தான் கண்ட கனவுகள் எவை, அவை நிறைவேறினவா இல்லையா என்பது குறித்து நம்மிடம் பகிர்ந்துகொள்கிறார் நாகை மாவட்டம்  சிக்கவலம் கிராமத்தில் தொடக்கப்பள்ளி தலைமையாசிரியராகவும், திராவிடர் கழகத்தின் மாநில மகளிர் பாசறையின் செயலாளராகவும்  இரு தளங்களில் பயணிக்கும்   கோ.செந்தமிழ்ச்செல்வி. “மனித வாழ்வு பிறப்பு என்னும் தொடக்கத்தையும், இறப்பு என்னும் முடிவையும்  கொண்டிருந்தாலும் இரண்டுக்கும் இடையே நாம் வாழும் நாட்களில் எத்தனையோ தேடல்கள். அந்த தேடல்களை நாம் பல பெயரிட்டு  அழைக்கலாம்.

தேடல் என்பதற்குள் சொல்லும், செயலும் இணைந்திருக்கும்.நம் எண்ணங்கள், ஆசைகள், குறிக்கோள்கள், கொள்கைகள்,  இலக்குகள் போன்றவற்றிற்கான தேடல்களே கனவுகளாக இருக்க முடியும். கனவு என்ற சொல்லை உச்சரிக்கும்போது அய்யா அப்துல்  கலாம் அவர்களின் கனவு பற்றிய வார்த்தைகளை எப்படி நினைக்காமல் இருக்க முடியும். தூங்கும்போது வருவதல்ல கனவு. தூங்காமல்  இருக்கச் செய்வதே கனவு என்றார்.

ஆனால் நான் கடையில் நிற்கும் போது, எங்கள் வீட்டிற்கு வரும் அப்பாவின் நண்பர் அதைப் பார்த்து விட்டார். ‘அப்பா வரட்டும் நான்  சொல்லி விடுகிறேன், நீ கடைக்கு வந்தாய் என்று’ என என்னிடம் சிரித்துக் கொண்டே சொல்லிவிட்டு சென்று விட்டார். அன்று நான்  அடைந்த பயத்தை இன்றும் நினைத்துப் பார்க்க முடிகிறது. அன்று இரவிலிருந்தே தூங்கும்போது அதே நினைவு. அவர் வந்து அப்பாவிடம்  சொல்வது போலவும், அப்பா என்னை அடிப்பது போலவும் பகலில் நினைவு. இரவில் கனவு. ஒரு நாள் தூக்கத்தில் கனவில் நான்  உளறுகிறேன். அப்பா என்னை அடிக்காதீங்க. கடைக்குப் போக மாட்டேன்.

இதே வார்த்தைகளை திரும்ப திரும்ப சத்தமாக சொன்னபோது,  பக்கத்தில் படுத்திருந்த அம்மா, அப்பா இருவரும் எழுந்து, ‘ஏம்மா என்ன தூக்கத்தில் என்ன உளறுகிறாய்’ என எழுப்பிக் கேட்ட போது, நான்  நடந்ததை கூறினேன். உடனே அப்பா என்னை தட்டிக் கொடுத்து, செய்த தவறை எண்ணி பயப்படுகிறாய், வருந்துகிறாய். அது போதும்.  நான் உன்னை அடிக்கவில்லை என சொன்னார்கள். நான் இன்னமும் பெற்றோருக்கு கீழ்படிதல் என்ற தளத்தில், என்னிடம் படிக்கும்  மாணவர்களிடமும், என் குழந்தைகளிடமும் இந்த கனவை பகிர்வதுண்டு.