தகன மூர்த்தியின் சிற்பங்கள் வரிசையில் பேரழகு வாயந்ததும், மிகப் பெரியதுமாகிய வடிவம் கங்கைகொண்ட சோழபுரத்து கங்கைகொண்ட சோழீச்சரத்தில்தான் உள்ளது. 

அத்திருக்கோயிலின் ஸ்ரீவிமானத்தின் வடபுறச் சுவரில் திகழும் ஐந்தாம் தேவகோஷ்டத்தில் காமதகன மூர்த்தியின் திருவுருவம் இடம்பெற்றுத் திகழ்கின்றது. கோஷ்டத்தின் இருமருங்கும் சுவரில் நான்கு வரிசைகளாக சிறிய சிற்பங்கள் காணப் பெறுகின்றன. கோஷ்டத்திற்கு வலப்புறம் மேலாகச் சிவபெருமானை நோக்கி அம்பு எய்யும் மன்மதன் காணப்பெறுகின்றான்.

நேர் எதிர்புறம் ஒற்றைக் காலை மடித்த நிலையில் ஒருவர் நின்றவாறு யோகத்தில் ஈடுபட்டுள்ளார். அது சிவனாரைக்கூடக் குறிப்பதாக இருக்கலாம். அடுத்த இரண்டாம் வரிசையில் விண்ணில் மிதந்தவாறு ஈசனை கையுயர்த்திப் போற்றும் சூரியன், சந்திரன் மற்றும் ஒரு தெய்வ உருவம் ஆகியவை இருபுறமும் உள்ளன. 

மூன்றாம் வரிசையில் கண்நுதற்கடவுளாம் சிவபெருமானின் நயனத்திலிருந்து எழுந்த தீயின் தகிப்பினைத் தாங்க இயலாத மன்மதன் நீட்டிய கரங்களுடன் எரிந்து வீழ அவனுக்குப் பின்புறம் அமர்ந்துள்ள இரதியோ அவனுடலைத் தாங்கிப் பிடிக்கின்றாள். எதிர்புறம் பரமேட்டியின் திருக்கருணையால் உயிர்த்தெழுந்த மன்மதனும் இரதியும் இருகரம் கூப்பி நிற்கின்றனர்.

காமனைக் கண்ணுதற்கடவுள் எரித்த வரலாறு முழுதும் அறிந்தபிறகு இக்காட்சியை மீண்டும் நோக்கு வோமாயின் நாம் மேலும் தெளிவுறுவதோடு சிற்பக்காட்சியின் சீர்மையையும் அறிவோம்.

புராண வரலாறும், மூவர் கூற்றும் அறிந்தபின்பு மீண்டும் இச்சிற்பக் காட்சியைப் பாருங்கள். மன்மதன் எரிந்து பொடியாய் வீழும்போது எழுந்த தீயின் தகிப்பினை நாமும் உணர்வோம். இரதியின் வேண்டுகோளுக்காக மீண்டும் அவனை உயிர்ப்பித்து அருளிய அக்கருணாமூர்த்தியின் திருமுகத்தை உற்றுநோக்குங்கள். 

அங்கு வெளிப்படும் கருணை மழையால் நாமும் நனைந்து குளிர்வோம். கங்கைகொண்ட சோழீச்சரத்தில் உள்ள இக்காட்சியைக் கண்டபின்பு தஞ்சைப் பெரிய கோயிலிலும், தாராசுரம் ஐராவதீசுவரர் கோயிலிலும் உள்ள காமதகனக் காட்சியை ஒருமுறையேனும் காணுங்கள். சோழச் சிற்பிகளின் கைவண்ணம் நம்மை உலுக்கிடும்.