மக்களை நல்வழிப்படுத்தியவர்கள் அனைவரும் கடவுள்களே!

? திரு.அப்துல் கலாம் அவர்களை இப்படி கடவுளுக்கு நிகராகக் கொண்டாடுகிறார்களே, இது சற்று மிகையாகத் தெரியவில்லையா?
- சௌந்திரநாயகி, தென்காசி.

? மனிதனும் தெய்வமாகலாம் என்பது சாத்தியம்தானா?
- அ.யாழினி பர்வதம், சென்னை-78.

“நவோ நவோ பவதி ஜாயமான:” என்கிறது வேதம். அதாவது, ஒவ்வொரு காலத்திலும் அந்தந்த காலத்திற்கு ஏற்றவாறு புதிது புதிதாக மஹநீயர்கள் (மகாத்மாக்கள்) தோன்றிக்
கொண்டிருப்பார்கள் என்பது இதன் பொருள். இப்படிப்பட்ட உத்தமர்கள் அவ்வப்போது தோன்றி இந்த உலக மக்களை நல்வழிப்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறார்கள். அவர்களை நாம் மகான்கள் என்று போற்று கிறோம். திரு.அப்துல் கலாம் ஒரு சராசரி மனிதராக நம்மிடையே வாழ்ந்து மறைந்திருக்கிறார். எப்பொழுதும் நமக்கு அருகிலேயே உள்ள பொருளின் மகத்துவத்தை நாம் உணர்வதில்லை. ஜாதி, மதம், ஏழை, பணக்காரன், கட்சி பாகுபாடு என எந்த விதமான பேதமும் இன்றி இந்தியர்கள் அனைவரையும் ஒருங்கிணைந்து நிற்க வைத்ததன் மூலம் கலாம் தனது மறைவிலும் சாதித்திருக்கிறார். ஒரு தனி மனிதனின் மறைவிற்காக தேசம் முழுவதும் கலங்கி நிற்கிறது என்றால் அதற்குக் காரணம் என்ன? அப்துல் கலாம் மறைந்து பதினைந்து நாட்கள் ஆன பின்னரும்கூட பாரததேசம் முழுவதிலுமிருந்து வரும் மக்கள் அவர் வி(பு)தைக்கப்பட்ட இடத்திற்குச் சென்று அஞ்சலி செலுத்துவதோடு, பிரார்த்தனை செய்வதையும் கண்கூடாகக் காண்கிறோம்.

எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக எனது குடும்ப நண்பர் ஒருவர் கலாம் மறைந்த நாள் அன்று பிறந்த தனது பிள்ளைக்கு ‘கலாம சுப்ரமணியன்’ என்று பெயர் சூட்டியிருப்பதைக் கண்டு பிரமித்துப் போனேன். அவரிடம் இது குறித்து கேட்டபோது, கலி என்றால் பாபம் என்று பொருள், கலி+ஆம= கலாம என்றால் பாபத்தைப் போக்குபவன், நமது கலாம் பாபம் செய்யாமல் நம்மைக் காப்பதற்கு தனது வாழ்க்கை முறை மூலம் நமக்கு பாடம் நடத்தி காட்டியிருக்கிறார். அதனால்தான் எனது பிள்ளைக்கு அவரது பெயரையும் சேர்த்து வைத்திருக்கிறேன் என்று விளக்கம் கொடுத்தார் எனது நண்பர். ராமபிரான், கிருஷ்ண பரமாத்மா, இயேசு கிறிஸ்து, நபிகள் நாயகம், ஆதி சங்கரர், மத் ராமானுஜர், ராகவேந்திரர், பகவான் சாயிபாபா என இவர்கள் எல்லோருமே சாதாரண மனிதர்களாக வாழ்ந்து காட்டியவர்கள். தங்களுடைய வாழ்க்கை முறை மூலம் இந்த உலகை நல்வழிப்படுத்தியவர்கள். அவரவர் வாழ்ந்த காலத்திற்குத் தகுந்தாற்போல், அன்றைய மக்களின் மனநிலைக்கு ஏற்றவாறு தங்களது கருத்துகளைச் சொல்லி மக்களை நல்வழிப்படுத்தியவர்கள். அவர்கள் வாழும்போது நாம் அவர்களை கடவுளாக எண்ணுவதில்லை. இந்த நிலை கிருஷ்ண பரமாத்மாவிற்கும் பொருந்து கிறது. “அவஜானந்தி மாம் மூடா மானுஷீம் தனுமாச்ரிதம், பரம் பாவமஜானந்தோ மம பூதமஹேச்வரம்” என்கிறது பகவத் கீதை.

அதாவது, என்னுடைய பர சொரூபத்தையும், நான் உயிர்களுக்கெல்லாம் ஈசனாயிருப்பதையும் அறியாத மூடர்கள், ஒரு மானுட வடிவம் எடுத்தவன் என்று எண்ணி என்னை அவமதிக்கின்றனர் என்று கண்ணன் சொல்வதாக பகவத் கீதை உரைக்கிறது. இதற்கு பகவான் ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர் இவ்வாறு விளக்கமளிக்கிறார்: யானைக்கு வெளியே தோன்றும் தந்தமும், உள்ளே இருக்கும் பற்களுமாக இரண்டு வகை பற்கள் இருக்கின்றன, அவ்வாறு அவதார புருஷர்கள் சாதாரணமான வெளித்தோற்றம் உள்ளவர்களாய், எல்லோருடைய பார்வைக்கும் மனுஷ்ய ரீதியை உடையவர்களாகப் புலப்படுகின்றனர். ஆயினும் அவர்கள் கர்மவசத்துக்கு வெகுதூரம் அப்பாற்பட்டவர்களாகி பரமசாந்தியில் நிலைத்திருக்கின்றனர்.
‘அன்பே சிவம்’ என்பதை ஏற்றுக்கொள்கிறோம். மனித நேயம் நிறைந்திருக்கும் இடத்தை கடவுளின் உறைவிடமாக பாவிக்கிறோம். எனில் கலாமைக் கடவுளாகக் கொண்டாடுவதில் என்ன தவறு? இந்திய தேசத்தின் தென்கிழக்கு மூலையில் பிறந்து வடகிழக்கு பகுதியான மேகாலயாவில் மறைகிறார். மேகங்களின் ஆலயத்தில் சென்று கலந்திருக்கிறார்... நோய்வாய்ப்படவில்லை, யாராலும் சுட்டுவீழ்த்தப்படவில்லை, தான் உயிருக்கு உயிராக பாவித்த மாணவச் செல்வங்களுக்கு இடையே உரையாற்றும்போது சடாரென்று இயற்கையோடு ஒன்றாக இணைந்துவிட்டார். மாணவச் சமுதாயத்தை முன்னேற்றப் பாதைக்கு அழைத்துச் செல்வதை மட்டுமே தன் வாழ்நாள் லட்சியமாகக் கொண்டு செயல்பட்ட அந்த மாமனிதரைப் போற்றுவதை மிகையான செயலாகக் கருதமுடியாது.

ஒரு ‘சாயபு’ எவ்வாறு தனது அன்பு மார்க்கத்தின் வாயிலாக ‘சாயிபாபா’வாகப் போற்றப்படுகிறாரோ அதே போல கலாமும் கடவுளாகப் போற்றப்படும் நாள் வெகுதூரத்தில் இல்லை. யாழினி பர்வதம் அவர்களே, மனிதனும் தெய்வமா‘கலாம்’ என்பது சாத்தியம்தான் என்ற உண்மை தற்போது உங்களுக்குத் தெளிவாகப் புரிந்திருக்கும் என்று நம்புகிறேன்.

? தாலி கட்டிய கணவனை ஒரு குறிப்பிட்ட சமுதாயத்தைச் சார்ந்த பெண்கள் ‘அண்ணா’ என்று அழைக்கிறார்களே, கணவனை சகோதரனுக்கு உரிய முறையில் அழைப்பது சரிதானா?
- வை.காசிலிங்கம், அனுப்பானடி.

‘அண்ஹம்’ என்றால் பகல்பொழுது அல்லது வெளிச்சம் நிறைந்த நேரம் என்பது பொருள். அண்ஹன் என்றால் வெளிச்சம் தருபவன் அதாவது, பகல்பொழுதினை வெளிச்சமாக்கும் சூரியனைக் குறிக்கும். தாலி கட்டிய கணவனை ‘அண்ஹா’ அதாவது, எனது வாழ்க்கைக்கு ஒளியூட்டுபவனே, சூரியனாக இருந்து எனது வாழ்க்கையே ஒளி நிறைந்ததாக ஆக்குபவனே என்ற பொருளில் அவ்வாறு அழைக்கிறார்கள். அண்ஹா என்பது திரிந்து காலப்போக்கில் அண்ணா என்று மாறிவிட்டது. சூரியன் என்பது நவகிரஹங்களில் தலைவனைக் குறிப்பது. அண்ணா என்ற சொல்லுக்கு தலைவன் என்றுதான் பொருளே தவிர, நீங்கள் குறிப்பிடுவது போல் சகோதரனைக் குறிப்பது அல்ல. தாலி கட்டிய கணவனை தனது தலைவனாக எண்ணி மனைவி அண்ணா என்று அழைப்பது சரியே.

? என்னிடம் ஒரு வலம்புரி சங்கு இருக்கிறது. அதை வெறுமனே பூஜையறையில் வைத்துள்ளேன். அதற்குரிய பூஜை முறைகளை தயவு செய்து குறிப்பிட்டால் அதனை முறைப்படி பூஜை செய்ய ஏதுவாக இருக்கும்.
- சி.வெ.இராம மனோகர், கோவை-1.

வலம்புரி சங்கு என்பது இறைவனுக்கு பூஜை செய்ய உதவியாக நமக்குத் துணை இருக்கும் ஒரு உபகரணமே தவிர, அதுவே பூஜை செய்யப்பட்டு வணங்கப்பட வேண்டிய பொருளாக ஆகாது. பூஜையறையில் எவ்வாறு பூஜைமணி, தூபக்கால், கற்பூர ஆரத்தி தட்டு போன்றவை இடம் பிடித்திருக்கின்றனவோ அதுபோலத்தான் வலம்புரி சங்கும். ஆக வலம்புரி சங்கு என்பது தீர்த்தம் வைத்துக்கொள்ள உதவும் ஒரு உபகரணமே. அதனை சாதாரணமாக பூஜையறையிலேயே வைத்திருக்கலாம். அதற்கென பிரதிஷ்டா விதியோ, பூஜா விதியோ தனியாகக் கிடையாது. வலம்புரி சங்கு சிவபூஜையிலும், விஷ்ணு பூஜையிலும் முக்கியமான இடத்தைப் பிடிக்கிறது. விக்கிரகங்களை வீட்டில் வைத்து வழிபடுவோர் தினசரி அவற்றிற்கு அபிஷேகம் செய்து வழிபடுவர். சிவபூஜை செய்பவர்களாக இருப்பின் நித்யப்படி செய்யும் அபிஷேகத்திற்கு வலம்புரி சங்கினைக் கொண்டு அபிஷேகம் செய்யக்கூடாது. சங்காபிஷேகம் முதலான விசேஷ பூஜையின்போது மட்டும் 54, 108, 1008 என்ற கணக்கில் இயன்றளவில் அபிஷேகம் செய்து வணங்குவது வழக்கம். அப்பொழுதுகூட ஒரு சங்கினில் தீர்த்தம் விட்டு தனியாக எடுத்து வைத்திருப்பார்கள். இந்த சங்கு தீர்த்தத்தினை சிவபெருமானின் தலையிலிருந்து வருகின்ற கங்கை நீருக்கு ஒப்பாகக் கருதி பூஜைகள் முடிந்ததும் தலையில் தெளித்துக் கொள்வர். அதே போல, நித்யமும் சிவபூஜை செய்பவர்கள் பூஜையின்போது சங்கினில் தீர்த்தம் வைத்து அதற்கும் தீபாராதனைகள் செய்து பூஜை முடிந்ததும் சங்கிலிருக்கும் தீர்த்தத்தை தலையில் தெளித்துக் கொள்ள வேண்டும். விஷ்ணு பூஜை செய்பவர்கள் அன்றாட பூஜையின்போது கூட வலம்புரி சங்கினில் தீர்த்தம் எடுத்து விக்கிரகத்திற்கு அபிஷேகம் செய்யலாம். சிவபூஜை, விஷ்ணுபூஜை இரண்டிலுமே பூஜை முடிந்ததும் சங்கினை துடைத்து தனியாக வைத்துவிடலாம்.

? நவகிரகங்களைச் சுற்றும்போது சிலர் ஏழு முறை வலமாகவும், 2 முறை இடமாகவும் சுற்றுகிறார்களே, இது சரியா?
- கே.விஸ்வநாத், பெங்களூரு-38.

சரியில்லை. இது முற்றிலும் தவறானது. நவகிரகங்களில் இராகு, கேது இருவரும் வக்ர கதியில் (எதிர் சுற்றாக) சஞ்சரிக்கிறார்கள் என்பதால் ஏழுமுறை இடமிருந்து வலமாகவும், 2 முறை வலமிருந்து இடமாகவும் (அதாவது, எதிர் சுற்றாகவும்) சுற்றுகிறோம் என்று காரணத்தையும் சொல்கிறார்கள். இன்றைய தேதியில் சுக்கிரன், சனி ஆகிய இரு கிரகங்களும் வக்ர கதியில் சஞ்சரிக்கிறார்கள் என்பதால் அவர்களுக்கும் சேர்த்து 4 சுற்றுகளை எதிர்ச் சுற்றாக சுற்ற வேண்டுமா என்ற கேள்வி எழுகிறது அல்லவா? முதலில் அறிவியல் ரீதியான ஒரு உண்மையைப் புரிந்து கொள்ளுங்கள். எந்த ஒரு கோளும் பின்நோக்கிச் செல்வதில்லை. சூரியனைச் சுற்றி அனைத்து கோள்களுமே தனித்தனியாக அததற்குரிய நீள்வட்டப் பாதையில் பயணித்துக் கொண்டிருக்கின்றன. அவ்வாறு நீள்வட்டப் பாதையில் பயணிக்கும்போது ஒரு சில நேரங்களில் அவற்றின் வேகம் குறைகிறது. அவ்வாறு வேகம் குறையும் நேரத்தில் நம் கண்களுக்கு அவை பின்நோக்கிச் செல்வது போல் தோன்றுகிறது. அருகருகே இரு ரயில் வண்டிகள் ஒரே திக்கு நோக்கிப் பயணித்துக் கொண்டிருக்கும்போது ஒரு வண்டியின் வேகம் குறைந்தால், வேகமாகச் செல்லும் வண்டியில் பயணிப்போரின் கண்களுக்கு அருகில் உள்ள வண்டி பின்நோக்கிச் செல்வது போல் தோன்றுகிறது அல்லவா? அதுபோலத்தான். இவ்வாறு கிரகங்கள் சுற்றுகின்றபோது அவற்றின் வேகம் குறைகின்ற காலத்தையே வக்ர கதி என்று குறிப்பிடுகிறார்கள்.

மாறாக நீங்கள் நினைப்பது போல எந்த ஒரு கிரகமும் பின்நோக்கிச் செல்வது இல்லை. பூமியில் அமர்ந்து பயணித்துக் கொண்டிருக்கும் நம் கண்களுக்கு வக்ர கதியில் உள்ள கிரகங்கள் பின்நோக்கிச் செல்வது போல் தெரிகிறது, அவ்வளவுதான். எந்த ஒரு கோளும் பின்நோக்கி செல்லவே செல்லாது. இராகு-கேது வைப் பொறுத்த வரை அவை உண்மையான கோள்கள் இல்லை. அவை இரண்டும் வெட்டும் புள்ளிகள். இராகுவை Ascending Node என்றும் கேதுவை Descending Node என்றும் அறிவியலாளர்கள் குறிப்பிடுவார்கள். இந்த வெட்டும் புள்ளிகள் ஒரே இடத்தில் நிலைகொண்டு இருப்பதால் பூமியில் முன்நோக்கி பயணிக்கும் நம் கண்களுக்கு அவை பின்நோக்கிச் செல்வது போல் தெரிகிறது. அதற்காக இராகு-கேதுவை வணங்க நாமும் பின்நோக்கிச் சுற்றுவது என்பது முற்றிலும் மூடநம்பிக்கையே ஆகும். அதுமட்டுமல்லாது சுற்றி வந்து வணங்குவது என்பது நமது இயற்கையோடு கலந்த ஒரு நடைமுறை. பூமி தன்னைத்தானே சுற்றிக்கொண்டு சூரியனையும் சுற்றி வருகிறது என்பதைப் படிக்கிறோம். அதேபோல நாமும் இறைசக்திகளை சுற்றி வந்து வணங்குகிறோம், அதோடு, நின்ற இடத்திலிருந்தே நம்மைநாமே தன்னைத்தானே சுற்றிக்கொண்டும் (ஆத்ம பிரதட்சணம்) வணங்குகிறோம். இது அனைத்தும் இடமிருந்து வலமாகவே அமைகிறது. ஏனெனில் இந்த பூமியும் இடமிருந்து வலமாகவே தன்னைத்தானே சுற்றிக்கொண்டு சூரியனையும் சுற்றுகிறது. எவ்வாறு இந்த பூமியானது வலமிருந்து இடமாகச் சுற்றுவது இல்லையோ, அதேபோல நாமும் வலமிருந்து இடமாக இறைசக்திகளைச் சுற்றக்கூடாது. அவ்வாறு சுற்றினால் அது இயற்கைக்கு மாறான ஒரு செயல். அதனால் உடலுக்கு நோய்தான் வருமே தவிர நன்மைகள் விளையாது. நவகிரகங்கள் எண்ணிக்கையில் ஒன்பது என்பதற்காக ஒன்பது சுற்றுதான் சுற்றவேண்டும் என்ற கருத்தும் தவறானது. ஏன் ஒன்பதுக்கு மேல் சுற்றினால் நவகிரகங்கள் ஏற்றுக்கொள்ளமாட்டார்களா என்ன? நம்மால் எத்தனை முறை இயலுமோ அத்தனை முறை சுற்றலாம். ஒரே ஒருமுறை சுற்றினாலும் சிரத்தையோடு சுற்ற வேண்டும். இந்த உண்மையைப் புரிந்து கொண்டு சுற்றுகளின் எண்ணிக்கையை கருத்தில் கொள்ளாமல் இறைசக்திகளின் மேல் உங்களது கவனத்தை செலுத்தி இடமிருந்து வலமாக சுற்றி வந்து வணங்குங்கள். வளம் பெறுவீர்கள்.

? பகவான் தசாவதாரம் எடுத்துள்ளார். இதில் மீனாகவும், கூர்மமாகவும்(ஆமையாக), வராஹமாகவும் (பன்றியாக), நரசிம்ஹ அவதாரமாகவும் தோன்றிய ரகசியம் என்னவாக இருக்கும்? இறைவன் தன் நிலையிலேயே இருந்துகொண்டு அவர் செய்ய வேண்டியதை செய்திருக்கலாமே?
- கே.ஆர்.எஸ்.சம்பத், திருச்சி-17.

உயிரினங்களின் பரிணாம வளர்ச்சி குறித்த டார்வின் தியரியைப் படித்திருப்பீர்கள். ‘குரங்கிலிருந்து பிறந்தவன் மனிதன்’ என்று எல்லோரும் எளிதில் புரிந்துகொள்ளும் வண்ணம் சார்லஸ் டார்வின் தனது ஆராய்ச்சியின் முடிவில் சொல்லியிருப்பார். அதாவது, இந்த உலகில் முதன்முதலில் ஒரு செல் உயிரிகள் தோன்றின. அதனைத் தொடர்ந்து அவை தங்களைத் தாங்களே வளர்த்துக் கொண்டு ஒன்று, இரண்டு, மூன்று, நான்கு என்று படிப்படியாக வளர்ந்து ஆறு அறிவு படைத்த மனிதனாக பரிணாம வளர்ச்சி பெற்றிருக்கிறது என்பது அந்த இங்கிலாந்து அறிஞரின் ஆராய்ச்சி முடிவு. 19ம் நூற்றாண் டில் அதாவது, கி.பி.1862 வாக்கில் வெளியான இந்த கோட்பாடு பல்வேறு கருத்து வேறுபாடுகளுக்கு இடையே அறிவியல் அறிஞர்களால் அரைமனதாக ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டது. ஆனால், இந்த கோட்பாட்டை பல்லாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே தனது தசாவதாரம் மூலமாக பகவான் தெள்ளத் தெளிவாக விளக்கியிருக்கிறார்.
‘நீரின்றி அமையாது உலகு’ என்பது நாம் அனைவரும் அறிந்த உண்மை. இந்த பூமியும் மூன்றில் இரண்டு பங்கு நீரால் சூழப்பட்டிருக்கிறது. அவ்வாறு நீரில் மட்டுமே வாழுகின்ற
உயிரினமாக மீன் வடிவாக முதலில் மச்சாவதாரம் எடுத்தார். அதனைத் தொடர்ந்து நீர், நிலம் இரண்டிலும் வாழுகின்ற உயிரின மான ஆமை வடிவில் (கூர்மாவதாரம்) தோன்றினார். அதன் தொடர்ச்சியாக நிலத்தில் மட்டும் வாழுகின்ற பாலூட்டியாக பன்றியின் (வராஹ அவதாரம்) வடிவில் காட்சியளித்தார். அதற்கு அடுத்தபடியாக பறவையின் கால்கள், மனித உடல், மிருகத்தின் தலை (சிங்க முகம்) என பறவை, மிருகம், மனிதன் என்ற கலவையாக நரசிம்ம அவதாரம் எடுத்தார். இவை அனைத்தும் உயிரினங்கள் எவ்வாறு கொஞ்சம், கொஞ்சமாக பரிணாம வளர்ச்சி பெற்றது என்ற உயிரியல் தத்துவத்தையே குறிக்கிறது. அதன் பிறகு முழுக்க, முழுக்க ஒரு மனிதனாக அதாவது, ஒரு சிறு குழந்தையாக வாமன அவதாரம். அடுத்து  பரசுராம அவதாரம்.

அதாவது, காட்டில் அலைந்து திரியும் கோபம் நிறைந்த மனிதனாக (நாகரிகம் அறியாத காட்டுவாசி என்றுகூட எடுத்துக் கொள்ளலாம்) அறிமுகம் ஆனார். அதற்குப் பிறகு முழுமையான நாகரிகம் நிறைந்த மனிதனாக, ஒருவனுக்கு ஒருத்தி என்ற கலாசாரத்தை நம் ஆழ்மனதில் பதியச் செய்த மனிதனாக தெய்வ அம்சம் ஏதும் இன்றி ஆறறிவு கொண்ட மனிதனாக ராம அவதாரம் கொண்டார். ஒரு மனிதன் தன் வாழ்நாளில் பசுக்களையும் (ஆடு, மாடு) போஷிக்க வேண்டும் என்ற தத்துவத்தை உணர்த்துகின்ற இடையனாக பலராம அவதாரம் எடுத்தார். தியானம், யோகத்தின் மூலமாக மனிதன் இறைநிலையை அடைய முடியும், தெய்வாம்சத்தைப் பெறமுடியும் என்பதை விளக்குகின்ற தத்துவ ஞானியாக பகவத்கீதையை அருளி மனிதனுக்கும் மேலான தெய்வமாக, கிருஷ்ண பரமாத்மாவாக உயர்ந்து நிற்கிறார். இவ்வாறு வரிசையாக தனது ஒவ்வொரு அவதாரத்திலும் உயிரினத்தின் பரிணாம வளர்ச்சியை நமக்குத் தெள்ளத் தெளிவாகப் புரிய வைத்திருக்கிறார் பகவான். இதுவே மந்நாராயணனின் தசாவதார தத்துவ மகிமை.