இந்தியாவின் ஆம்புலன்ஸ் மனிதர் எனப் பெயரெடுத்தவர் சாந்தகுமார். கடந்த 1981ம் ஆண்டே சென்னையில் முறைப்படுத்தப்பட்ட தனியார் ஆம்புலன்ஸ் சேவையை முதன்முதலில் தொடங்கி, அதில் பல்வேறு தொழில்நுட்பங்களைப் புகுத்தியவர்.

அதுமட்டுமல்ல; உலகில் முதன்முதலாக இறந்த உடல்களை வைக்கும் ஃப்ரீசர் பாக்ஸை கண்டுபிடித்தவரும் இவர்தான். ஆம்புலன்ஸ் சேவையில் ‘ஃபிளையிங் ஸ்குவாடு’ என்ற பெயரில் தனித்துவமாகப் பிரகாசிப்பவர். பல்வேறு விவிஐபிகள் மறைவின்போது ஃப்ரீசர் பாக்ஸும், இறுதி ஊர்வல ஆம்புலன்ஸ் வண்டியும் அனுப்பி பலரின் கவனம் பெற்றவர்.

சென்னை கிழக்கு அண்ணாநகரின் நியூ ஆவடி சாலையில் இருக்கிறது இந்த அரசு அங்கீகாரம் பெற்ற ‘லெவல் ஒன் மார்ச்சுவரி வித் ஃபியூனரல் ஹோம்’. அதாவது அமரர் அறையுடன் கூடிய இறுதிச் சடங்கு மற்றும் அஞ்சலி செலுத்தும் இடம். இதற்கு ‘ஃபிளையிங் ஸ்குவாடு ப்ராமிஸ்’ எனப் பெயர் வைத்துள்ளார் சாந்தகுமார்.

கீழே அலுவலகத்துடன் கூடிய அமரர் அறையும், மாடியில் இறுதிச் சடங்கு அறையும் உள்ளன. இதற்குள் செல்லும் எவருக்கும் நிச்சயம் ஓர் அமரர் அறைக்குள் வந்ததுபோன்ற உணர்வை ஏற்படுத்தாது. ஏனெனில், இது முழுவதும் குளிரூட்டப்பட்ட, 99.99 சதவீத ஜெர்ம்ஸ் ஃப்ரீயுடன்கூடிய ஓர் கார்ப்பரேட் அலுவலகம்போல இருப்பதுதான்.   

‘‘அரசுகிட்ட தனியார் மார்ச்சுவரிக்கான அனுமதி கேட்டோம். அவங்க பரிசீலனை பண்ணி சுடுகாட்டிற்குள் இடம் தரலாம்னு சொன்னாங்க. ஆனா, இரவில் உறவினர்கள் அங்கு வந்து பார்ப்பது சிரமம். அதனால் வெளியே சாலையின் ஓரத்தில் கொடுங்கனு கேட்டேன். அப்படியாக இந்த அமரர் அறை உருவானது.

இதை நாங்களும் சென்னை பெருநகர மாநகராட்சியும் ஃபார்ட்னர்ஷிப்ல பண்றோம். அவங்க இடம் தந்தாங்க. நாங்க பில்டிங் அமைச்சிருக்கோம். மாத வாடகைதான். ஜிஎஸ்டி எல்லாம் சேர்த்து 40 ஆயிரம் ரூபாய் கட்டணும். மற்றபடி மின்சாரக்

எப்படி நாங்க அவங்ககிட்ட இருந்து வாங்கிட்டு வந்தோமோ அப்படியே கொடுப்போம். அந்த ஆத்மாவும் வாடாது. அவங்களுக்கு போட்ட பூமாலையும் வாடாது. அதனால்தான் இதை ‘ஃபிளையிங் ஸ்குவாடு ப்ராமிஸ்’னு சொல்றோம்.

அடுத்து இந்த ஃப்ரீசர் பாக்ஸ்ல கேமிரா வைக்க இருக்கோம். இதற்கான லிங்க்கை அவங்க உறவினர்களிடம் கொடுத்திடுவோம். அவங்க வெளிநாட்டுல இருந்தே உடலைப் பார்க்கலாம். பிறகு, உறவினர்கள் வெளிநாட்டுல இருந்து எந்நேரம் வந்தாலும் நாங்க அனுமதிப்போம்.

‘‘இந்தியாவுல இதுதான் முதல் அமரர் அறை. உலக அளவில் எல்லா நாடுகளிலும் இருக்கு. வெளிநாடுகள்ல அந்த ஆத்மாவை வீட்டிற்குக் கொண்டு போறதில்ல. ஆஸ்பத்திரியிலிருந்து நேராக ஃபியூனரல் ஹோமிற்குக் கொண்டு போய் ஸ்டோர் பண்ணிடுவாங்க. 

பிறகு, அங்கேயே இறுதிச் சடங்குகள் எல்லாம் முடிச்சிட்டு அடக்கம் பண்ணிடுவாங்க.நாம அப்படியில்ல. ஆஸ்பத்திரியிலிருந்து நேராக வீட்டுக்குக் கொண்டு போய் அங்கே சடங்குகள் செய்வோம். பிறகு, சுடுகாட்டில் சடங்குகள் நடக்கும். அப்புறம் எரியூட்டுவோம்.

ஆம்புலன்ஸ் சர்வீஸ் கேட்குறவங்க இந்த மாதிரி ஆத்மாவை வைப்பதற்கான சர்வீஸ் செய்யக்கூடாதா... எல்லா சேவைகளையும் ராயலாக தர்றீங்க... இந்தக் கான்செப்ட்டை ஏன் விட்டீங்கனு கேட்டாங்க. அப்ப அரசுகிட்ட அனுமதி கேட்டிருக்கோம்னு சொன்னோம்.2021ல் அரசிடம் அனுமதி கேட்டோம். 

நீண்ட பரிசீலனைக்குப் பிறகு கடந்த 2023ம் ஆண்டு நவம்பர் மாதம் அனுமதி தந்தாங்க. இதிலும் டெண்டர் விட்டாங்க. ரெண்டு பேர் கலந்துகிட்டோம். இதுக்காக அரசு சில விதிமுறைகள் வச்சிருந்தாங்க. நாங்க எல்லா சான்றிதழ்களையும் கொடுத்து தேர்வானோம்.

இதுக்கு முதல்ல நான் சென்னை உயர்நீதிமன்ற நீதியரசர் பி.என்.பிரகாஷ் சாருக்கே நன்றி சொல்லணும். அவர்கிட்ட பேசும்போது இந்த விஷயத்தை சாதாரணமாகச் சொன்னோம். உடனே அவர் அப்போது சென்னை பெருநகர கமிஷனராக இருந்த ககன்தீப்சிங் பேடி சாருக்கு போன் செய்தார்.அவர் அடுத்த நிமிடமே அந்தக் கருத்தை உள்வாங்கி நடவடிக்கை எடுத்தார். 

இப்ப கமிஷனர் ராதாகிருஷ்ணன் சார் இடத்திற்கு அனுமதி கொடுத்தார். இவங்களுக்கு நான் நன்றி சொல்ல கடமைப்பட்டிருக்கேன்...’’ என நெகிழ்ச்சியாகக் குறிப்பிட்ட சாந்தகுமார், எதிர்காலத் திட்டம் பற்றி பேசினார்.

‘‘இப்ப இரண்டு கேஸ் இதுல பண்ணியிருக்கோம். முதல் ஆத்மா டாக்டர் அமரேசன் சார். இவர் சிறுநீரகவியல் மருத்துவர். எம்ஜிஆருக்கு சிறுநீரகப் பிரச்னைக்கான சிகிச்சை அளிச்சவர். அவர் சமீபத்தில் தவறிட்டார். அவரின் உறவினர்கள் வெளிநாட்டில் இருந்தாங்க. அவர் ஆத்மாவை இங்க இரண்டு நாட்கள் வச்சிருந்தோம். 

அடுத்து இன்னொருவர் ஆத்மாவை அவங்க உறவினர்களின் வருகைக்காக வச்சோம். எல்லோருக்குமே ரொம்ப திருப்தி.இனி, அடுத்தகட்டமாக செல்லப் பிராணிகளுக்கு பண்ணலாம்னு இருக்கோம். ஏற்கனவே செல்லப் பிராணிகளுக்கு இறுதி ஊர்வல ஆம்புலன்ஸ் வச்சிருக்கோம். இப்ப இதேபோல செல்லப் பிராணிகளுக்கும் மார்ச்சுவரிக்கு அனுமதி கேட்டிருக்கோம்.

இன்னைக்கு இருக்கிற வெளிநாடு கலாசாரத்துல அப்பா, அம்மாவை தனியாக விட்டுட்டு பசங்க வௌிநாடு போயிடுறாங்க. தனியாக இருக்கிற அவங்களுக்கு செல்லப் பிராணிகள்தான் துணையாக இருக்குது. அது இறந்தால் அதன் இழப்பை தாங்கிக்கிற சக்தி அவங்ககிட்ட இருக்கிறதில்ல.அதை அவங்ககிட்ட இருந்து வாங்கி அடக்கம் பண்ணவே நாங்க படாதபாடு படுகிறோம். சமீபத்துல 85 வயசு உள்ள ஒரு அம்மாவின் பக் நாய் இறந்திடுச்சு. 

அதை அவங்ககிட்ட இருந்து கலெக்ட் பண்ண ஒரு நாளாச்சு. அவங்க அதை தரவேமாட்டேன்னு அடம்பிடிக்குறாங்க. ‘இல்லங்க... நாற்றம் வர ஆரம்பிச்சிடுச்சு, கொடுத்திடுங்க’னு சொல்றோம். குடியிருப்புல உள்ளவங்களும் சொல்றாங்க. ஆனா, அவங்க இது என் பெட்னு சொல்லி அழுறாங்க.

அந்தமாதிரி சூழ்நிலையில் இதுமாதிரி செல்லப் பிராணிகளுக்குப் பண்ணினால் என்னனு தோணுச்சு. இப்ப செல்லப் பிராணிகளுக்கு ஃப்ரீசர் பாக்ஸும், இறுதி ஊர்வல ஆம்புலன்ஸும் இருக்கு. ஒரு போன் பண்ணினால் போதும்.சமீபத்துலகூட சிங்கப்பூர்ல இருந்து ஒரு பெண் போன் செய்தாங்க. ‘என் செல்லப் பிராணி இறந்திடுச்சு. 

அம்மாவும், அப்பாவும் அங்கதான் இருக்காங்க. என்ன சார்ஜ் பண்ணுவீங்களோ வாங்கிக்கோங்க. என் செல்லத்தை அப்படியே வச்சிருங்க. நான் வந்துடுறேன். ஆனா, வர இரண்டு நாட்கள் ஆகும். அதுவரை வைக்கமுடியுமானு’னு கேட்டாங்க. நான் ஐந்து நாட்கள் கூட வச்சுத்தர்றேன். அதுக்கான ஃப்ரீசர் பாக்ஸ் இருக்குனு சொல்லி வச்சுக் கொடுத்தேன்.