அக்கா கடை-பசி பட்டினியிலும் காதலால் இணைந்திருந்தோம்!

‘‘பசின்னு யார் வந்தாலும் சாப்பாடு கொடுத்திடுங்க. பசியின் வலி எப்படி இருக்கும்னு  நான் உணர்ந்திருக்கேன். என் குழந்தைக்கு ஒரு ஆப்பிள் கூட வாங்கித்தர முடியாம நான் தவிச்சிருக்கேன்’’ என்கிறார் சென்னையை சேர்ந்த வனிதா. இவர் வேளச்சேரியில் தள்ளுவண்டி கடை ஒன்றை தன் கணவருடன் சேர்ந்து நடத்தி வருகிறார்.

‘‘நான் பிறந்தது பட்டுக்கோட்டை பக்கத்தில் உள்ள பூவளூர் என்ற சின்ன கிராமம். பட்டுக்கோட்டை மகளிர் பள்ளியில் எட்டாம் வகுப்பு வரை படிச்சேன். அதன் பிறகு  டுடோரியலில் சேர்ந்து படிச்சேன். இந்த சமயத்தில்தான் எனக்கும் என் கணவருக்கும் இடையே காதல் ஏற்பட்டது. அவர் தூரத்து உறவுதான். பக்கத்து வீடு. அவருக்கு என்னை ரொம்ப பிடிக்கும். என்னை அவ்வளவு நல்லா பார்த்துப்பாங்க. அந்த அன்பு தான் என்னை அவர் மேல் காதல் வயப்பட வச்சது. எங்க இரண்டு பேர் வீட்டுலேயும் ரொம்ப ஸ்ட்ரிக்ட்.

லவ்ன்னு தெரிஞ்சா அவ்வளவு தான். அதுவும் கிராமத்தில் சொல்லவே வேணாம். உடனே பஞ்சாயத்தை கூட்டிடுவாங்க. நான் வீட்டில் ஒரே பொண்ணு. இரண்டு தம்பிங்களும் சின்ன பசங்க. அந்த வயசில் எனக்கு இவரைத்தாண்டி வேற எதுவுமே தெரியல. டுடோரியலில் படிப்பு முடிச்சிட்டு பட்டுக்கோட்டையில் ஒரு மருத்துவமனைக்கு நர்ஸ் வேலைக்காக போனேன் அங்க மூணு வருஷம் வேலை பார்த்தேன். அந்த சமயத்தில் இவர் சிதம்பரத்தில் படிச்சிட்டு இருந்தார். நான் வேலைப் பார்த்த மருத்துவமனையின் டாக்டரின் மகளும் சிதம்பரத்தில்தான் படிச்சிட்டு இருந்தாங்க. அவங்கள பார்க்க டாக்டர் அம்மா போவாங்க.

கூடவே என்னையும் கூட்டிக் கொண்டு போவாங்க. சிதம்பரத்தில் நானும் இவரும் சந்தித்துக் கொள்வோம். இதற்கிடையில் அவரும் படிப்பை முடிச்சார். அவருக்கும் வீட்டில் வரன் பார்க்க  ஆரம்பிச்சாங்க. அதே போல எங்க வீட்டிலும் எனக்கு திருமண பேச்சை எடுத்தாங்க. எனக்கு என்ன செய்றதுன்னே தெரியல. அவரும் வீட்டில் தெரிஞ்சா பிரிச்சிடுவாங்கன்னு பயந்தார். என்னாலயும் அவரைப் பிரிந்து இருக்கமுடியாது என்ற நிலை. அப்பதான் நான் டாக்டர் அம்மா சென்னைக்கு வேலைக்காக அழைத்து போவதாக எங்க வீட்டில் சொல்லி சென்னைக்கு வந்துட்டேன். அவரும் வேலை விஷயமா போறதா ெசால்லி வந்துட்டார்.

இங்க அவரின் நண்பர் உதவி செய்ய இருவரும் கல்யாணம் செய்துக்கிட்ேடாம். பிறகு தனியா வீடு பார்த்து குடிபோனோம். பாப்பாவும் பிறந்துட்டாங்க. அந்த சமயம் ரொம்பவே கஷ்டப்பட்டோம். அவருக்கும் சரியான வேலை கிடைக்கல. இன்டர்வியூக்கு எல்லாம் போவார். ஆனால் வேலை கிடைக்கலன்னு திரும்பி வந்திடுவார். அந்த சமயத்தில் தான் அவரின் மாமா சிவில் சம்பந்தமான வேலையில் இருந்தார். அவருடன் சேர்ந்து வேலை செய்து வந்தார். ஓரளவுக்கு மூச்சு விடமுடியும்ன்னு நினைச்சிட்டு இருந்த நேரத்தில், அவரின் மாமாவிற்கு வெளிநாட்டில் வேலை வாய்ப்பு வந்தது. அவரும் போயிட்டார். இவருக்கும் வேலை இல்லாமல் போயிடுச்சு.