இளையராஜா தனது முதல் சிம்பொனியை அரங்கேற்றியுள்ளார். சிம்பொனி இயற்றுவது பெரிய சாதனை என்கிற அளவில் அதைப் புரிந்து வைத்திருக்கிறோமே தவிர ‘சிம்பொனி என்றால் என்ன?’ என்பதைக் குறித்த அடிப்படைப் புரிதல் நமக்கு இல்லை. 

சிம்பொனி என்பதை ‘இசைப்பொழிவின் ஒத்திசைவு’ என வரையறுக்கலாம். பல்வேறு இசைக்கருவிகளின் வழியாகச் சாத்தியப்படுகிற உச்சபட்ச ஒத்திசைவை (Harmony) அடைதல். ஐரோப்பாவில், குறிப்பாக இத்தாலியில், பதினாறாம் நூற்றாண்டிலேயே சிம்பொனிக்கான அடிப்படை விதிகள் உருவாகிவிட்டன. 

சிம்பொனி இசைக்கப்பட்ட ஆரம்பகாலத்தில் ‘Three Movement’ கட்டமைப்பே பின்பற்றப்பட்டது. முதல் மூவ்மெண்ட்டில் இன்னதெனச் சரியாக விளங்கிக்கொள்ள முடியாத உணர்ச்சிகளைச் சீரான முறையில் இசையாக அடுக்கிச் செல்வார்கள். இது சற்றே abstract தன்மையுடன் பண் அமைக்கப்பட்டிருக்கும்.

எடுத்துக்காட்டுக்கு, சிம்பொனிக்குள்ளேயே ஒரு முரணியக்கத்தை (Counterpoint) அக்கலைஞர் உருவாக்கி வைத்திருப்பார். இதன் வழியாகக் கட்டற்ற உணர்ச்சிகளின் மோதலை ஏற்படுத்தி, செறிவான இசையனுபவத்தை அவரால் வழங்க முடியும். மேலும் பல உள்ளடுக்குகள் மிகுந்த அர்த்தத் தளங்களுக்கு சிம்பொனியை நகர்த்த முடியும்.

முதல் மூவ்மெண்ட் sonata formஇல் அமைந்திருக்கும். இதில்தான் சிம்பொனியின் உரிப்பொருள் (Theme) அறிமுகப்படுத்தப்படுகிறது. பெரும் புயற்காற்று வந்து நம்மை வாரிச் சுருட்டுவதைப்போல, ஆற்றல் மிகுந்த இசை ஆலாபனை இங்கேயே தொடங்கிவிடும். இதை tonic என்றும் dominant என்றும் பிரித்திருக்கிறார்கள்.

அதற்கடுத்து, development section. முன்னர் சிதறல்களாக வெளிப்பட்ட சிம்பொனியின் கருவைக் கூண்டுக்குள் ஒருங்கிணைத்து, அதனை ஒத்திசைவுக்குள் கட்டுக்கோப்பாக நிறுத்தி, கரைகளை மீறாத வெள்ளம் போல வளைந்தும் நெளிந்தும் சீறியும் ஆர்ப்பரித்தும் மடைமாற்றுவது. இதற்குப் பிறகே சிம்பொனி இசையில் ‘tension’ கூடத் தொடங்கும். பெரும் பிரவாகம் கட்டற்றுப் பாயும்.

முதல் மூவ்மெண்ட்டின் பெருவெடிப்புக்குப் பிறகு, தத்தித் தத்தி நடை பழகுவதைப் போன்ற மெல்லிய அசைவுகளால் ஆனது இரண்டாவது மூவ்மெண்ட். புலரியின் முதல் பொன்னொளி போல மனத்தை லேசாக்குவது. 

இதன் gentleness காரணமாக, தனது இசைப்பொழிவின் குணாதிசயங்களைப் பகுப்பாய்வு (introspection) செய்து அசைபோடும் தன்மை இதில் உண்டு. பின்பு மெல்ல மெல்லத் தந்தி மீட்டல்களின் சுறுசுறுப்பு அதிகரித்து, நடன ஒத்திசைவின் துள்ளலுக்கு நம்மை ஆட்படுத்தும். முதல் மூவ்மெண்ட்டைச் செங்குத்தான மலையேற்றம் என்றால் இரண்டாவதை ஆசுவாசத்துக்கான இடைவெளி எனலாம்.

சிறுகதை ஆசிரியன் நாவல் எழுத முயற்சிக்கும்போது சந்திக்கும் தடைகளுடன் இதை ஒப்பிடலாம். மற்ற இசை வடிவங்களை விட சிம்பொனிக்கு விரிவான மற்றும் ஆழமான படைப்புத் திறமை தேவை. 

இசைக்கோவைகள் எழுதுவதால் மட்டும் சிம்பொனி படைத்துவிட முடியாது. பல கருவிகளைப் பற்றிய அறிவு, அவற்றில் உண்டாகும் ஒலி அமைப்புகள், வாத்தியக்கருவிகள் ஒன்றாக ஒலிக்கும்போது உண்டாகும் ஒத்திசைவு, அரங்கின் ஒலிக்கட்டுப்பாடு (Hall acoustics) என பல்துறை பற்றிய விரிவான அறிவு அவசியமாகிறது. இது தொழில்நுட்பம் சார்ந்த சவால்.

பொதுவாக சிம்பொனி இசைக்கருவிகள் மட்டுமே கொண்டு இசைக்கப்படும். ஓபரா (இசை நாடகம்) போல் பாடகர்கள் கிடையாது. அதனால் இசை நுட்பங்கள் வழியே மையக் கருவின் உணர்வுகளை வெளிக்கொண்டு வரவேண்டும். 

கதாபாத்திரங்களின் உணர்வுகளை மோதவிடும் நாடகம் போல, வாத்தியக்கருவியின் இசை பல தளங்களில் ஒன்றோடு ஒன்று மோதி விரிவடைந்து கொண்டே இருக்கும். ரசிகர்களையும் மிகு உணர்ச்சியின் உச்சகட்டம் வரை கொண்டு சென்றபின், மையச் சிக்கல் சமன்பட்டு பேரமைதிக்கு படிப்படியாக திரும்பும்.

கர்நாடக சங்கீத முறைகள் போல் கறாரான இசை வடிவம் சிம்பொனியில் இருந்ததில்லை. கடந்த 150 ஆண்டுகளாக பல இசைக்கலைஞர்கள் சிம்பொனி இசைவடிவத்தை வளர்த்துள்ளனர். சுதந்திரமான வடிவங்களில் பலவித சாத்தியங்களை தன்னுள் அடக்கியபடி மேற்கிசையில் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க இடத்தை சிம்பொனி பிடித்துள்ளது. 

பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் முதல் பாதியில் பீத்தோவன், ஹைடன், ராபர்ட் ஷூமன், ரிச்சர்ட் ஸ்ட்ராஸ் போன்ற இசை மேதைகளால் கண்டெடுக்கப்பட்ட சிம்பொனி ஓபரா வடிவின் உச்சகட்டத்தில் பிறந்த குழந்தை. ஓபரா எனும் இசை நாடகத்திலிருந்து பிறந்த இசைக் காவியம்.

பலதரப்பட்ட வாத்தியக் கருவிகளைக் கொண்ட சிம்பொனியில் தனித்துவம் பெற்ற கருவியென எதுவும் கிடையாது. கன்சர்ட்டோ வகையில் ஒரு குழுவுக்கு முன்னணியாக ஒரு வாத்தியக்கருவி ஒலிக்கும். இதனாலேயே கன்சர்ட்டோ இசைக்கோவைகளை வயலினுக்கான கன்சர்ட்டோ, சிதாருக்கான கன்சர்ட்டோ என முதன்மை வாத்தியக்கருவியை மையமாகக் கொண்டு வகைப்படுத்துவர்.

பல இசைக் கருவிகள் கூட்டாக ஒலிப்பதால், சிம்பொனி குழுவின் அளவு இசைக்கலைஞரின் கற்பனைக்கும் இசைக்கோவையின் தேவைக்கும் கட்டுப்பட்டது. அதேசமயம் கரைபுரண்டோடும் கற்பனையைக் கொண்டே சிம்பொனியை எழுத முடியும்.