‘‘கடந்த பதிமூன்று ஆண்டுகளா நான் காலநிலை மாற்றம் பற்றின விழிப்புணர்வுக்காக நடந்திட்டும், பேசிட்டும் இருக்கேன். இந்தக் காலநிலை மாற்றம் எல்லாத்தையும் பாதிக்கும். ஆனா, ஒரு தவறும் செய்யாத பாமர மக்கள் தான் இப்பவரை இதனால் அதிகம் பாதிக்கப்படுறாங்க. வெள்ளம் வந்தாலும் சரி, வறட்சி ஏற்பட்டாலும் சரி... ஏற்கனவே பலவீனமா இருக்கிற அவங்க மீதே அடிமேல் அடிவிழுது.

அதனால்தான் காலநிலை மாற்றத்திற்கு நீதி வேண்டும்னு நடக்கறேன். நான் சுற்றுச்சூழல் நிபுணரோ, காலநிலை மாற்றம் பற்றின சயின்டிஸ்ட்டோ கிடையாது. நான் ஒரு ‘கிளைமேட் ஜஸ்டிஸ் வாக்கர்’ அவ்வளவுதான்...’’ அழுத்தம் திருத்தமாகச் சொல்கிறார் புஷ்பநாதன் கிருஷ்ணமூர்த்தி.

பூர்வீகம் தமிழ்நாடு என்றாலும் படித்து வளர்ந்ததெல்லாம் கர்நாடகாவில். இப்போது இங்கிலாந்து சிட்டிசன். காலநிலை மாற்றத்திற்காகவும், பூமி வெப்பமயமாவதை தடுக்க வேண்டியும் தொடர்ந்து போராடி வருபவர்.கான்ஃபரன்ஸ் ஆஃப் பார்ட்டிஸ் எனப்படும் காலநிலை மாற்றம் சம்பந்தமான உலக நாடுகள் மாநாடு நடக்கும்போதெல்லாம் அதை நோக்கி நடைப்பயணம் செல்வார்.

வழியில் காலநிலை மாற்றம் சம்பந்தமாகவும் அதனால் ஏற்படும் பாதிப்புகள் பற்றியும் மக்களுடன் உரையாடுவார். இதுவரை மூன்று கோடியே 30 லட்சம் ஸ்டெப்ஸ் நடந்திருப்பதாகக் குறிப்பிடும் புஷ்பநாதன் சுமார் ஆறு லட்சம் மக்களைச் சந்தித்து உரையாடியிருக்கிறார்.

‘‘ஒருவருக்குக் காய்ச்சல் 102 டிகிரிக்கு மேல் போனால் உயிருக்கு ஆபத்தான நிலை வந்திடும் இல்லையா? அதுமாதிரி நம்ம பூமி இப்ப இருக்கு. அடுத்த பத்தாண்டுகள்ல வெப்பம் இன்னும் 1.5 டிகிரி கூடிடும்னு சொல்றாங்க. இப்பவே வெப்பமயமாதலால் நமக்கு மழையும், வெயிலும் மாறிமாறி வருது.1.5 டிகிரியா கூடினபிறகு அடிக்கடி மழையும், வெயிலும் இருந்திட்டே இருக்கும்.

அதிக கார்பனை வெளியிடும் நாடுகள்ல சீனா முதல் இடத்துல இருக்கு. அடுத்து அமெரிக்காவும், மூன்றாவது இடத்துல  இந்தியாவும் இருக்கு. சமீபத்துல இந்திய பிரதமர் மோடி 2070ல் இந்தியா கார்பன் வெளியிடுவதில் நடுநிலைக்கு வந்திடும்னு அறிவிச்சிருக்கார். ஆனா, அது அதிகமான காலம். அதுக்கு முன்னாடியே வேகமாக நாம் செய்தாகணும்.

இல்லனா, காலநிலை மாற்றத்தால் மோசமான விளைவுகளைச் சந்திக்க வேண்டியிருக்கும். இப்பவே சென்னையின் கடல்மட்டம் 5 ஆண்டுகளில் ஏழு செமீ உயரும்னு அறிக்கை வந்திருக்கு...’’ என்கிறவரிடம், நடைப்பயணத்தை ஏன் தேர்ந்தெடுத்தீர்கள் என்றோம்.

‘‘அதுக்குமுன்னாடி என் லைஃப் ஜர்னியை சொல்லிடுறேன். அப்பதான் இந்த நடைப்பயணக் கதை புரியும். என் அப்பா பெயர் கிருஷ்ணமூர்த்தி. அம்மா பெயர் கோகிலம். அவங்களுக்கு பூர்வீகம் தஞ்சாவூர். ஆனா, இந்தியா சுதந்திரம் அடைஞ்சப்ப பெங்களூர் வந்திட்டாங்க. அப்பா காப்பி பிசினஸ்மேன்.

என் ஏழு வயது வரை ரொம்ப நல்லாயிருந்தோம். பிறகு அப்பாவுக்கு பிசினஸ் நஷ்டமாகி பத்தாண்டுகள் தலைமறைவு வாழ்க்கை வாழ்ந்தார். நாங்க வீட்டுல ஐந்து பேர். நான் நான்காவது பையன். அம்மாதான் காப்பி பவுடரும், சாப்பாடும் வித்து எங்களை படிக்க வச்சார். ரொம்பக் கஷ்டப்பட்டு வளர்ந்தோம். அதனால ஏழை எளிய மக்களின் கஷ்டங்கள் எனக்கு நல்லா தெரியும்.