சமீபத்தில் ஆர்சிபி அணி ஐபிஎல் கோப்பையைக் கைப்பற்றிய வெற்றி விழா நிகழ்வு கோலாகலமாகக் கொண்டாடப்பட்டது. பெரும் மகிழ்ச்சியோடு தொடங்கிய அந்த விழா, பெருத்த சோகத்தில் முடிந்தது. 

அந்த நிகழ்வுக்கு வந்திருந்தவர்களில் 11 பேர் கூட்ட நெரிசலில் சிக்கி செத்துப்போனார்கள். 47 பேர் காயமடைந்து மருத்துவமனையில் சிகிச்சைக்கு அனுமதிக்கப்பட்டார்கள். இதில், பெரும்பாலானவர்கள் இளையவர்கள்.

அதுதான் பெரிய கொடுமை. வாழ வேண்டிய வயதில் கேளிக்கை மோகத்தில் மூழ்கி வாழ்க்கையையே பறிகொடுத்திருக்கிறார்கள்.இதற்கு சில மாதங்களுக்கு முன்புதான் ஆந்திராவில் புஷ்பா 2 திரையரங்குக்கு நாயகன் அல்லு அர்ஜுன் வந்தபோது ஏற்பட்ட நெரிசலில் ஒருவர் இறந்தார்.  

தமிழகத்தில் சுனாமி வந்த போது, ‘கடல் ஊருக்கு வந்திடுச்சாம் போய் பார்த்துட்டு வரோம்‘ என்று போய் இறந்தவர்களும் உண்டு. மஞ்சும்மல் பாய்ஸ் படம் ஹிட் அடித்தவுடன் குணா குகை நோக்கி குவிந்தார்கள் மக்கள். கோவா கோயில் தேர் திருவிழாவில் ஆறு பேர் நெரிசலில் இறந்தார்கள்.

விளைவு கிரிக்கெட்டோ, சினிமாவோ, கோயில் திருவிழா எங்கு என்ன நிகழ்வு நடந்தாலும் செல்போனும், கேமராவும் கையுமாகக் கிளம்பிவிடுகிறார்கள். சிலர் இதெல்லாம் இல்லாமல் வெறுமனே வைப் செய்யப் போகிறோம் என்று செல்கிறார்கள். 

இன்றைய இளைய தலைமுறையை வைப் மோகம் பேயைப் போல் போட்டு ஆட்டிவைக்கிறது. எல்லாமே இவர்களுக்கு வைப்தான். பார்ட்டி என்றாலும் வைப்தான். மீட்டிங் என்றாலும் வைப்தான். கோயில் என்றாலும் வைப்தான்.

ஆனால், சனி ஞாயிறுகளிலும் விடுமுறைகளிலும் பழனிக்கோ திருவண்ணாமலைக்கோ திருச்செந்தூருக்கோ சென்று பாருங்கள். பழனி பஞ்சமாமிர்தம் போல் நெரிசலில் போட்டு பிதுக்கி எடுத்துவிடுவார்கள். அத்தனை கூட்டம். அங்கே எங்கே போய் அமைதியை தேடுவது. தூய்மையைப் பராமரிப்பது. 

நெரிசல் மிகுந்த இடங்களில் இயல்பாகவே தூய்மை என்பது காணாமல் போய்விடும். ஒரு காலத்தில் திருப்பதியிலும் சபரிமலையிலும்தான் கூட்டம் என்பார்கள். இன்றோ எந்த பெரிய கோயில்களுக்குமே போய் நிம்மதியாய் சாமி கும்பிட இயலவில்லை.

ஏன் இந்த நெரிசல் மோகம். பொதுவாக நம்மிடம் ஒரு கும்பல் மனநிலை உள்ளது. கும்பலோடு இருப்பதும். கும்பலாக ஓரிடத்தில் நுழைந்து அந்த இடத்தையே அட்ராசிட்டி செய்வதும் நம் மக்களுக்கு மிகுந்த போதை தரும் விஷயங்கள். இந்த இளையோர் கூட்டம் அதனைத்தான் வைப் என்கிறது. 

ஒட்டுமொத்த கூட்டமும் வரிசையில் நின்றுகொண்டு இருக்கும் போது, திடீரென ஒரு பத்திருபது பேர் கொண்ட குடும்பமோ நண்பர்கள் குழுவோ கூட்ட நெரிசலைப் பிளந்துகொண்டு அநியாயமாய் முன்னேறுவார்கள். அவர்கள் அப்படி முன்னேறுவதைப் பார்த்து வரிசையில் நிற்பவர்களும் முன்னே செல்ல முனைவார்கள்.

விளைவு கூட்ட நெரிசல். அந்த கொடூர நெரிசலில் சிக்கி முதியவர்களும் குழந்தைகளும் நோயாளிகளும் கடும் அவஸ்த்தை அடைவார்கள். சமயங்களில் உயிர்பலியும் நிகழும். இத்தனைக்கும் என்ன காரணம். 

ஏதோ ஒரு பத்து பேர் ஒழுங்காய் வரிசையில் வராமல் இடையில் புகுந்து முன்னேற பார்த்ததுதான். அவர்களை எது இப்படிச் செய்ய வைக்கிறது. அவர்களின் கும்பல் மனநிலைதான். நாம் பத்து பேர் இருக்கிறோம். நாம் ஐம்பது பேர் இருக்கிறோம்.

ஆனால், அது எத்தனை தவறான பழைய மனோபாவம் என்பதை நாம் புரிய வேண்டும். முதலில் நிறைய கூட்டம் கூடும் இடம் என்றால் இயன்ற வரை அதனைத் தவிர்க்க முயலலாம். நேரடியாகப் போய் அதனைப் பார்ப்பதைவிட தொலைக்காட்சியில் அதனை அபாரமாகப் பார்க்க முடியும். 

கூட்டம் இருக்கும் இடம் என்றால் முறையான வரிசையைப் பின்பற்றலாம். குறிப்பாக கோயில்களில் அமைதியான வரிசை முறை அனைவருக்கும் நல்லது. திருவிழா தேர் சமயங்களில் கோயிலுக்கு செல்லாமல் இருப்பதே நல்லது என்று தோன்றுகிறது. தேர் பார்க்கும் போ நெரிசலில் சிக்கி சின்னாபின்னமாவதற்கு அமைதியாய் வீட்டில் இருந்தே கடவுளை வழிபடலாம். கூட்டம் போனதும் போய் இறைவனை தரிசிக்கலாம்.