ஒருகாலத்தில் ‘உலக போலீஸ்’ என ஒரு நாடுதான் இருந்தது. அது அமெரிக்கா. ஆனால், இன்று இரண்டு போலீஸ்கள். ஒன்று அமெரிக்கா. மற்றது சீனா.

ஆனால், 1980களின் இறுதியில் ரஷ்யா உடைந்தது, பல கம்யூனிச நாடுகளின் வீழ்ச்சி, ஜெர்மனி இணைப்பு எல்லாம் சேர்ந்து உலகத்தை அமெரிக்கா தலைமையிலான ஒற்றை உலகமாக மாற்றியிருந்தது. 

ஆனால், 1990 முதல் ஒரு தேசம் மட்டும் அமெரிக்காவுக்கு டஃப் கொடுத்துக்கொண்டே இருந்தது. அதுதான் சீனா.இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு மாவோ தலைமையிலான கம்யூனிசப் புரட்சி சீனாவை முன்னேற்றப் பாதையில் செலுத்தினாலும் அந்நாட்டின் மக்கள் தொகை பெரும் இடையூறாகவே இருந்து வந்தது.

மட்டுமல்ல... கொள்கையில் சோஷலிசம் பேசினாலும் அமெரிக்கா போலவே சீனாவும் முதலாளித்துவ சிந்தனைகளைத்தான் பின்பற்றியது. இதுவே அதன் பொருளாதார முன்னேற்றத்துக்கும் வழிவகுத்தது.இன்று உலகளவில் பொருளாதார அடிப்படையில் முன்னேறியிருக்கும் முதல் நாடு சீனாதான். 

இரண்டாவதுதான் அமெரிக்கா. இச்சூழலில்தான் ‘வர்த்தகப் போர்’ என உலகளவில் குறிப்பிடப்படும் வரி விதிப்பை அமெரிக்க அதிபர் டிரம்ப், சில மாதங்களுக்கு முன் அறிவித்தார்.சர்வதேச ரீதியில் இந்த நடவடிக்கை விவாதப் பொருளானது. அனைத்து நாடுகளும் இதுகுறித்து விவாதித்து வருகின்றன. இந்நிலையில்தான் அதிமுக்கியமான வினா ஒன்று எழுந்திருக்கிறது.

சீனா மீதான வரலாறு காணாத அமெரிக்காவின் வரி விதிப்பு எங்கு கொண்டு செல்லும்? சீன பொருளாதாரத்தை இந்த நடவடிக்கை பின்னுக்குத் தள்ளுமா?

ஒரு நாட்டின் பொருளாதாரத்தில் முக்கிய பங்கு வகிப்பது உற்பத்திதான். அதாவது மேனுஃபேக்சரிங் (Manufacturing). சீனா பல காலமாகவே உற்பத்தியில் ஒரு சூப்பர் பவராக இருந்து வருகிறது. ‘உலகத்தின் ஃபேக்டரி’ என்று சொல்லும் அளவுக்கு மேனுஃபேக்சரிங் துறையில் சீனா நம்பர் ஒன் தேசமாகத் திகழ்கிறது. 

உண்மையில் உற்பத்தியில் சீனாவின் உலகப் பங்கு 32 சதவீதம். அமெரிக்காவோ வெறும் 17 சதவீதம்தான். இன்னும் 5 வருடங்களில் உலக உற்பத்தியில் சீனாவின் பங்கு 45 சதவீதத்துக்கு உயரும்... அதே கால அளவில் அமெரிக்காவின் பங்கு 11 சதவீதமாக சரியும் என்கிறார்கள்.

இதனால் அமெரிக்காவுக்கு துண்டுவிழும் மதிப்பு 295 பில்லியன் டாலர். இதனால்தான் டிரம்ப் 2017ம் ஆண்டு முதல் முறையாக அமெரிக்க அதிபராக பதவியேற்றதும் சீனாவின் மேல் 20 சதவீத வரி விதித்தார். சோயாபீன்ஸும் பெட்ரோலியப் பொருட்களும்தான் அமெரிக்காவில் இருந்து சீனாவுக்கு ஏற்றுமதி செய்யப்படுகின்றன. 

ஆனால், ஸ்மார்ட்ஃபோன்களில் தொடங்கி, சோலார் பேனல்கள், சிப்கள், எலக்ட்ரானிக்ஸ் பொருட்கள், மேக்னட்டுகள்... எனப் பல பொருட்களை அமெரிக்காவுக்கு ஏற்றுமதி செய்கிறது சீனா.சோயா பீன்ஸை மற்ற நாடுகளில் இருந்து சீனாவால் வாங்க முடியும். பெட்ரோலியப் பொருட்களும் அப்படித்தான்.

மட்டுமல்ல... ஆப்பிரிக்கா, தென் அமெரிக்க நாடுகள், தெற்காசிய நாடுகள்... என பல நாடுகளுக்கு தன் பொருட்களை சீனா ஏற்றுமதி செய்யத் தொடங்கிவிட்டது. இதற்காக சீனா மேற்கொண்ட ‘பெல்ட் அண்ட் ரோட்’ பிராசஸ் பெருமளவு அந்நாட்டு பொருளாதாரத்தை உயர்த்தத் தொடங்கியுள்ளது.

உலகில் இருக்கும் 190 சொச்சம் நாடுகளில் சுமார் 150  நாடுகளை வெட்டியும், ஒட்டியும் போகும் ஒரு பாதைதான் இந்த ‘பெல்ட் அண்ட் ரோட்’  திட்டம். அதாவது இந்த 150 நாடுகளில் இருக்கும் சாலைகள் மற்றும்  துறைமுகங்களை இணைப்பதே இந்தத் திட்டத்தின் நோக்கம்.

இந்தத் திட்டத்தால் ‘பெல்ட் அண்ட் ரோட்’ ப்ராசஸில் இருக்கும் அனைத்து நாடுகளும் பயன்பெறும்... இந்த நாடுகளின் உற்பத்தி மதிப்பு குறைந்தது 5 சதவிகிதம் உயரும் என வாக்குறுதி அளித்தே இந்நாடுகளை தன் திட்டத்தில் சீனா இணைத்திருக்கிறது.பொதுவாக சுமார் 150  நாடுகளின் சாலைகளையும், துறைமுகத்தையும் இணைக்கும்போது அது சூழலுக்கும்  மனிதர்களுக்கும் பல இடைஞ்சல்களைத் தரும். 

ஆனால், அப்படி எதுவும் நடக்காது என சீனா உறுதிமொழி வழங்கியிருக்கிறது. இந்த உறுதி காப்பாற்றப்படுமா என்பது இனி வரும் காலங்களில் தெரிய வரும்.இந்தத் திட்டத்தில் சீனாவுடன் கைகோர்க்கும் நாடுகளுக்கு கடன் வசதிகளையும் சீனாவே செய்து தருகிறது.