‘‘இனிப்பு இல்லாத ஊருக்கு இலுப்பைப்பூ சர்க்கரை...’’ என்று ஒரு பழமொழி உண்டு. இந்த இலுப்பை மரத்தைப் பற்றி ஓர் அகராதியே போடுமளவுக்கு விஷயங்களைச் சேகரித்து வைத்திருக்கிறார் திருமாறன். திருவையாறில் உள்ள ஒரு வங்கியின் மேலாளர் இவர். கும்பகோணத்திலிருந்து காரைக்காலுக்குப் போகும் வழியில் உள்ள வடமட்டம் என்ற கிராமம்தான் திருமாறனின் பூர்வீகம்.

கடந்த 10 வருடங்களாக இலுப்பையைத் தேடி இவர் அலையாத இடமே இல்லை. இந்தத் தேடலில் கிடைத்த அனுபவம் அவரது பெயரை இலுப்பை திருமாறன் என்று மாற்றிவிட்டது. இலுப்பையைப் பற்றிய அரிய தகவல்களை நம்மிடம் பகிர்ந்துகொண்டார் திருமாறன்.‘‘இலுப்பை மரம் பற்றிய குறிப்புகள் சங்க காலப் பாடல்களிலேயே உண்டு. அப்போது இலுப்பைக்கு ‘இருப்பை’ என்று பெயர். இலுப்பையைச் சுற்றி கரடிகள் படுத்துக்கொண்டிருக்கும் என்று சில பாடல்கள் சொல்கின்றன.

ஒருகாலத்தில்… அதாவது 40, 50 வருடங்களுக்கு முன்பு தஞ்சாவூரைச் சுற்றியிருந்த பல கிராமங்களில் இலுப்பைத் தோப்புகள் இருந்ததைப் பார்த்திருக்கிறேன். ஆனால், இன்று அதன் சுவடுகள் கூட இல்லை. சைவ கோயில்கள், பொது இடங்களில் எல்லாம் இந்த மரங்கள் பரவலாக இருந்தன. குறிப்பாக சிவன் கோயில்களில் விளக்கு எரிக்க பயன்படும் எண்ணெயை இலுப்பை மரக்கொட்டைகளில் இருந்தே பெற்றிருக்கிறார்கள்...’’ என்று ஆரம்பித்த திருமாறன், இலுப்பையைப் பற்றிய தேடல்களுக்கு எது உந்துதலாக இருந்தது என்பதை சொல்லத் தொடங்கினார்.