பரீக்ஷித்தின் மகனான ஜனமேஜெயன், குருக்ஷேத்திரத்தில் ஒரு அற்புதமான யாகம் செய்து கொண்டிருந்தான். அவனுக்குத் துணையாக அவனது மூன்று சகோதரர்களான, சுருதசேனன், உக்ரசேனன் மற்றும் பீமசேனன் இருந்தார்கள். தெய்வீகப் பெண் நாயான சரமா தேவியின், குழந்தை, அதாவது நாய்க் குட்டி, அவர்கள் வேள்வி செய்யும் அந்த அற்புத இடத்திற்கு வந்து சேர்ந்தது.

“உயர்ந்ததான ஒரு வேள்வியில் கேவலம் ஒரு நாய் புகுந்து விட்டதே” என்று எண்ணிய, ஜனமேஜெயன் தம்பிகள் மூவரும், அந்த நாய்க் குட்டியை கல்லால் அடித்து துன்புறுத்தினார்கள். அந்த நாய்க் குட்டி இரத்தம் சொட்டச் சொட்ட, கண்ணீர் வழிய தனது தாயான சரமாதேவியிடம் சென்று முறையிட்டது.

‘‘அம்மா! நிவேதனப் பொருளையோ, வேள்வியின் நெய்யையோ நான் திருப்பிக் கூட பார்க்க வில்லை. நாவால் தீண்டவும் இல்லை. நினைத்தும் பார்க்கவில்லை. இது சத்தியம்’’ நாய்க் குட்டி சத்தியம் செய்தது. குட்டியின் சத்தியத்தைக் கேட்டு பொங்கியது சரமா, ஒரு தவறும் செய்யாத என் மகனை அடிக்க அவர்களுக்கு எவ்வளவு துணிவு.

உலகாளும் மமதையால் அதர்மம் செய்யும் அவர்களுக்கு ஒரு பாடம் புகட்ட வேண்டும் என்று எண்ணிய சரமா, தனது குட்டியை வேள்விச் சாலைக்கு அழைத்துச் சென்றது. நேராக ஜனமேஜயன் முன் சென்று நின்றது. சரமாவின் தெய்வீக ஒளியைக் கண்டு அதைத் தடுக்க யாரும் முன் வரவில்லை. ஆகவே தைரியமாக, மன்னன் முன் நின்றது.

‘‘இதோ இங்கிருப்பது என் மகன். ஒரு தவறும் செய்யாத இவனை எப்படி நீங்கள் தாக்கலாம்?’’ என நீதிக்குரல் எழுப்பியது நாய். அந்தக் குரல் முன்னே தலைகுனிந்தார்கள் ஜனமேஜெயன் தம்பிகள். அதைக் கண்ட மன்னனுக்கு, தவறு தங்கள் மீதுதான் என்று புரிந்தது. ஆனால் அதற்குள் காலம் கடந்துவிட்டது. கோபத்தின் உச்சியில் இருந்த சரமா ‘‘ஒரு தவறும் செய்யாத என் மகன் தண்டிக்கப்பட்டதிலிருந்து, உனது நீதி நன்கு தெரிகிறது.

நீதியே இல்லாத மன்னனான உன்னைத் தக்க சமயத்தில் தீமை வந்து சேரும். வினைப்பயனை யாராக இருந்தாலும் அனுபவிக்காமல் கழிக்க முடியாது. நான் வருகிறேன்’’ என்று இடியாய்ச் சபித்துவிட்டு, தனது குட்டியை அழைத்துக் கொண்டு அங்கிருந்து சென்றுவிட்டது.

மகாபாரதத்தின் ஆதி பருவத்தில் வரும் இந்தக் கதை, அந்தக் காலத்தில் ஒரு நாய்க்குக்கூட தீங்கு செய்யாமல் மக்கள் வாழ்ந்து வந்தார்கள் என்று காட்டுகிறது. மனுநீதி, சோழன் பசுவுக்கு நீதி வழங்கினான் என்றால், இங்கு ஒரு நாய், தனக்கான நீதியைத் தானே கேட்டுப் பெற்றுக்கொண்டது.

அந்த நாயின் சாபத்தினால்தான், தக்ஷகனை பழிவாங்க ஜனமேஜெயன் செய்த யாகம் நின்றுபோனது என்று சிலர் சொல்லுவார்கள். வேறு சிலர், சர்ப்ப யாகத்தில் பல சர்ப்பங்களை கொன்றதாலும், சரமாவின் குட்டிக்கு தீங்கு செய்ததாலும், அவனுக்குத் தொழுநோய் ஏற்பட்டது என்றும், அதை அவன் குருவாயூர் அப்பனை பூஜித்து நீக்கிக்கொண்டான் என்றும் சொல்கிறார்கள்.

இதன் உண்மையான பொருள் என்னவென்றால், உண்மையான ஞானத்தின் வழியில் நின்று, அஞ்ஞானத்தை, அதாவது இருட்டைக் குறிக்கும் அசுரர்களை வென்று ஞானஒளியை அதாவது பாலை, பால் தரும் பசுவை மீட்பதுதான்.

அதாவது ஞானம் என்னும் ஒளிகொண்டு அஞ்ஞானத்தை வெல்வது. ஆதலால், இந்த நாயை ‘‘உஷஸ்’’ என்ற உதய கால தேவியின் மற்றொரு வடிவம் என்றும் சொல்கிறார்கள்.ஆண் நாயை பைரவரின் வாகனமாக வணங்கும் நமக்கு, பெண் நாயும் ஒரு தேவியே, என்பதை அறிய வியப்பாக இருக்கிறது இல்லையா? காணும் அனைத்திலும், அனைத்து உயிரிலும் இறைவனைக் கண்ட நம் முன்னோர்களை நினைத்து பெருமை கொள்ள வேண்டும்.