சுபகாரியங்களுக்குப் போகும் பொழுது பூனை குறுக்கே வந்தால் என்ன செய்ய வேண்டும்?

 பதில்: சகுனத் தடைகள் என்று சில விஷயங்களை நம்முடைய முன்னோர்கள் சொல்லி வைத்திருக்கிறார்கள். அதிலே ஒரு விஷயம்தான் பூனை குறுக்கே  செல்வது. ஏதாவது முக்கியமான காரியங்களுக்கு வெளியே செல்லும் பொழுது, பூனை குறுக்கே வந்தால் அச்சப்பட வேண்டியதில்லை. 

திரும்பவும் வீட்டுக்குள்ளே வந்து தண்ணீர் அருந்தி விட்டு சிறிது நேரம் கழித்து செல்லலாம். வெளியிலே செல்லும் பொழுது கால் வழுக்கினாலோ அல்லது தலை இடித்துக் கொண்டாலோ அப்பொழுதும் இதைப் போலவே சற்று நிதானித்து தண்ணீர் குடித்துவிட்டு வெளியே செல்ல வேண்டும்.  

பதில்: பொறுமையும் முயற்சியும்தான் வழி. இங்கு பலருக்கும் பொறுமை இல்லை. எல்லாவற்றிலும் அவசரம். ஒரு உதாரணம் சொல்கிறேன். மூங்கிலைப் பயிரிட்டு தண்ணீர் ஊற்றுவார்கள். பருவங்கள் போகும். ஆனால் செடி வளரவே வளராது. முழுசாய் நான்கு வருடங்கள் செடி அப்படியே இருக்கும். செடிக்குத் தண்ணீர் ஊற்றுபவர் பொறுமையுடன் அதை பராமரிக்க வேண்டும். ஆனால், அதற்கு அடுத்த பருவத்தில் சட சடவென மூங்கில் வளரத் துவங்கும். ஒரே ஆண்டில் 80 அடிகள் உயரம். அது எட்டிப் பிடிக்கும். 

முதல் நான்கு ஆண்டுகள் அந்த மூங்கில் வேர்களை பூமியில் நன்றாக இறக்கி மிகச் சிறந்த பிடிமானத்தை உருவாக்கிக் கொள்கிறது. வேர் பலமாக இருப்பதால், ஐந்தாவது ஆண்டில் அசுர வளர்ச்சி அடையும் போது அது தடுமாறுவதும் இல்லை, தடம் புரள்வதும் இல்லை! பொறுமையும் விடா முயற்சியும் வெற்றிகளை உருவாக்குகிறது. நமது அடித் தளத்தை வலுவாக்கிக் கொள்ள பொறுமை நம்மைத் தூண்டுகிறது.

 பதில்: ஒருவரது இறுதி நாட்களை ஜோதிடக் கணிதம் மூலம் சொல்ல முடியும் என்று சொன்னாலும், அது அவ்வளவு எளிதல்ல. ஆனால் மகான்கள், தங்கள் இறுதிக்காலம் குறித்து மிகத்துல்லியமாக தங்கள் சீடர்களிடம் சொல்லிவிடுகிறார்கள். அவர்களுடைய அந்தராத்மாவுக்கு எதிர்கால நிகழ்வுகள் படம் போல் தெரிகின்றன. 

இது புராணத்தில் மட்டுமல்ல அண்மையில் நம்மிடையே வாழ்ந்த பல மகான்களின் வாழ்க்கையிலும் நாம் காண முடியும். வள்ளலார், ராகவேந்திர சுவாமிகள், ரமணர், ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர், விவேகானந்தர் போன்ற மகான்கள் தங்கள் இறுதி நாட்களைக் குறித்து மிகத் தெளிவாக இருந்தார்கள். அதுவும் சுவாமி விவேகானந்தரின் இறுதி நாள் எப்படி கழிந்தது என்பதை அறிய வியப்பு ஏற்படுகிறது. இது குறித்துப் பதிவுகள் இருக்கின்றன.

தாம் உடலைவிட இன்னும் மூன்று நாட்கள் இருந்தபொழுது கங்கைக்கரையோரம் உலாவிக்கொண்டிருந்தபோது வில்வ மரத்தடியில் நின்றார். அந்த வில்வ மரத்தடியில் அமர்ந்து தியானம் செய்வது சுவாமிகளின் வழக்கம். தம் சீடர்களுடன் சற்று நேரம் அந்த வில்வ மரத்தையே உற்றுப் பார்த்த சுவாமிகள், “தாம் தேகத்தை விட்ட பின்பு அதை இம்மரத்துக்கு அருகில் வைத்து தகனம் செய்து விடும்படி” சுவாமிகள் உத்தரவிட்டார். 

உடலைத் துறப்பதற்கு இரண்டு நாளைக்கு முன்பு, சுவாமிகள் தாமே அமுது சமைத்து சிஷ்யர்களுக்குத் தம் கைப்படப் பரிமாறினார். கையலம்புதற்குத் தாமே நீர் வார்த்தார். 1902-ஆம் ஆண்டு ஜூலை 4-ஆம் நாள் பஞ்சாங்கத்தில் விடுதலைக் குரிய நாளாகக் குறிப்பிட்டு வைத்திருந்தார். அன்று சிவராத்திரி.

ஜூலை 4-ஆம் நாள் வழக்கத்துக்கு மாறாக காலையில் 8 மணியிலிருந்து 11 மணிவரை குருதேவரது பூஜையறைக்குள் சென்று தாளிட்டுக்கொண்டு தியானம் செய்தார். வழக்கத்துக்கு மாறாக நண்பகலில் தமது குரு சகோதரர்களுடனும், சிஷ்யர்களுடனும் பந்தியில் அமர்ந்து ஆகாரம் ஏற்கலானார். 

நண்பகல் ஆகாரத்திற்குப் பிறகு சிஷ்யர்களை ஒன்றுதிரட்டி வைத்துக் கொண்டு 3 மணி நேரம் சம்ஸ்கிருத இலக்கணத்தைப் பற்றி சுவாமிகள் பாடம் நடத்த ஆரம்பித்தார். மாலையில் தமது குரு சகோதரர் பிரேமானந்த சுவாமிகளைத் தம்முடன் அழைத்துக் கொண்டு சுவாமி விவேகானந்தர் இரண்டு மைல் தூரம் வெளியில் சென்று உலாவி வந்தார்.