நாயன்மார் அறுபத்து மூவர் வரலாறு கூறும் சேக்கிழார்பெருமான் பெரிய புராணம் என வழங்கும் திருத்தொண்டர் புராணத்தில் ஒவ்வொருவர்தம் வரலாறு உரைத்த பின் நிறைவுப் பகுதியில் மூன்று கடைப்பாடல்களில் ஏதேனும் ஒன்று அல்லது இரண்டு பாடல்களில் அந்நாயனார் சிவனார் கழல் அடைந்த திறத்தைச் செப்பியுள்ளார்.

பெரும்பாலும் சிவலோகம் அல்லது சிவபுரி அடைந்தார் என்றும், சிலரை கயிலை சார்ந்தார் என்றும், சிலரை மலரடி அல்லது சேவடி நீழல் சார்ந்தார் என்றும், திருநிழற்கீழ் ஆராமை அமர்ந்திருந்தார் என்றும், அடிநிழற்கீழ்ப் புகலமைத்துத் தொழுதிருந்தார் என்றும் பலபட உரைத்துள்ளார்.

நாவுக்கரசு பெருமான் திருப்புகலூர்ஈசன் திருவடியில் ஒன்றியமையையும், காழிப்பிள்ளையாரோ நாயன்மார் சிலரும்,அடியார் சிலரும் துணைவர தம் மணவாட்டியின் கரம் பற்றியவாறு  நல்லூர்பெருமணமாம் திருக்கோயிலில் எழுந்த சோதியுள் நுழைந்த திறமும் கூறியுள்ளார். அறுபத்து மூவருள் ஒன்பது பேர் மட்டும் தில்லை மன்றுளாடும் பெருமானின் கழல் சேர்ந்த மாண்புதனை எடுத்துரைத்துள்ளார்.

மீண்டும் ஆனாய நாயனார் புராணம் பாடிய சேக்கிழார்பெருமான் கூறியுள்ளமையை ஆழ்ந்து நோக்குவோம். அப்புராணத்தின் பதினெட்டாம் பாடலில் நாயனாரின் கோலநிலையை எடுத்துரைக்கும்போது, ‘‘சேவடியில் தொடுகோலும், செங்கையினில் வெண்கோலும், மேவும்இசை வேய்ங்குழலின் மிகவிளங்க’’ என்று கூறுபவர் நிறைவில் நாயனார் முன்பு தோன்றிய ஈசன், ‘‘திருக்குழல் வாசனை கேட்க இந்நிறைநிலையே நம்பாலணைவாய்’’ எனக்கூற, நாயனாரும், ‘‘அந்நிறைநிலை பெயர்ப்பார் ஐயர் திருமருங் கணைந்தார்’’என்றும், ‘‘அண்ணலார் குழற்கருவி அருகு இசைத்து அங்கு உடன்செல்லப் புண்ணியனார் எழுந்தருளிப் பொற்பொதுவின் இடைப்புக்கார்’’என்றும் கூறுவதை ஈண்டு சிந்தித்தல் வேண்டும். கூறியதை மீண்டும் மீண்டும் கூறாமல் இருப்பதும், குறிப்பால் தெளிவுற உணர்த்துவதும் அவர்தம் தமிழின் உயர்சிறப்பாகும்.

‘‘இந்நிறைநிலையிலேயே’’என்பது மலர் மாலைகள் சூடியமையையும், மரவுரியும், பூம்பட்டும் இடுப்பில் தரித்தமையையும், காலில் தோல் செருப்பு அணிந்தமையையும், வெண்கோலும், வேய்ங்குழலும் கையில் கொண்டவாறு ஐந்தெழுத்தினை வாசித்துக் கொண்டிருந்த நிலையைச் சுட்டுவதாகும்.

இவை அனைத்தையும் நோக்கும்போது செருப்பணிந்த கோலத்தோடு தில்லை மன்றுள் புகுந்தவர் இவர் ஒருவரே என்பது ஐயம்திரிபற விளங்கும். செருப்பு அணிந்தவாறே ஈசனோடு ஒன்றியவர்கள் ஆனாயரும் கண்ணப்பரும்தான். ஏழே நாளில் சிவகதி பெற்ற உடுப்பூர் வேடராகிய திண்ணனார் (கண்ணப்பர்) தன் செருப்புக் காலால் காளத்தி மலைமேல் இருந்த குடுமித் தேவரின் (லிங்கப் பெருமானின்) தலைமிசை சிவகோசரியார் இட்டுச்சென்ற மலர்களைத் தள்ளினார்.

பின்பு பெருமானின் இரண்டாம் கண்ணிலிருந்து குருதி வந்தபோது தன் கண்ணை அகழ்ந்து அவ்விடத்தில் வைக்க அடையாளமாக செருப்பணிந்த தன் காலை அக்கண்மிசை வைத்தவாறு தன் செயலில் முனைந்தார். பின்பு பெருமான் அருளால் செருப்பணிந்த காலுடன் அவர்தம் வலப்பக்கத்தில் நிலையாக நிற்கும் பேறு பெற்றார்.

   பெரியபுராண நாயன்மார் தம் வரலாற்றை விளக்கிடும் சிற்பக் காட்சிகளைத் தன்னகத்தே கொண்ட தாராசுரம் சிவாலயத்தில் ஆனாய நாயனாரின் புராணத்தை விளக்கிடும் சிற்பக் காட்சியும், கண்ணப்பர் புராணம் காட்டும் சிற்பக் காட்சிகளும் உள்ளன. ஆனாயர் குழலிசைக்க அனைத்து உயிர்களும் மெய்மறந்து நிற்க விடை மீது சிவபெருமான் எழுந்தருளும் காட்சி அங்கு காணப்பெறுகின்றது.

அதுபோலவே கண்ணப்பர் காளத்தியப்பரை காலால் மிதித்தவண்ணம் தம் கண்ணை அகழ்ந்தெடுக்க முற்படும் காட்சியும், இராஜகம்பீரன் திருமண்டபத்தில் வில்லும் அம்பும் ஏந்திய நிலையில் மரவுரி தரித்து செருப்புக் காலுடன் அக்கோயிலின் மூலவரை வணங்கி நிற்பவராக உள்ள பேரெழில் வாய்ந்த சோழர் காலச் சிற்பமும் இடம்பெற்றிருப்பது குறிப்பிடத்தக்கதாகும். திருவெண்காட்டுத் திருக்கோயிலின் சோழர்காலச் செப்புத் திருமேனி ஒன்றில் செருப்புக் காலுடன் கண்ணப்பர் அகழ்ந்த கண்ணைக் கையில் கொண்டவாறு நிற்கும் எழிலாற்காட்சி காணப்பெறுகின்றது.