக்குப் பதிலாக  மரம், வாழை நார், சணல், மூங்கிலைப் பயன்படுத்தி லக்கேஜ்களைத் தயாரிக்க ஆரம்பித்தார் குச்சி.

பிற்காலத்தில் இந்த லக்கேஜ்கள் ‘குச்சி’யின் அடையாளமாகவே மாறின. அத்துடன் தோல் லக்கேஜ்களைவிட சணல் மற்றும் மூங்கிலால் ஆன லக்கேஜ்களுக்கு நல்ல வரவேற்பு கிடைத்தது.

1952ம் வருடம் ‘மொகாசின்’ வகை காலணிகளை அறிமுகப்படுத்தியது ‘குச்சி’. இந்தக் காலணிகள் பிரபலங்களுடைய ஸ்டைலின் அடையாளமாகவே மாறின. 

1953ம் வருடம் குச்சி மரணமடைய, அவருடைய மகன்களின் கைக்கு நிறுவனம் வந்தது. இதே வருடத்தில் நியூயார்க்கில் முதல் கடையைத் திறந்தது ‘குச்சி’. அடுத்த சில வருடங்களிலேயே நியூயார்க்கில் மட்டும் மூன்று கடைகள் திறக்கப்பட்டன. அப்போது உள்ளூர்வாசிகள் நியூயார்க்கை ‘குச்சி சிட்டி’ என்று அழைத்தனர்.