ஸ்லீப் ஆப்னியாவுக்கான பிசியோதெரப்பி!
வலியை வெல்வோம்!
சென்ற இரு இதழ்களிலும் சுவாசப்பாதை மற்றும் அதன் உடற்செயலியல் மூச்சுப் பயிற்சியை பற்றி பார்த்திருப்போம். மூச்சுக்குழாய், நுரையீரல் என்றதுமே நமக்கு சளி, அலர்ஜி, தும்மல், ஆஸ்துமா, காசநோய் போன்ற நோய்கள் மட்டுமே ஞாபகத்துக்கு வரும்.சாதாரணமாக சளி பிடித்து நீண்ட நாட்களாக நெஞ்சில் சளி கட்டியிருந்தால் இருமல் நெஞ்சை சுற்றிய தசைகளில் வலி, தூக்கமின்மை, சுவாசம் தடைபடுதல் போன்ற உபாதைகளை அனுபவிப்போம். ஆனால், குறட்டை விடுதல் எவ்வகையில் சேர்ந்தது என்பதைப் பற்றி சிந்திந்திருப்போமா?
 குறட்டை என்பது பண்டைய காலம் தொட்டே அறியப்பட்ட ஒலி. கிரேக்க மருத்துவர் ஹிப்போகிரட்டீஸ் தான் முதன்முதலில் குறட்டையைப் பற்றி குறிப்பிட்டவர். 1836-இல் சார்லஸ் டிக்கன்ஸின் த பிக்விக் பேப்பர்ஸ் (The Pickwick Papers) நாவலில் ‘ஜோ’ என்ற கதாபாத்திரம் மூலம் இலக்கியத்திலும் விவரிக்கப்பட்டது. 1970-களில் டாக்டர் கிறிஸ்டியன் கில்மினாட் என்பவர் தான் குறட்டையின் போது ஏற்படும் சுவாசப் பாதை தடை அல்லது சுவாச நிறுத்தத்தை தனியாக அடையாளம் கண்டார். இதை மருத்துவ மொழியில் ஸ்லீப் ஆப்னியா (Sleep Apnea) என்போம் அதாவது தூக்கத்தில் ஏற்படும் மூச்சுத்திணறல்.
நமது துணையோ, அருகில் உறங்குபவரோ குறட்டை விடுவதை காலப்போக்கில் பழகி இருந்தாலும் அதற்கு சரியான சிகிச்சைகள் இருப்பதைப் பற்றி பெரும்பாலும் கண்டுகொள்ளாமல் விட்டிருப்போம்.பெரும்பாலும் குறட்டை சத்தத்தை மட்டும் கவனித்த நாம் குறட்டை சத்தத்தோடு சேர்ந்து உண்டாகும் மூச்சுத் திணறலை கவனித்து இருக்க மாட்டோம்.
குறட்டை விடுபவர்களை கவனித்தோமானால் தொடர்ந்து குறட்டை ஒலி ஏற்படாது இடை இடையே கொஞ்சம் அவர்கள் மூச்செடுப்பதற்கு திணறுவதைக் காணலாம் .அந்த ஒலி அளவின் அல்லது அதிர்வுகள் வித்தியாசத்திலேயே நாம் கண்டுபிடிக்கலாம்.
தூக்கத்தில் 10 விநாடிகளுக்கு மேல் சுவாசம் நின்று போவது அல்லது குறைவது மூச்சுத்திணறல் நிகழ்வு என்று அழைக்கப்படுகிறது. ஒரு மணி நேரத்தில் இது 5 முறைக்கு மேல் நடந்தால் தூக்க மூச்சுத்திணறல் நோய் எனப்படும்.
இந்த ஸ்லீப் அப்னியா சிண்ட்ரோம் அல்லது தூக்கத்தில் மூச்சுத்திணறல் கோளாறு என்பது சுவாசத்தை பாதிக்கும் ஒரு நிலை, இது உறங்கும் போது சாதாரண சுவாச முறையில் சில இடர்பாடுகளை அல்லது சீராக ஆக்சிஜன் செல்லுவதில் தடைகளை ஏற்படுத்தி உடலில் ஆக்ஸிஜன் அளவு குறைவதற்கு வழிவகுக்கும், இது சிலருக்கு ஒட்டுமொத்த ஆரோக்கியம் மற்றும் நல்வாழ்வையும் பாதிக்கிறது. இரவு நேர உறக்கத்தில் மட்டும் இல்லாது பகல் நேரத்தில் தூக்கம் அதிகரிக்கும், பகலிலும் மூச்சுத்திணறல் ஏற்படும் இதனால் ஏற்படும் தூக்கமின்மை உடல் மற்றும் மனச்சோர்வை உண்டாக்குகிறது.
தூக்க மூச்சுத்திணறலின் மூன்று முக்கிய வகைகள்
1. தடுப்பு தூக்க மூச்சுத்திணறல் (Obstructive Sleep Apnea - OSA):
தூக்கத்தில் தொண்டை, நாக்கு, மென் அண்ணம்
ஆகியவற்றைத் தாங்கும் தசைகள் தளர்ந்து, சுவாசப்பாதை முழுவதும் அல்லது பகுதியாக அடைபடுகிறது. இதனால் காற்று நுரையீரலுக்கு செல்ல முடியாமல் போகிறது ஆனால் சுவாசம் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கும்.
பொதுவான காரணங்கள்
*உடற்பருமன் (BMI > 30)
*குறுகிய தொண்டை, பெரிய நாக்கு
*மது, தூக்க மாத்திரை
*மல்லாந்து தூங்குதல்
*மூக்கடைப்பு ஒவ்வாமை.
அறிகுறிகள்
*கடுமையான குறட்டை
*படுக்கைத் துணையால் கவனிக்கப்படும் சுவாச நிறுத்தம்
* பகலில் அதிக தூக்கம், களைப்பு
*காலை தலைவலி,
*இரவில் அடிக்கடி சிறுநீர் கழித்தல்
உலகில் 80-90% தூக்க மூச்சுத்திணறல் நோயாளிகளுக்கு OSA (obstructive sleep apnea)தான் காரணம் என்று ஆய்வுகள் கூறுகின்றன.
2.மத்திய தூக்க மூச்சுத்திணறல் (Central Sleep Apnea - CSA)
மூளையானது சுவாச தசைகளுக்கு ‘சுவாசி’ என்று சிக்னல் அனுப்புவதை நிறுத்துகிறது. அதாவது சுவாசப்பாதை திறந்திருந்தாலும், சுவாச முயற்சியே இருக்காது. நரம்பியல் நோய் அல்லது நரம்பு செயல்பாடு குறைபாடு உள்ளவர்களுக்கு இது ஏற்படும்.
பொதுவான காரணங்கள்
*இதய செயலிழப்பு (Heart Failure)
*பக்கவாதம், மூளை பாதிப்பு
*உயர் மலைப்பகுதியில் வாழ்தல்
*ஒபியாய்டு வலி மருந்துகள்
எடுத்துக் கொள்பவர்கள்.
அறிகுறிகள்
*சுவாசம் திடீரென நின்று மீண்டும் தொடங்குதல்
*தூக்கமின்மை, இரவில் அடிக்கடி விழித்தல்
*காலை தலைவலி, கவனக்குறைவு
CSA , OSA-ஐ விட அரிது, ஆனால் மிக ஆபத்தானது.
3.கலவை தூக்க மூச்சுத்திணறல் (Complex/Mixed Sleep Apnea)
மேற்குறிப்பிட்ட இரண்டும் ஒரே நோயாளியிடம் இணைந்து காணப்படும்.
CPAP (continuous positive airway pressure) என்ற சிகிச்சை மேற்கொண்ட பிறகும் மூச்சுத்திணறல் உண்டாகும். உலகில் 80-90% மக்களுக்கு ஏற்படும் OSAவானது ஆய்வுகளின்படி, ஆண்களிடம் பெண்களை விட 3:1 முதல் 5:1 விகிதத்தில் அதிகம் காணப்படுகிறது.
சில மருத்துவமனைகளில் 8:1 முதல் 10:1 வரை உள்ளதாக கூறப்படுகிறது. ஆண்களில் சராசரி பரவல் 27.3% (9%-86%), பெண்களில் 22.5% (3.7%-63.7%). உடல் நிறை குறியீடு (BMI) 30-ஐத்
தாண்டியவர்களுக்கு ஆபத்து அதிகம்.
மாதவிடாய் நின்ற பெண்களுக்கு(post menopausal women) மாதவிடாய்
நிற்பதற்கு முன் (pre menopausal women) பெண்களை விட 3.5 மடங்கு அதிக ஆபத்து உள்ளது. மெனோபாஸின் போது ஈஸ்ட்ரோஜன் அளவு குறையும் இதனால், நாக்கு, மென் அண்ணம் (soft palate) மற்றும் தொண்டை தசைகள் உள்ளிட்ட மேல் சுவாசப்பாதையில் வலு குறைகிறது. இது சுவாசப்பாதையில் தடையை அல்லது தளர்வை அதிகரித்து, தூக்கத்தில் சுவாசிப்பதை கடினமாக்கும், இது குறட்டை மற்றும் தூக்க மூச்சுத்திணறல் ஏற்படும் வாய்ப்பை அதிகரிக்கிறது.
மேலும் மாதவிடாய் மெனோபாஸின் போது ஏற்படும் உடல் எடை அதிகரிப்பு அல்லது உடல் கொழுப்பு விநியோகத்தில் ஏற்படும் மாற்றங்களால், கழுத்து மற்றும் தொண்டை பகுதியைச் சுற்றியுள்ள அதிக எடை சுவாசப்பாதையை குறுக்கி, தூக்கத்தில் சுவாசிப்பதை கடினமாக்கும்.ஓர் ஆய்வில், ஆராய்ச்சியாளர்கள் மெனொபாஸ் அடைந்த பெண்கள் மற்றும் மெனோபாஸிற்கு முந்தைய நிலையில் உள்ள பெண்களுக்கு இடையிலான குறட்டை பற்றி ஆராய்ந்தனர்.
இதில், மாதவிடாய் நின்ற பெண்களில் 47% முதல் 67% வரை தடுப்பு தூக்க மூச்சுத்திணறல் (OSA) உள்ளதாக கூறப்படுகிறது. 80-90% தூக்க மூச்சுத்திணறல் நோயாளிகளுக்கு குறட்டை முதல் அறிகுறி. ஆனால், எல்லா குறட்டை விடுபவர்களுக்கும் தூக்க மூச்சுத்திணறல் இல்லை. குறட்டையோடு சேர்த்து கீழ்க்கண்ட அறிகுறிகள் இருந்தால் உடனே மருத்துவரை அணுகவேண்டும்.
1.நம் அருகே உறங்குபவர்களால் நாம் உறங்கும்போது சுவாச நிறுத்தம் கவனிக்கப்படுதல்.
2.பகலில் அதிக தூக்கம்
3.வாகனம் ஓட்டும்போது தூக்கம்
4.சிக்னலில் நிற்கும் போது தூக்கம்
5.உடல்சோர்வு
6.இரவில் உறங்கும் போது அடிக்கடி சிறுநீர் கழிக்க எழுதல்.
7.காலை தலைவலி,
8.நினைவாற்றல் குறைவு.
9.உயர் இரத்த அழுத்தம்,
10.இதய நோய்,
11.நீரிழிவு உள்ளவர்கள்.
குறட்டை என்பது ஒரு அறிகுறி ஆனால் தூக்கத்தில் மூச்சுத்திணறல் என்பது ஒரு நோய். இந்த அறிகுறிகள் இருந்தால் நுரையீரல் மற்றும் தூக்க நோய் நிபுணர் அல்லது காது மூக்குத்தொண்டை மருத்துவரிடம் சென்றால்,
Polysomnography (PSG),
At home sleep apnea testing (HSAT)
Epworth Sleepiness Scale
Berlin Questionnaire
போன்ற ஆய்வக பரிசோதனைகள் மூலம் நோயின் தன்மையை கண்டறிவார்கள்.
சிகிச்சை முறைகள்
1.CPAP (Continuous Positive Airway Pressure)
உறங்கும் போது மூக்கில் மாஸ்க் மூலம் காற்றழுத்தம் அளித்து சுவாசப்பாதை திறந்திருக்க உதவும். 70-80% நோயாளிகளுக்கு பயன்தரும்.இது வீடுகளில் வைத்து கூட சிகிச்சை பெறலாம்.
2. MAD - Mandibular Advancement Device
சிலருக்கு மேல் மற்றும் கீழ் தாடையின் அளவில் விகிதாச்சாரத்தில் வேறுபாடுகள் இருக்கும். அவர்களுக்கு கீழ்த்தாடையை முன்னால் இழுத்து சுவாசப்பாதை திறந்து சுவாசிக்க வழி வகுக்கும் கருவியை பயன்படுத்த பரிந்துரைப்பார்.
3.Physiotherapy nOropharyngeal exercise:
வாய்-தொண்டை பயிற்சிகள் அதாவது நாக்கு, மென் அண்ணம் , மேல் சுவாசத் தசைகள் வலுப்படுத்தும் பயிற்சி.
nPositional therapy :
பக்கவாட்டில் தூங்குதல் அதாவது மல்லாந்து படுக்கும் போது தான் பெரும்பாலும் சுவாசத் தடை ஏற்பட்டு மூச்சுத்திணறல் வரும் ஆகவே இவர்களுக்கு பக்கவாட்டில் படுத்து ‘ C type pillow ‘ அல்லது உடலுக்கு தலையணையை அணை கொடுத்து மூச்சுத்திணறலை தவிர்க்கும் முறை கற்றுத் தரப்படும்.
*Respiratory Muscle Training
டயாப்ராம் வலிமை பெறும் சுவாச பயிற்சிகளின் மூலம் குறைக்கலாம்.
4. lifestyle changes
*எடை குறைத்தல் -5-10% எடை குறைவு 50% முன்னேற்றத்தை தரும்
*மது, புகை, தூக்க மாத்திரை தவிர்த்தல்
*மூக்கடைப்பை சரி செய்தல்.
5. ஆக்சிஜன் சிகிச்சை இரவில் ஆக்சிஜன் அளித்தல்.
6. அடிப்படை நோய் சிகிச்சை இதய செயலிழப்பு, மூளை பாதிப்பை சரிசெய்தல்.
7. அறுவைசிகிச்சை
அறுவைசிகிச்சை மூலம் அகற்றப்பட வேண்டிய காது மூக்கு தொண்டை பிரச்னை இருந்தால் அதை அறுவைசிகிச்சை மூலம் சரி செய்தல்.இந்த நோய் தீவிரமாக உள்ளவர்களுக்கு பிசியோதெரபி சிகிச்சை முற்றிலும் பலனளிக்காது.
ஆனால் லேசான மற்றும் மிதமான நோய் நிலை உள்ளவர்களுக்கு மேற்குறிப்பிடப்பட்ட சிகிச்சைகளோடு சேர்ந்து பிசியோதெரபி பயிற்சிகள் நல்ல பலனளிக்கும்…பெரும்பாலும் CPAP போன்ற கருவிகளின் பயன்பாட்டை குறைக்கவே பிசியோதெரபி பயிற்சிகள் கற்றுத் தரப்படும். ஆனால், பயிற்சிகளை குறைந்தபட்சம் 8 வாரங்களுக்காவதும் தொடர்ந்து செய்ய வேண்டும்.
இயன்முறை மருத்துவர் ந.கிருஷ்ணவேணி
|