சமீபத்தில் இந்திய ஆண்கள் கிரிக்கெட் அணி டி20 உலகக் கோப்பையை இரண்டாவது முறையாக வென்று சாதித்தது. தொடர்ந்து இந்திய அணி வீரர்கள், பிரதமர் மோடியை அவரின் இல்லத்தில் சந்தித்து வாழ்த்துக்களைப் பெற்றனர். 

மோடியும் விருந்தளித்து அவர்களுடன் கலந்துரையாடினார். இதனையடுத்து மும்பை வான்கடே கிரிக்கெட் மைதானத்தில் இந்திய வீரர்களுக்கு பிரம்மாண்ட பாராட்டு விழா நடந்தது. அவர்கள் வந்த வழியெங்கும் கொண்டாட்டங்கள் களைகட்டின. இந்திய அணிக்கு 125 கோடி ரூபாய் பரிசுத்தொகை வழங்கப்பட்டது.

அவர்கள் மாநில அல்லது சர்வதேச அளவிலான கிரிக்கெட்டிற்குள் எப்போது நுழைகிறார்களோ அப்போதே அதிக விலையுள்ள இங்கிலீஷ் வில்லோ பேட்களைத் தேடி நகர்வார்கள். அதுவும் அவர்களுக்கு தேவைப்பட்டால் மட்டுமே. இல்லையெனில் எப்போதும்போல ராசியான பேட்டென காஷ்மீர் வில்லோவிலேயே விளையாடுவார்கள். 

வில்லோ என்பது ஒரு மரவகை. இதில் வொயிட் வில்லோ மரங்கள் இங்கிலாந்தின் எெசக்ஸ் பகுதியில் அதிகம் விளைவிக்கப்படுகின்றன. இதன் அறிவியல் பெயர் Salix alba என்பதாகும். இதனை பிரிட்டனில் டிம்பர், பிளைவுட் உள்ளிட்டவற்றிற்கும் கிரிக்கெட் பேட் உற்பத்திக்கும் பயன்படுத்துகின்றனர்.

‘‘விர் அல்லது வில்லோ, தண்ணீர் அல்லது ஈரப்பதம் உள்ள காஷ்மீரின் ஒவ்வொரு கிராமத்திலும் வளர்கிறது. மேலும் அதன் வளர்ச்சி மிகவும் எளிமையானது. இதன் மெல்லிய கம்பு தீவனமாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. இலைகள் உதிர்ந்தபிறகு எரிக்கப்படுகின்றன.இப்படி ஒவ்வொரு ஆண்டும் நிறைய மரங்கள் வீணடிக்கப்படுகின்றன. 

அதனால், காஷ்மீரிகளை இங்கிலாந்திற்கு அனுப்பி கூடைமுடையும் தொழிலை கற்கச் செய்ய வேண்டும் என்று நினைக்கிறேன். இதனால், இந்தியா முழுமைக்கும் சிறந்த கூடைகளும், நாற்காலிகளும் இந்தப் பள்ளத்தாக்கு பகுதியில் இருந்து வழங்க முடியும்...’’ என்கிறார்.

ஹாக்கி விளையாட்டின் புகழ் குறைந்தபோது ஸ்டிக்குகளின் தேவையும் குறைந்துபோயின. அப்போது பலரின் கவனம் கிரிக்கெட் பேட் பக்கம் திரும்பியது. சுதந்திரத்திற்கு முன்பு வரை முப்பது, நாற்பது குடும்பங்கள் அந்த ஒரு யூனிட்டை நம்பி இருந்தன. வீட்டிற்கு ஒருவர் என அந்த யூனிட்டில் பணியாற்றிக் கொண்டிருந்தனர்.

1947ல் பாகிஸ்தான் உருவான போது இதன் உரிமையாளர் அல்லா பக்‌ஷ் சியால்கோட்டிற்குத் திரும்பிவிட்டார். பிறகு, அங்கே நிறைய பேர் கிரிக்கெட் பேட் உற்பத்தி யூனிட்டைத் தொடங்கினர். 1980கள் வரை சுமார் 30 யூனிட்கள் வரை அந்தப் பகுதியில் இயங்கி வந்தன. 1983ல் இந்திய அணி உலகக் கோப்பையை வெல்ல இந்நிலைமை சட்டென மாறியது.

கிரிக்கெட்டை பலரும் விளையாடத் தொடங்கினர். அதேநேரம் பேட்களின் தேவையும் அதிகரித்தது. உற்பத்தி யூனிட்களும் பெருகத் தொடங்கின. இன்று சங்கம், ஹாலமுல்லா, சேதர் என அனந்த்நாக் மாவட்டம் உள்ளிட்ட காஷ்மீர் பகுதிகளில் சுமார் நானூறுக்கும் மேற்பட்ட யூனிட்கள் கிரிக்கெட் பேட் உற்பத்தியில் ஈடுபட்டுள்ளன.

இதன்வழியாக ஆண்டுக்கு சுமார் 30 முதல் 40 லட்சம் பேட்கள் உற்பத்தி செய்யப்படுகின்றன. பின்னர் இவை இந்தியா உள்ளிட்ட கிரிக்கெட் விளையாடும் 35 நாடுகளுக்கு ஏற்றுமதி செய்யப்படுகின்றன. இதனால், காஷ்மீரில் கிரிக்கெட் பேட் உற்பத்தி ஆண்டுக்கு நூறு கோடி ரூபாய் பிசினஸாக வளர்ந்தது.

இதுதவிர பஞ்சாப்பிலுள்ள ஜலந்தர், உத்தரப்பிரதேசத்திலுள்ள மீரட் ஆகிய பகுதிகளிலும் கிரிக்கெட் பேட்கள் உற்பத்தி செய்யப்படுகின்றன. இதனுடன் கிரிக்கெட்டிற்கான மற்ற உபகரணங்களையும் இவர்கள் உற்பத்தி செய்கின்றனர்.  

இந்நிலையில் ரா மெட்டீரியலான வில்லோ கிடைப்பதில் சிக்கல்கள் எழ, பேட்களின் உற்பத்தி குறையத் தொடங்கின. இதுவே இன்று காஷ்மீர் உற்பத்தியாளர்களின் மிகப்பெரிய கவலையாக மாறியுள்ளது.

இதற்குக் காரணம் வில்லோ மரங்கள் கிரிக்கெட் பேட்டிற்காக நிறைய வெட்டப்பட்டு விட்டதும், போதுமான அளவு வளர்க்கப்படாததுமே ஆகும்.

‘‘எங்களுக்கு 70 ஆயிரம் வில்லோ மரங்கள் ஆண்டுக்கு தேவை. அப்போதுதான் தற்போதைய தேவையை பூர்த்தி செய்யமுடியும். ஒருவேளை அது நடக்கவில்லையெனில் இன்னும் ஓரிரு ஆண்டுகளில் இந்தத் தொழில் முற்றிலும் அழிந்துபோகும்...’’ என்கிறார் காஷ்மீர் உற்பத்தியாளர் ஒருவர்.

இதற்கிடையே கடந்த ஐந்து ஆண்டுகளில் சுமார் 8 ஆயிரம் வில்லோ மரக்கன்றுகளை அங்குள்ள வேளாண் பல்கலைக்கழகம் விவசாயிகளுக்கு வழங்கி உள்ளது. ஆனால், அது போதுமானதாக இல்லை என்கின்றனர் உற்பத்தியாளர்கள். ‘‘இன்னும் நிறைய மரங்களை நடவேண்டும். அப்போதுதான் இந்தத் தொழில் புத்துயிர் பெறும். ஆனால், அதற்கு கோடிக்கணக்கில் நிதி தேவை...’’ எனக் கூறுகின்றனர்.