மதுரையை பூர்வீகமாகக் கொண்டவர் செந்தில் குமரன். காமராஜ் பல்கலைக் கழகத்தில் எம்சிஏ முடித்தவர். இந்துஸ்தான் ஏரோனாடிக்ஸ் லிமிடெட்டில் கம்ப்யூட்டர் எஞ்சினியர் வேலையைத் துறந்துவிட்டு இவர் ஆழங்கால் பதித்த துறை புகைப்படக் கலை.

சுமார் 20 வருடங்களுக்கும் மேலாக இந்தியா முழுதும் சுற்றிய செந்தில் முதலில் தெருப் புகைப்படம்; பிறகு நுகர்வுப் பொருட்களுக்கான புகைப்படம் என்று வணிக ரீதியாக எடுத்து பிறகு நண்பர்களின் தூண்டுதலால் சுற்றுச்சூழல் பக்கம் தன் கவனத்தைத் திருப்பினார். அதுவே அவரை புகைப்படத் துறையின் கடினமான ஒரு கிளையான ஆவணப் புகைப்படங்கள் (Documentary Photos) நோக்கி தள்ளியிருக்கிறது.

அடுத்து 2013ல் ஊட்டியில் 3 பேரை அடித்துவிட்ட புலியையும் சுட்டுத்தான் பிடிக்கமுடிந்தது. 2015ல் கூடலூரில் ஒருவரைத் தாக்கிய புலியையும் சுட்டுத்தான் பிடிக்கமுடிந்தது. ஆனால், கடந்த வருடம் டி-23 என்ற புலியை மட்டும் வனத்துறை உயிரோடு பிடித்தது. இதுமாதிரி மக்களைப் பாதுகாப்பதற்காக புலிகளைப் பிடிப்பதற்கான ஆயத்தங்கள், முறைகள், அது ஏற்படுத்திய விளைவுகள், மக்கள் அனுபவித்த துன்பங்கள், வனத்துறை எதிர்கொள்ளும் சவால்கள்... என அத்தனையை யும் பிரதிபலிக்கும் வகையில் 30 புகைப்படங்களை 3 விதமான பார்வையில் சமர்ப்பித்தேன்.

இதனால் புலிகளின் எண்ணிக்கை குறைந்தது. இதைத் தடுக்க அன்றைய பிரதமரான இந்திரா காந்தி ‘ப்ராஜக்ட் டைகர்’ (Project Tiger) எனும் திட்டத்தைக் கொண்டுவந்தார். இதனால் 70களுக்குப் பிறகு ஓரளவு புலிகளின் எண்ணிக்கை சற்றே உயர்ந்து வந்தது. ஆனால், 2000 ஆண்டுகளில் மீண்டும் ஒரு சரிவு வந்தது.

காரணம், பாரம்பரிய மருத்துவத்துக்காகவும், வயாகராவுக்காகவும் புலிகள் கொல்லப்பட்டு அதன் எலும்புகள் சீனாவுக்கு கடத்தப்படத் தொடங்கின.ஒரு கட்டத்தில் அரசால் இதுவும் தடுக்கப்பட்டது. அத்துடன் புலிகள் காப்பகம் தொடர்பாக அரசு மும்முரம் காட்டியதால் இப்போது சுமார் மூன்றாயிரம் புலிகளாக உயர்ந்துள்ளது. என்றாலும் இந்த எண்ணிக்கைக்கு ஏற்ப செயல்பாடுகளை அரசு செய்யாததால்தான் மனிதன் Vs விலங்கு போன்ற முரண்கள் தலைதூக்குகின்றன.