ரத்த மகுடம்-81

பிரமாண்டமான சரித்திரத் தொடர்

‘‘என்ன... வேதாளம் மீண்டும் முருங்கை மரம் ஏறிவிட்டதா..?’’
கரிகாலனை நெருங்கி அவனுக்கு மட்டும் கேட்கும் விதத்தில் சிவகாமி கண்சிமிட்டியபடி முணுமுணுத்தாள்.கண்கொட்டாமல் அவளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த கரிகாலன் தன்னை மீறி புன்னகைத்தான்.

‘‘இந்த சிரிப்புக்கு என்ன அர்த்தம்..?’’‘‘வேதாளம் எந்த முருங்கை மரத்திலும் ஏறவில்லை என்பதுதான்!’’‘‘இது மட்டும் உண்மையாக இருந்தால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும்..?’’‘‘உண்மையாகத்தானே இருக்கிறது... அதை ஏன் நம்ப மறுக்கிறாய் சிவகாமி..?’’‘‘உங்கள் கண்கள் பேசும் மொழி வேறாக இருக்கிறதே... அதனால்தான்...’’‘‘அந்தளவுக்கு நயன பாஷையிலும் நீ கரை கண்டவளா..?’’‘‘உங்கள் கண்கள் பேசும் மொழியை பிசிறின்றி புரிந்து கொள்ளும் அளவுக்கு கசடற நயன பாஷையைக் கற்றவள்தான் நான்!’’சிவகாமியை உற்றுப் பார்த்தான் கரிகாலன்.

‘‘என்ன... அப்படிப் பார்க்கிறீர்கள்..?’’
‘‘இப்போது மட்டுமல்ல... மதுரைக் கோட்டைக் காவலனிடம் நீ பேசும்போது கூட உன்னை சாதாரணமாகத்தான் பார்த்தேன்... பார்க்கிறேன்... ஏனோ உனக்கு அது அசாதாரணமாகத் தெரிகிறது...’’‘‘என்ன செய்யச் சொல்கிறீர்கள்..? இன்னமும் தங்கள் மனதில் என்னைக் குறித்த சந்தேகங்கள் மேலும் மேலும் முளைத்தபடி இருக்கின்றதே...’’கரிகாலன் எந்த பதிலையும் சொல்லவில்லை. என்ன பதில் சொல்வது என்றும் அவனுக்குத் தெரியவில்லை.

‘‘ஆம்... பார்த்ததுமே மதுரைக் கோட்டைக் காவலர் என்று தெள்ளத் தெளிவாகப் புரியும் வகையில் நடமாடும் அந்த வீரரிடம் என் இரு கரங்களையும் மீனைப் போல் குவித்து சமிக்ஞை காட்டினேன். அது பாண்டியர்களின் அடையாளமேதான்... எனவே, பாண்டியர்களின் ஒற்றர் படைத் தலைவியாகவும் நான் இருக்கலாமோ என்ற சந்தேகம் உங்களுக்குள் எழுந்தது... உங்கள் கண்கள் அதைப் பிரதிபலித்தது...’’
‘‘அதென்ன ‘உம்’ விகுதி..?’’

‘‘என்ன செய்ய..? சாளுக்கியர்களின் ஆளுகைக்கு உட்பட்ட காஞ்சி மாநகரத்தில் நாம் இருவரும் நடமாடுகையில் என்னை சாளுக்கியர்களின் ஒற்றர் படைத்தளபதியாக நினைத்தீர்கள்... அங்கு நடைபெற்ற சம்பவங்களும் உங்களையும் என்னையும் தனித்தனியே சந்தித்த நபர்களும் உங்கள் எண்ணத்துக்கு தூபம் போட்டார்கள். இதை வைத்து பல்லவ இளவரசர் முன்னால் என் மீது விசாரணையும் நடத்தப்பட்டது.

ஏனோ தன்னுடன் இருக்கும் உங்களை எல்லாம் நம்பாமல் ஊர் பெயர் தெரியாத என்னை பல்லவ இளவரசர் நம்பினார்... என் மீது சுமத்தப்பட்ட குற்றச்சாட்டுகள் அனைத்தையும் புறந்தள்ளினார்... ஆனாலும் உங்களுக்குள் இன்னமும் சந்தேகம் தீரவில்லை... மதுரைக்குள் நாம் காலடி எடுத்து வைத்ததுமே பாண்டியர்களின் சமிக்ஞையை வேறு கோட்டைத் தலைவரிடம் நான் காட்டினேனா... முடிவே செய்துவிட்டீர்கள், பாண்டியர்களின் ஒற்றர் படைத் தலைவியாகவும் நான் இருக்கலாமோ என்று! ‘உம்’ விகுதிக்கு காரணம், இப்போதும் உங்கள் மனதின் அடி ஆழத்தில் சாளுக்கியர்களின் ஒற்றர் படையைச் சேர்ந்தவளாக நான் இருக்கலாம் என்ற ஐயம்!’’

வருத்தமோ கோபமோ இல்லாமல் சர்வ சாதாரணமாக இதை தன் கண்களைப் பார்த்தபடி சொன்ன சிவகாமியை அப்படியே அள்ளி அணைக்க வேண்டும் என்று கரிகாலனுக்குத் தோன்றியது!என்ன அழகாக அவளை நம்புவதா வேண்டாமா... அவள் யாராக இருப்பாள்... என்றெல்லாம் தன்னுள், தான் அலைபாய்வதை ஸ்படிகம் போல் தனக்கே காட்டிவிட்டாள்!அவள் கரங்களைப் பற்றி கரிகாலன் அழுத்தினான்.

‘‘ம்... ம்... இது பொது இடம்... சுற்றிலும் மக்கள் நடமாட்டம் இருக்கிறது... உணர்ச்சிகளைக் கட்டுப்படுத்துங்கள்! வேண்டுமானால் சத்திரத்துக்குச் சென்று நமக்கான அறையில் நாம் மட்டுமே இருக்கும்போது அதை வெளிப்படுத்துங்கள்! தடையேதும் சொல்ல மாட்டேன்!’’ சிவகாமி கண்களைச் சிமிட்டினாள்.யாரும் அறியாமல் ரகசியமாக அவளை ரகசிய இடத்தில் கரிகாலன் கிள்ளினான்!செல்லமாக அவனை முறைத்தவள், ‘‘வாருங்கள்...’’ என்றபடி நடக்கத் தொடங்கினாள்.

தோளோடு தோள் உரச... கரங்களைப் பற்றியபடி நடந்த அவர்கள் இருவரையும் பார்த்த மதுரை மக்கள் தங்களுக்குள் புன்னகைத்துக் கொண்டார்கள். காதலர்கள்! புதியதாகத் திருமணமானவர்கள்! இருட்டத் தொடங்கி இருந்ததால் மதுரை வீதிகளில் இருந்த தூண்களில் பாண்டிய வீரர்கள் தீபங்களை ஏற்றியிருந்தார்கள். மக்களுக்கு இடையூறு செய்யாமல், குறிப்பிட்ட இடைவெளியில் வேல்களையும் வாட்களையும் தாங்கியபடி காவலர்கள் நின்றிருந்தார்கள்.