சமயமும் தொன்மமும்

திங்கள்

ஆதி குடிமக்கள் ஞாயிறு போலத் திங்களுக்கும் ஆற்றல் இருப்பதாக நம்பினர். திங்கள் வழிபாடு தனக்கென்று தனித்த சடங்கு முறைகளோடு நடைபெறுகிறது. வேளாண்மை சமூகத்தில் திங்கள் வழிக் காலக்கணிப்பு நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டது. வானக் கடவுளுக்கும் ஞாயிற்றுக்கும் அடுத்தநிலையில் திங்களை ஓர் உயர் கடவுளாகப் போற்றி வந்தனர். வானத்தையும் நிலத்தையும் தம்பதிக் கடவுளராகக் கருதியது போலவே ஞாயிற்றையும், திங்களையும் தம்பதி கடவுளராக ஏற்றனர்.

இதனால் நிலத்திற்குரிய பண்புகளைத் திங்களுக்கும் ஏற்றினர். தொன்மக் கதைகளில் (குறிப்பாகத் தென் அமெரிக்காவில்) ஞாயிறும் திங்களும் தம்பதியராக இடம் பெறுகின்றனர். கடக, மகர ரேகைகளுக்கு இடையே உள்ள நாடுகளில் திங்களைப் பெண்ணாக உருவகித்தனர். வேட்டைச் சமூகத்தினைச் சேர்ந்த சிலர் மட்டும் திங்களை ஆணாகக் கருதி வருகின்றனர். எடுத்துக்காட்டாக, ஆப்பிரிக்காவைச்  சேர்ந்த புஷ்மென் (Bushmen) இனத்தவர், செமாஸ், அந்தமான், சாக்கே நாடுகளில் வாழ்பவர்களிடையே இந்நம்பிக்கை காணப்படுகிறது. எகிப்து, இந்தியா, பாபிலோனியா பகுதிகளிலும் திங்களை ஆணாகக் கருதுவதும் உண்டு.

கிரேக்க, உரோம நாகரிகங்களில் திங்களைப் பெண்ணாக உருவகித்து செலீன் (selene) லூனா (Luna) என்ற பெயர்களில் வழங்குகின்றனர். திங்களை ஆணாகக் கருதுவோர் முழு நிலவை, நன்றாக உண்டு களித்திருக்கும் நபராகக் கொள்வர். தேய்பிறைக் காலத்தைத் திங்களின் இரு மனைவியரான வீனஸ் (Venus) ஜுபிடர் (Jupiter) ஆகியவர்களால் உணவூட்டப்படாமல் மெலிந்திருக்கும் நிலையாகக் கருதுவர்.