நாடே செழிப்போடும் களிப்போடும் இருந்தது. பரந்து விரிந்த தனது நாட்டை நீதி தவறாமல் ஆட்சி செய்து வந்தான் சுதர்மன் என்ற அந்த மன்னன். அவன் நாட்டில் வறுமை இல்லை, பஞ்சம் இல்லை, பட்டினி இல்லை, ஏற்றத் தாழ்வு இல்லை. 

மக்கள் அனைவரும் சொர்க்கலோகத்தில் வசிக்கும் வானவர்கள் போல இன்புற்று வாழ்ந்து வந்தார்கள்.மன்னன் சுதர்மன் நல்ல குணவான், வீரன், நீதிமான். உலகம் அனைத்தையும் ஒற்றைக் குடையின் கீழ் ஆட்சி செய்யும் கோமான்.

ஆஸ்ரமத்திற்கு ‘சித்தாஸ்ரமம்’ என்று திருப்பெயர். ஆஸ்ரமத்தில் இருந்த முனிவர் கபில முனிவர். வேதம், சாஸ்திரம், புராணம், ஆகமம்... என அனைத்தையும் கற்று கரை கண்டவர். இவை அனைத்தையும் அறிந்தவர் ஒன்றை உணர்ந்தார். 

இறைவனுக்கு திருவிளக்கு இடுவதைத் தவிர பெரிய ஒரு வழிபாடு இல்லை என்பதுதான் அது. ஆகவே, தனது ஆஸ்ரமத்தில் இருந்த மாலவன் திரு உருவை தினமும் அழகாகப் பூஜித்து அலங்கரித்து திரு விளக்கு ஏற்றி அற்புதமாக வழிபாடு செய்வார் அவர். வழிபாடு முடிந்ததும், இறைவனின் நாமத்தை ஜெபித்துக் கொண்டே காலத்தைக் கழிப்பார். விரதம், உபவாசம் என கட்டுப்பாட்டுடன் வாழ்ந்து வந்தார் அவர்.