வெறும் நூறு ரூபாயில் என் திருமணம் நடந்தது!

மலையாளத்தில் முகம் காட்டத் தொடங்கி இப்போது தமிழ் சினிமா மட்டுமல்லாமல், தெலுங்கு சினிமாவிலும் தவிர்க்க முடியாத நடிகராக தன் எல்லைகளை விசாலப்படுத்திக் கொண்டிருப்பவர் ஹரீஷ் பேரடி. நாடகத் துறையில் நீண்ட அனுபவம் உள்ள தன்னை பன்மொழி நடிகராக நிலைநிறுத்திக் கொண்டிருக்கும் திறமையான கலைஞர் இவர்.

*உங்கள் கலைப் பயணம் எப்படி ஆரம்பித்தது?   

எதிர்காலத்தில் எப்படியும் நடிகனாகிவிடவேண்டும் என்ற மன நிலையில்தான் என்னுடைய இளமைப் பருவம் இருந்துச்சு. என்னுடைய ஸ்கூல் அதற்கு வாய்ப்பை ஏற்படுத்திக் கொடுத்துச்சு. ஸ்கூல், காலேஜ் என அடுத்தடுத்து படிப்பை நோக்கி நகர்ந்தாலும் நாடகம் எனக்குள் பெரிய மாயம் செய்துச்சு.  நாடகத்துக்கு அடிமை மாதிரி ஆனேன்.
‘ஜெயப்பிரகாஷ் டிராமா ஸ்கூலில்’தான் நான் பட்டை தீட்டப்பட்டேன். ‘அப்பு & உன்னி’ என்ற ஒரே நாடகத்தை இந்தியா முழுவதும் சுமார் 3500 முறை பண்ணியிருப்போம். அதுதவிர ஏராளமான நாடகங்கள் பண்ணினேன்.

ஒருகட்டத்தில் குடும்பத்தை சுமக்க வேண்டிய பொறுப்பு என் தோளின் மீது இருந்ததால் பிழைப்புக்காக பல வேலைகள் செய்தேன். இருபது, இருபத்தைந்து வயதுக்குப் பிறகு நாடகம் மூலம் வரும் வருமானத்தில்தான் குடும்ப வண்டி ஓடியது.

*சினிமாவில் உங்களுடைய பயணம் எப்போது ஆரம்பித்தது?

2000ம் ஆண்டிலிருந்து சினிமாவில் நடிக்க ஆரம்பித்தேன். சினிமாவில் என்னுடைய ஆரம்பப் புள்ளி ‘கலாபவன் ஆக்டிங் ஸ்கூலில்’ இருந்து ஆரம்பிச்சது. என்னை சினிமாவில் அறிமுகப்படுத்தியவர் பிரபல இயக்குநர் சிபி மலையில்.என்னுடைய நாடகம் பிடிச்சு வாய்ப்பைக் கொடுத்தார். தொடர்ந்து பல படங்களில் நடிக்கும் வாய்ப்பு கிடைச்சது. ‘லெஃப்ட் ரைட் லெஃப்ட்’ என்ற படம் சினிமாவில் எனக்கு திருப்புமுனையைக் கொடுத்துச்சு. அந்தப் படத்துக்குப் பிறகு மலையாளத்தில் எனக்கான இடம் கிடைச்சதுனு சொல்லலாம். அந்தப் படத்தைப் பார்த்துட்டு தமிழிலும் அழைப்பு வந்துச்சு.

*தமிழில் உங்கள் அறிமுகம் தாமதமாக நடந்ததாக எண்ணுகிறீர்களா?

அப்படியில்லை. ‘லெஃப்ட் ரைட் லெஃப்ட்’ படம் பார்த்துதான் மணிகண்டன் ‘ஆண்டவன் கட்டளை’யில் நடிக்க கூப்பிட்டார். சினிமாவைப் பொறுத்தவரை எதுவும் நம் கையில் இல்லை. காலத்தின் கையில்தான் இருக்கிறது. நடிப்பின் மீது எனக்கு தாகம் இருந்தாலும் நானாக எங்கேயும் வாய்ப்பு கேட்டதில்லை. எல்லோரும் என் நாடகத்தைப் பார்த்துதான் கூப்பிட்டார்கள். வாய்ப்பு கேட்பது தவறு என்று சொல்லமாட்டேன். நாடகம் என்னுடைய சினிமாவுக்கான வாய்ப்புகளை எளிதாக்கிடுச்சு.

சினிமாவிலும் என்னுடைய வேலையைப் பார்த்து அடுத்தடுத்து வாய்ப்புகள் கிடைக்க ஆரம்பிச்சது. நம்முடைய வேலையை சரியாகச் செய்தால் கண்டிப்பாக நமக்கான இடம் கிடைக்கும் என்பதில் எப்போதும் எனக்கு நம்பிக்கை உண்டு. அப்படித்தான் வாழ்க்கையில் பல தோல்விகள், சசப்பான அனுபவங்கள் ஏற்பட்டாலும் அதைத் தடைக்கற்களாகப் பார்க்காமல், என்னுடைய வேலையில் தொடர்ந்து கவனம் செலுத்துகிறேன்.

* உங்கள் சினிமா வாழ்க்கையில் மனதுக்கு நெருக்கமான படம் எது?

மோகன்லாலின் ‘மலைக்கோட்டை வாலிபன்’. அந்தப் படத்தில் எனக்கு முக்கியமான கேரக்டர். பீரியட் படம் என்பதால் என்னுடைய கேரக்டருக்கான சுதந்திரம் இருந்துச்சு. சமகாலக் கதையாக இருந்தால் நம்மைச் சுற்றி நடக்கும் விஷயங்களை கவனித்தாலே கேரக்டருக்கான ரெஃபரன்ஸ் கிடைச்சுடும். ‘அய்யனார்’ கேரக்டர் அதுமாதிரி கிடையாது. அந்தவகையில அது வித்தியாசமான படம்னு சொல்லலாம்.

*சினிமாவில் நீங்கள் சந்திச்ச கசப்பான அனுபவம்..?

வாழ்க்கை என்றால் ஏற்ற, இறக்கம் இருக்கத்தான் செய்யும். அதையெல்லாம் கடந்துதான் இந்த இடத்துல வந்து நின்னுருக்கேன். எந்தளவுக்கு கசப்பான அனுபவங்கள் இருந்ததோ, அதேஅளவுக்கு சந்தோஷத்தையும் அனுபவிச்சிருக்கிறேன். கலை சார்ந்த வேலைகள் அனைத்துமே எனக்கு மனநிறைவையும், மகிழ்ச்சியையும் கொடுத்துச்சு.சினிமாவில் நல்ல வருமானம் பார்த்தேன். வீடு, வாசல், பிள்ளைகள், குடும்பம் என மகிழ்ச்சியான வாழ்க்கை. முன்பு நாடகத்துக்காக கொடுத்த கடின உழைப்பின் பலன்களை இப்போது அறுவடை செய்கிறேன்.

*உங்கள் திருமணம் வெறும் நூறு ரூபாயில் நடந்ததாமே?

என்னுடைய திருமணம் காதல் திருமணம். என்னுடைய மனைவி பிந்து. கிளாசிக்கல் டான்ஸ் டீச்சர். மேடைகள்தான் எங்கள் இருவரையும் மணமேடை வரை அழைத்துச் சென்றது. திருமணம் செய்யும்போது என்னிடம் கையில சொல்லும்படி பணம் எதுவுமில்லை. கடன் வாங்கிக் கல்யாணம் என்ற சூழ்நிலையில்தான் எங்கள் திருமணம் நடந்துச்சு. தெரிஞ்சவங்களிடம் நூறு ரூபாய் கடன் வாங்கி திருமணம் செய்துகொண்டோம்.