1930களிலேயே தன் ஒப்பற்ற அழகாலும் முத்துப் போன்ற பளீர் பல் வரிசைச் சிரிப்பாலும் அந்தக் கால புன்னகை அரசியாக ரசிகர்களின் ஒருமித்த ஆதரவினைப் பெற்றிருந்தவர் நடிகை டி.வி.குமுதினி. 1939 ஆம் ஆண்டில் வெளியாகி பெரும் வெற்றி பெற்ற ‘மாத்ருபூமி’ திரைப்படத்தில் வீர தீரம் மிக்க பெண்ணாக கதாநாயகியாகத் திரைத்துறைக்கு அறிமுகமானவர் டி.வி.குமுதினி.

இந்தத் திரைப்படத்தைப் பற்றி 1939, ஜூலை 27 தேதியிட்ட ‘ஆனந்த விகடன்’ இதழில் படத்தின் இயக்குநர் ஹெச்.எம்.ரெட்டி இவ்வாறு விளம்பரம் செய்திருந்தார்: “பாரத புத்திரிகளின் வீரத்திற்கும் தியாகத்திற்கும் ஒரு ஒப்பற்ற உதாரணமாய் விளங்கும் வீர குமுதினியை ‘மாத்ருபூமி’ என்ற அற்புத சரித்திர, தமிழ் பேசும்

 கணவன் எவ்வளவு வற்புறுத்தியும் அவனது துரோகச் செயலுக்கு குமுதினி அடி பணிய மறுக்கிறாள். ‘உன்னைப் போல ஒரு தேசத் துரோகிக்கு மனைவியாக இருப்பதை விடவும் விதவையாக வாழ்வதே மேல்’ என்று கழுத்திலிருக்கும் தாலியைக் கழற்றிக் கணவன் மீது வீசி விட்டு ஓடுகிறாள். மனைவியின் தேசப்பற்று ஜெயபாலனையும் சற்றே அசைத்துப் பார்க்கிறது. மீண்டும் மனைவியுடன் இணைந்து வாழ விரும்புகிறான்.

ஆயினும் நாட்டைக் காப்பதற்கான தேசப்பற்றும் கடமையும் முதன்மை என்பதால் இருவரும் இணைந்தே போர்க்களம் காண்கிறார்கள். படத்தின் உச்சக்கட்ட காட்சிகளில் தாய் நாட்டுக்காக வீரத்துடன் போரிட்டு வீர மரணமடைகிறாள் குமுதினி. நாடு விடுதலை பெறுகிறது.

மிகப் பிரம்மாண்டமாகவும் மிகுந்த பொருட் செலவிலும் எடுக்கப்பட்ட இப்படம் பெரும் வெற்றி பெற்றுள்ளது. தனது அறிமுகப் படத்திலேயே பேரும் புகழும் பெற்றார் கதாநாயகி. குதிரையேறி வாள் சண்டை செய்து போரிடும் காட்சியில் நடித்து, வீர தீர சாகசங்கள் மிகுந்த பெண்ணாக அறிமுகமான அந்தப் புதுமுக நடிகையின் அசல் பெயர் கல்யாணி காந்திமதி.

ஆனால், இந்தப் பெயரைச் சொன்னால் யாருக்கும் அவரைத் தெரியாது. ‘மாத்ரு பூமி’ படம் வந்த பிறகு அவர் நடித்த கதாபாத்திரத்தின் பெயராலேயே அவர் அறியப்பட்டார். அவரும், தான் குமுதினி என்று அறியப்படுவதையே விரும்பினார். அப்போது முதல் கல்யாணி காந்திமதி நடிகை டி.வி.குமுதினி ஆனார்.

தமிழ்த் திரைப்படங்களும் தாலி சென்டிமென்ட்டும் தமிழும் கற்பும் போலப் பிரிக்க முடியாத பிணைக்கப்பட்ட தன்மை கொண்டவை. அடேயப்பா ! எத்தனை எத்தனை படங்கள்! பெரும்பான்மையான தமிழ் சினிமாக்களை ‘தாலியின் பெருமை’ என்ற ஒற்றைத் தலைப்புக்குள் அடக்கி விடலாம். இதையெல்லாம் மீறி ஒரு சில படங்கள் தமிழில் வெற்றி பெற்ற வரலாறுகளும் உண்டு.

மாறுபட்ட சில சிந்தனைகளை, வித்தியாசமான பெண் கதாபாத்திரங்களை உருவாக்கிய இயக்குநர் கே. பாலசந்தரின் ‘அவர்கள்’, பெண்களின் ஒருமித்த ஆதரவைப் பெற்ற படம். கதாநாயகி அனுவாக நடித்த சுஜாதா படம் நெடுக ஆக்கிரமித்துக் கொண்டதுடன், நாயகர்களை ‘அவர்கள்’ ஆக்கி ஓரம் கட்டினார். சாடிஸ்ட் கணவனின் கொடுமைகள் பொறுக்க முடியாமல், தாலியைக் கழற்றிக் கோயில் உண்டியலில் போட்டு விட்டுப் போய்க்கொண்டே இருப்பார். தாலியைப் புறக்கணித்த இது 70களின் இறுதியில் வெளியான படம்.

கே.பி.யைப் போலவே பெண்களின் ஆளுமைத்தன்மைக்கு முக்கியத்துவம் அளித்து படங்களை எடுத்தவராக இயக்குநர் ஆர்.சி.சக்தியையும் சொல்லலாம். அனுராதா ரமணன் கதையை மூலக்கதையாகக் கொண்டு அவர் இயக்கிய ‘சிறை’ ஒரு தாலி புறக்கணிப்பு படம்தான். தன்னைப் பாலியல் வல்லுறவுக்கு ஆட்படுத்திய வில்லன் அந்தோணி (ராஜேஷ்) யின் ஆதரவிலேயே காலத்தை ஓட்ட வேண்டிய நிலைக்குத் தள்ளப்படும் கதாநாயகி பாகீரதி (லட்சுமி).

அந்தோணியின் மரணத்துக்குப் பின் மீண்டும் தன்னைத் தேடி வரும் கணவனைப் புறக்கணித்துத் தாலியைக் கழற்றி அந்தோணியின் வேட்டைத் துப்பாக்கி மீது வீசுகிறாள். இந்தப் படமும் பெண்களின் அமோக ஆதரவைப் பெற்று 100 நாட்கள் ஓடியது. இது 1984ல் வெளிவந்தது.

இக் கதாபாத்திரங்கள் தாலியைப் புறக்கணித்ததால் இங்கு எதுவும் தலைகீழாக மாறி விடவில்லை. இந்த இரு கதாநாயகிகளையும், அவர்கள் இருவரின் தாலிப் புறக்கணிப்பையும் பெண்களும் ஒட்டுமொத்த சமூகமும் முழு மனதுடன் ஏற்கவே செய்தார்கள். தீர்வுக்கான காரணங்கள் வலுவாக இருந்தால் மக்கள் அதனை ஏற்கவே செய்வார்கள்.

இந்த இரு படங்களுக்கும் முன்னோடியாக 1939லேயே ’மாத்ருபூமி’ வெளியாகி வெற்றி பெற்றிருக்கிறது. இந்தத் தாலிப் புறக்கணிப்பையும் அப்போதைய மக்கள் ஏற்கத்தான் செய்தார்கள் என்பதைத் திரை வரலாறு நமக்கு ஆணித்தரமாக எடுத்துரைக்கிறது.

திருவனந்தபுரம் அருகேயுள்ள ஆற்றிங்கல் என்ற கிராமத்தில் 1916 ஆம் ஆண்டில் பிறந்தவர் இவர். பெற்றோர் வைத்த பெயர் கல்யாணி காந்திமதி. ‘மாத்ருபூமி’ திரைப்படத்துக்குப் பின் இந்தப் பெயர் அவருக்கு நிலைக்கவில்லை. மிகச் சிறு வயதிலேயே கர்நாடக சங்கீதம் இவர் வசப்பட்டுப் போனது. இவருக்கு இசையில் பாடம் சொல்லிக் கொடுத்துப் பயிற்சியளித்தவர்கள் இருவர்.

ஒருவர் திருவனந்தபுரம் அனந்த பாகவதர்; மற்றவர் அப்பாச்சி பாகவதர். இவர்கள் அளித்த பயிற்சியால் இசையில் நல்ல தேர்ச்சி பெற்ற பின், பத்மநாப சுவாமி கோயிலில் இசை அரங்கேற்றம் இனிதே நிகழ்ந்தது. இந்தச் சின்னஞ்சிறு குழந்தையின் சிங்காரக்குரல் கேட்ட திருவாங்கூர் மன்னர் தங்கப் பதக்கம் பரிசாக அளித்துப் பாராட்டியிருக்கிறார்.

படத்துக்காக வாள் பயிற்சி, குதிரையேற்றம் அனைத்தையும் இவருக்குக் கற்றுத் தந்தவர் நாராயணன் நாயர். அந்தக் காலத்தில் டூப் நடிகைகள் என்று யாரும் இல்லாததால் கதாநாயகியே அனைத்தையும் செய்ய வேண்டியிருந்தது.

படத்தில் கல்யாணி சவாரி செய்த குதிரையும் கூட சாதாரணக் குதிரையல்ல, மிகப் பெரிய இடத்துக் குதிரை என்பது கூடுதல் சுவாரஸ்யம். ஆம் ! ஆற்காடு நவாப்புக்குச் சொந்தமான குதிரையாம் அது. இவ்வளவையும் ஒரு திரைப்படத்துக்காகக் கற்றுத் தேர்ந்து சகலகலாவல்லியானவர், தயாரிப்பாளர் மற்றும் இயக்குநரின் எதிர்பார்ப்பைச் சற்றும் வீணாக்காமல் அதிரடியாக நடித்துப் பிரமாதப்படுத்தி விட்டார்.

அடுத்து ‘சாயா’ என்றொரு படம். 1941ல் தயாரான இப்படத்தில் கதாநாயகனாக ஒப்பந்தம் செய்யப்பட்டவர் எம்.ஜி.ஆர். இந்தப் படத்துக்கு முன்னர் பெரும்பாலும் சிறு சிறு பாத்திரங்கள் மற்றும் இரண்டாம் கட்ட வேடங்களையே ஏற்று வந்த அவர், இப்படத்தில்தான் முதன்மைக் கதாநாயகன் என்ற நிலையை நோக்கி ஓரடி முன் நகர்ந்தார்.

அவருடன் இணைந்து நாயகியாக நடிப்பதற்கு ஒப்பந்தமானவர் குமுதினி. ஆனால், இப்படம் வெளியாகவே இல்லை என்பது பெரும் சோகம்; பலரின் கூட்டு முயற்சியிலும் உழைப்பிலும் உருவாகும் ஒரு திரைப்படம் பொது மக்களின் பார்வைக்கே வராமல் பெட்டிக்குள் முடங்கிப் போவது யாருக்கும் ஜீரணிக்க இயலாத ஒன்று. என்றாலும் இந்தப் படம் உருவான பின்னணியும் அது குறித்த செய்திகளும் சுவாரசியம் மிக்கவை.

ஷேக்ஸ்பியர் எழுதிய அதிகம் அறியப்படாத நாடகங்களுள் ஒன்று ‘சிம்பலின்’. இந்நாடகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு தமிழில் இதை நாடகமாக எழுதியவர் தவத்திரு சங்கரதாஸ் சுவாமிகள். இக்கதையைத் திரைப்படமாக்க வேண்டும் என்று பெரும் முயற்சி எடுத்தவர் நாராயணன் & கம்பெனியின் உரிமையாளரும் தயாரிப்பாளருமான கே.எஸ்.நாராயண அய்யங்கார்.

இவருடைய வலதுகரம் என அறியப்பட்டவரும், அவருடைய மானேஜருமான கே.பி.வரதாச்சாரி இந்த நாடகத்தை அடிப்படையாக வைத்து ‘சாயா’ என்ற பெயரில் திரைப்படத்துக்கான திரைக்கதையை எழுதினார். இந்திப் படத் தயாரிப்பாளரான நந்தலால் ஜஸ்வந்த் லால் இப்படத்தை  இயக்குவது என்று முடிவாயிற்று.  

ஆனாலும் படம் மட்டும் ஏனோ திரைக்கு வராமல் நிரந்தரமாகப் பெட்டிக்குள் முடங்கிப் போனது. இதில் கதாநாயகி குமுதினி, கதாநாயகன் பி.யு.சின்னப்பா, தயாரிப்பாளர் நாராயணன் என அனைவருமே நஷ்டப்பட்டவர்கள் என்றாலும், படத்திலிருந்து முதலில் விலக்கப்பட்ட முன்னாள் கதாநாயகன் எம்.ஜி.ஆர், தான் மிக மிக மோசமாகப் பாதிக்கப்பட்டார்.

‘சாயா’ படத்தால் பாதிக்கப்பட்ட அவருக்கு அதன் பின் 6 ஆண்டுகள் வரை படங்கள் ஏதுமில்லை. பின்னர் 1947ல் வெளியான ’ராஜகுமாரி’ படம்தான் மீண்டும் அவருக்கு மறு வாழ்வளித்தது. ஆறு ஆண்டுகள் பொறுமையாக அவர் காத்திருந்ததும் வீண் போகவில்லை.

நடிகை அங்கமுத்து பிரபலமாக நடித்துக் கொண்டிருந்த காலத்தில் படப்பிடிப்புக்கு வரும்போது மாட்டு வண்டியைத் தானே ஓட்டிக்கொண்டு வருவாராம். அதே போல திரையுலகில் தானே காரோட்டிச் சென்றவர்கள் என்ற பெருமை சாவித்திரி மற்றும் எஸ்.என்.லட்சுமிக்கும் உண்டு.

ஆனால், இவர்களுக்கெல்லாம் முன்னோடியாக கதாநாயகியாக நடித்த காலங்களில் அப்போது மிகப் பிரபலமாக இருந்த 181 ஃபோர்டு காரில் வருவாராம் குமுதினி. அப்படி வந்த ஒரே நடிகையும் இவர்தான். ‘குமுதினி இல்லம்’ என்ற பெயரில் ராயப்பேட்டை நெடுஞ்சாலையில் இப்போதும் இவரது வீட்டைக் காணலாம், தமிழக அரசின் கலைமாமணி விருது பெற்றவர்.

இது தவிர கலைச்செல்வம், சங்கீத ஜோதி, வீர வனிதை போன்ற பட்டங்களாலும் அலங்கரிக்கப்பட்டவர். தான் வாழ்ந்த காலம் வரை தென்னிந்திய நடிகர் சங்கத்தின் பணிக்குழு (Working Committee) உறுப்பினராக இருந்தவர். எவ்வளவுதான் பேரும் புகழும் பெற்றிருந்தாலும் காலம் சிலரைப் புரட்டிப் போட்டு விடுகிறது.

முன்னணி கதாநாயகியாக வலம் வந்த குமுதினி பின் அதிகம் அறியப்படாதவரானார். 2002 ஆம் ஆண்டு தன் 86வது வயதில் காலமானார். திரையுலகைப் பொறுத்தவரை, அது எந்த மொழியாக இருந்தாலும் நாயகிகளின் வாழ்வென்பது மின்மினிப் பூச்சிகளைப் போல மின்னும் மிகக் குறுகிய காலமே.