‘‘அக்கா‌... நம்ம வீட்ல நடக்கறதெல்லாம் தெரியுமா..?!’’ என்றான் தம்பி.அந்தக் குரலைக் கேட்கையில் ஒரு நிமிடம் பாவமாக இருந்தது.அரசனிலிருந்து ஆண்டி வரை, ராமனிலிருந்து ராவணன் வரை இதை அனுபவிக்காத ஆண்கள் மிகக் குறைவாகத்தான் இருப்பார்கள்; இல்லையென்றால் இருக்கவே மாட்டார்கள்.

கருத்து வேறுபாடு அல்லது அதன் மறுபெயரான மாமியார் - மருமகள் சண்டையின்போது யார் பக்கம் பேசுவது என்பதுதான் அது.அதென்னவோ என் அம்மா மங்களமும், தம்பி மனைவி சுதாவும் ‘‘யார் நல்லவர்கள்..?’’ என்று ஒரு உலகளாவிய போட்டி வைத்தால் யாருக்கு முதல் பரிசு தருவது என்று நடுவர்களே திணறுமளவிற்கு நல்லவர்கள்.

இத்தனைக்கும் தம்பிக்கு திருமணமான புதிதில், நான் மகளா... இல்லை சுதா மகளா... என்று சந்தேகமே வந்துவிடும் அளவிற்கு ‘‘சுதாம்மா... இங்க வாடா...’’ என்று அம்மா குழைவதும், ‘‘என்ன அத்தே...’’ என்று கூப்பிட்டால், ‘‘எனக்கு நீ வேற... உங்க அண்ணி வேற இல்ல... அம்மான்னே கூப்பிடு...’’ என்று கொஞ்சுவதுமாக எல்லாமே பிறர் கண் படும் போலதான் நடந்து கொண்டிருந்தது.

‘‘டேய்... நல்லதோ கெட்டதோ சுதாவ உங்கூடக் கூட்டிட்டுப் போயிரு. இப்படியே போனா அவங்களுக்குப் பிடிக்குதோ இல்லையோ நம்ம மூணு பேருக்கும் பிடிச்சிரும் பைத்தியம்...’’ என்றேன்.

மீண்டும் மேய்ச்சலுக்குப் போயிருந்த ‘‘டா...’’வும் ‘‘அம்மா...’’ என்ற அழைப்பும் திரும்பி வீட்டுக்கே வந்து விட்டன.

விடுமுறை கிடைக்காமல் தம்பி, அம்மா விழுந்து மூன்று மாதங்கள் கை ஓரளவு சரியாகும்போதுதான் வந்தான். ‘‘அம்மா ரெடியாயிட்டா. எதாச்சும் ஆளப் போட்டு சமையலையும் மத்த வேலைகளையும் பார்த்துக்கறோம். நீ அவளக் கூட்டிட்டுப் போ...’’ என்ற அப்பா அம்மாவிடம், ‘‘இத்தன நாளு இருந்துட்டா. இந்த ஒரு மாசம் இருக்கறதுல என்ன வந்துரப் போகுது... நானே வந்து கூட்டிட்டுப் போறேன்...’’ என்றபடி கிளம்பி விட்டான்.

மூன்றாவது தடவையாக மீண்டும் புறப்பட நாள் பார்க்கப்பட்டது. ஒரு மூன்று மாதத்திற்கு சுதாவின் அம்மா கூடச் செல்வதாக முடிவானது. தம்பி வரமுடியாத நிலையில் இவர்கள் மூவரும் செல்வதாக ஏற்பாடு. இந்தத் தடவை நல்லபடியாக சுதா கிளம்பி விட்டால் பிள்ளையாருக்கு பதினொரு தேங்காய் உடைப்பதாக வேண்டிக் கொண்டேன்.

மீண்டும் வேண்டிய பொருள்களைக் கட்டும் பணி தொடங்கியது. இப்போது கூடுதலாக குட்டித் தம்பிக்கு வேண்டியதும்.‘‘உந் தம்பி பொண்டாட்டி சந்தோஷத்துல துள்ளிக் குதிக்கிறா...’’ சொன்ன அம்மாவிடம், ‘‘எப்படியோ நல்லபடியா இந்தத் தரமாவது போய்ட்டானா சரி...’’ என்றேன்.

அந்நேரத்திற்கு அந்த ஒரு விமானம்தான் புறப்படுவதால் அதிகக் கூட்டம் இல்லாமல் எங்களையும் சேர்த்து இருபது பேருடன் விமானநிலையம் வெறிச்சிட்டது.‘‘போய் சூதானமா இருந்துக்கோ... அங்க சீதோஷணம் எப்படி இருக்குமோ பாத்து பதமா தம்பியப்  பாத்துக்கோ. ஓட்டுக்கா பேசாம இருந்துராத.

வீடியோகால்ல பேசுங்க...’’அம்மா நொடிக்கொருதரம் சொன்னதற்கு தலையை ஆட்டிக்கொண்டே இருந்தாள் சுதா. குட்டித் தம்பியை அவள் அம்மா கையில் கொடுத்து விட்டு உள்ளே போகக் கிளம்பினார்கள்.‘‘எதாவது கண்டுக்கறாளா பாரு...’’ என்றாள் என்னிடம் ரகசியமாக அம்மா.