ஆலய நுழைவிடத்தில் வேங்கைப் புலி வடிவம் உள்ளது. ஆலய முற்றத்தில் வடக்கு நோக்கியவாறு பெரிய வாழ்முனீஸ்வரர் உள்ளார். கருவறையில் பச்சையம்மன் நின்ற கோலத்தில் காட்சி தருகிறாள். அவளுக்கு இருபுறமும் வனக்குறத்தியான வள்ளியும், வானக் குறத்தியான தெய்வயானையும் உள்ளனர். அதே மேடையில் காத்தாயியும் மயில்மேல் அமர்ந்த பாலசுப்பிரமணியனும் உள்ளனர். கருவறையில் அம்பிகையின் பெரிய சுதைச் சிற்பம் வண்ணம் தீட்டிப் பொலிவுடன் விளங்குகிறது.

இவளுக்கு வலப்புறத்திலும் இடப்புறத்திலும் வளைவுகள் அமைக்கப்பட்டு, அதில் தோழியர் அமைக்கப்பட்டுள்ளனர். இக்கோயிலில் உள்ள பதிவிளக்கும், செம்பாலான குறக்கூடையும் கலையழகு வாய்ந்ததாகும். கோயில் எளிமையாக உள்ளது. இவ்வாலயப் பூசாரிகள் தமிழில் புலமை மிகுந்தவர்கள். பச்சையம்மன் மீது பல பதிகங்களைப்  பாடியுள்ளனர். ஏறத்தாழ முப்பது ஆண்டுகளுக்கு முன் ஒரு சமயம் பூசாரி அன்னையிடம் அம்மா மலைகளுக்கு நடுவே தனிக்காட்டில் இருக்கிறாய்.

உன்னை நாடி வந்து பூசை செய்வதற்கு சிரமமாக இருக்கிறது. நீ ஊருக்கு ஓரமாக வந்து அமர்ந்துவிட்டால் நல்லது அம்மா என்றாராம். அவள் மகனே விரைவில் நெடுஞ்சாலையே என்னை நோக்கி வரப்போகிறது என்றாளாம். அதன்படியே சில ஆண்டுகளில் புதிதாக மலையை உடைத்துப் போடப்பட்ட நெடுஞ்சாலை அம்மன் கோயிலை ஒட்டியே அமைந்ததாம்.